Het Kabinet–Cuno regeerde in de Weimarrepubliek van 22 november 1922 tot 13 augustus 1923. Deze coalitie bestond uit de Duitse Centrumpartij (Zentrum), de Duitse Democratische Partij (DDP), de Duitse Volkspartij (DVP) en een aantal partijlozen. De rijkskanselier Wilhelm Cuno behoorde zelf ook niet tot een partij.

Ambtsbekleder			Functie(s)	Ambtstermijn		Partij(en)
		Wilhelm Cuno (1876–1933)	Rijkskanselier	22 november 1922	13 augustus 1923 [1]	O
Vacant			Vicekanselier
		Rudolf Oeser (1858–1926)	Rijksminister van Binnenlandse Zaken	22 november 1922	13 augustus 1923	DDP
		Hans von Rosenberg (1879–1956)	Rijksminister van Buitenlandse Zaken	22 november 1922	13 augustus 1923	O
		Andreas Hermes (1878–1964)	Rijksminister van Financiën	26 oktober 1921 [2]	13 augustus 1923	DZ
		Heinrich Albert (1874–1960)	Rijksminister van de Schatkist	22 november 1922	1 april 1923	O
		Rudolf Heinze (1865–1928)	Rijksminister van Justitie	22 november 1922	13 augustus 1923	DVP
		Johann Becker (1869–1951)	Rijksminister van Economische Zaken	22 november 1922	13 augustus 1923	DVP
		Otto Geßler (1875–1955)	Rijksminister van Defensie	27 maart 1920 [2]	20 januari 1928 [3]	DDP
		Heinrich Brauns (1868–1939)	Rijksminister van Arbeid	20 juni 1920 [2]	12 juni 1928 [3]	DZ
		Generalleutnant Wilhelm Groener (1867–1939)	Rijksminister van Verkeer	25 juni 1920 [2]	13 augustus 1923	O
Vacant			Rijksminister van Wederopbouw
		Heinrich Albert (1874–1960)		1 april 1923	13 augustus 1923	O
		Karl Müller (1884–1964)	Rijksminister van Voedsel en Landbouw	22 november 1922	25 november 1922 [1]	DZ
Vacant
		Hans Luther (1879–1962)		1 december 1922	6 oktober 1923 [3]	O
		Karl Stingl (1864–1936)	Rijksminister van Posterijen	22 november 1922	13 augustus 1923	BVP