Nucleaire chemie of kernchemie is een vakgebied binnen de chemie. Het houdt zich bezig met de bestudering en de synthese van radioactieve stoffen en het verval daarvan. Toepassingen zijn te vinden bij de medische diagnose, materiaalkunde, radiologische therapieën en de milieukunde.
Geschiedenis
Chemici waren de eerste onderzoekers die radioactiviteitverschijnselen als alfastraling, bètastraling, radioactief verval en kernreacties onderzochten. Voorbeelden zijn de isolatie van radium en polonium uit uraniniet door de scheikundige Marie Curie en de ontdekking van de kernsplijting door Otto Hahn, Lise Meitner en Fritz Strassmann.[1]
Literatuur
- C. Keller: Grundlagen der Radiochemie, Salle & Sauerländer 3. Auflage 1993, ISBN 3-7935-5487-2.
- K.-H. Lieser: Einführung in die Kernchemie. 3. Auflage, VCH-Verlag, Weinheim 1991.
- E. Segrè, C.E. Wiegand: Experiments on the Effect of Atomic Electrons on the Decay Constant of Be-7, Physical Review, vol. 75, Issue 1, pp. 39–43 (1949).
- T. Ohtsuki et al.: Enhanced Electron-Capture Decay Rate of 7Be Encapsulated in C60 Cages, Physical Review Letters, vol. 93, Issue 11, id. 112501 (2004).
- M. Schädel: Chemie superschwerer Elemente. Angewandte Chemie 2006, 118, 378-414.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Meitner L, Frisch OR (1939) Disintegration of uranium by neutrons: a new type of nuclear reaction Nature 143:239-240 [1]
