Eastwood heeft in diverse grote films gespeeld en later ook zelf grote films geregisseerd en geproduceerd. Verder heeft hij zich op latere leeftijd in de politiek begeven, onder andere als burgemeester.
Als acteur
In 1955 debuteerde hij als acteur in de film Francis in the Navy, maar echt bekend werd hij vanwege zijn rol van Rowdy Yates, een tweede voorman-veedrijver, in de televisieserie Rawhide (1959-1966). Daarmee was voorlopig de richting van zijn carrière gezet: Eastwood kwam tot bloei in de western. Hij werd beroemd dankzij A Fistful of Dollars (1964), zijn eerste samenwerking met regisseur Sergio Leone. Die werd verlengd met For a Few Dollars More in 1965 en in 1966 met The Good, the Bad and the Ugly. Die laatste strijdt volgens sommigen om de officieuze titel 'beste western ooit' met een andere Leone-film: Once Upon a Time in the West.[1]
De personages die Eastwood in spaghettiwesterns (en later politiefilms) uitbeeldde zijn onverzettelijk en hebben gevoel voor droge humor. Zijn vertolkingen zijn hierdoor ook iconisch geworden: een lange gestalte, grimmig gezicht en peinzende ogen, een smeulende sigaar in een mondhoek, loopt met soepele, trage, tred door de scènes van de spaghettiwesterns, ondertussen met achteloze snelheid zijn revolver hanterend.
In 1968 heeft Eastwood zijn rol van naamloze cowboy laten varen. Tussen 1971 en 1988 speelde hij op het witte doek in vijf films de keiharde politieagent Harry Callahan in Dirty Harry. De film Dirty Harry was geïnspireerd op de jacht op de Zodiac Killer. Tussendoor speelde hij in diverse andere films.
Ook probeerde Eastwood een andere kant van zijn acteertalent te laten zien en werkte hij mee aan films met een komische inslag, zoals deels musical deels filmPaint Your Wagon, en in de komedies met o.a. Geoffrey Lewis in Every Which Way But Loose, Any Which Way You Can en de zelf geregisseerde film Bronco Billy.
Als regisseur heeft Clint Eastwood al meer dan 25 films op zijn naam. Met vier nominaties en het binnenhalen van twee Oscars hoort hij hierdoor in het rijtje grote Amerikaanse filmregisseurs.
In 1992 verbaasde Eastwood velen met de door hem geregisseerde film Unforgiven. Hoewel Eastwood al in 1971 zijn regiedebuut maakte met Play Misty for Me, werd Unforgiven zijn voorlopige hoogtepunt: hij won de Oscars voor beste film en beste regie.
In 2005 won hij een tweede Oscar als beste regisseur voor Million Dollar Baby. Niemand anders won deze Oscar ooit op die hoge leeftijd (74 jaar).
In veel films die hij regisseerde, speelt hij zelf de hoofdrol.
Clint Eastwood heeft ook minstens drie eredoctoraten van universiteiten, waaronder een van de University of the Pacific in 2006, een doctoraat in de letteren van de University of Southern California in 2007, en een doctoraat in muziek van Berklee College of Music, toegekend aan hem op 22 september 2007 tijdens het Monterey Jazz Festival. Op 22 juli 2009 ontving hij de Orde van de Rijzende Zon, 3e klasse, van keizer Akihito van Japan vanwege zijn bijdragen aan het verbeteren van de betrekkingen tussen Japan en de Verenigde Staten.
Als politicus
Van 1986 tot 1988 was hij onafhankelijk burgemeester van Carmel-by-the-Sea in Californië. Vanaf 2002 was hij vicevoorzitter van de park- en recreatiecommissie van Californië; zijn termijn eindigde in 2008.
In Back to the Future Part III noemde Marty McFly, een rol van Michael J. Fox, zich Clint Eastwood om te voorkomen dat hij tijdens de reis naar het jaar 1885 dezelfde naam zou dragen als zijn overgrootouders Seamus en Maggie McFly.
De virtuele popgroep Gorillaz bracht in 2001 een nummer met als titel Clint Eastwood.
Eastwood wordt vermeld in het themalied van de tv-serie The Fall Guy uit de jaren tachtig.
In 2012 sprak Eastwood de conventie van de Republikeinse Partij toe, ter ondersteuning van de kandidatuur van Mitt Romney voor het presidentschap van de Verenigde Staten; hij fingeerde een interview met president Obama in een lege stoel naast hem.
In de film Crocodile Dundee II, wordt Mick (Paul Hogan) op een ondergronds station door twee Japanners aangezien voor Clint Eastwood.[3]
