Sinosentrisme

Sinosentrisme
Tulisan Cina Tradisional中國中心主義
Tulisan Cina Ringkas中国中心主义
Maksud harfiahDoktrin berpusatkan China

Sinosentrisme merujuk kepada ideologi bahawa China ialah pusat budaya, politik atau ekonomi dunia.[1]

Kosmografi dinasti Zhou Huaxia dan Siyi: Dongyi di timur, Nanman di selatan, Xirong di barat, dan Beidi di utara.

Sistem Sinosentrik ialah sistem hierarki hubungan antarabangsa yang berlaku di Asia Timur sebelum penerapan sistem Westphalian pada zaman moden. Negara-negara sekitarnya seperti Jepun (yang memutuskan hubungan lindungannya dengan China semasa zaman Asuka, kerana menganggap dirinya sebagai budaya yang setara dan tersendiri), Korea, Kerajaan Ryukyu, dan Vietnam dianggap sebagai lindungan China. Hubungan antara Kerajaan China dan orang-orang ini ditafsirkan sebagai hubungan anak sungai iaitu negara-negara ini memberikan ufti kepada Maharaja China. Kawasan yang tidak berada di bawah pengaruh Sinosentrik disebut Huawai zhi di (化外之地; "tanah di luar tamadun").

Di luar lingkaran ini terdapat negeri-negeri uftian yang memberikan ufti kepada maharaja China dan juga China menegaskan pertuanannya. Di bawah dinasti Ming, ketika sistem uftian memasuki puncaknya, negara-negara ini diklasifikasikan menjadi sejumlah kelompok. Puak gasar tenggara (kategori satu) merangkumi beberapa negeri utama Asia Timur dan Asia Tenggara, seperti Korea, Jepun, Kerajaan Ryukyu, Vietnam, Thailand, Champa, dan Jawa. Kumpulan kedua gasar tenggara meliputi negara-negara seperti Sulu, Melaka, dan Sri Lanka.[2] Sebilangan besar daripadanya ialah negara merdeka pada zaman moden.

Hari ini

Pengaruh model hubungan politik Sinosentrik dan kepercayaan Sinosentrik terhadap keunggulan budaya (terutama terhadap Barat) merosot pada abad ke-19. Ideologi Sinosentrik mengalami pukulan lebih lanjut ketika zaman Empayar Jepun, setelah mereka menjalani Pemulihan Meiji, mengalahkan China dalam Perang China-Jepun Pertama. Akibatnya, China menggunakan sistem Westphalian sebagai sebuah negara yang sama merdeka.[3]

Dalam dasar luar China moden, Republik Rakyat China telah berulang kali menyatakan bahawa ia tidak akan pernah berusaha untuk mewujudkan hegemoni di luar sempadannya (Bahasa Cina: 永不称霸).[4] Namun, sebilangan sejarawan, seperti John Friend dan Bradley Thayer percaya terdapat individu dalam pemerintahan China yang berpegang teguh pada kepercayaan Sinosentrik.[5] Setiausaha Umum Parti Komunis China Xi Jinping meminta 'konsep keselamatan pan-Asia', yang dibandingkan dengan Imperial Jepun oleh pengulas politik.[6][7]

Lihat juga

Rujukan

Petikan

  1. ^ "Beneath the Facade of China". School of Contemporary Chinese Studies. NG8 1BB. 30 May 2007.
  2. ^ Hamashita, Takeshi (2013). China, East Asia and the Global Economy: Regional and Historical Perspectives. Routledge. ISBN 978-1-134-04029-2. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 February 2020. Dicapai pada 4 August 2017.
  3. ^ Stephen R. Platt, Imperial Twilight: the Opium War and the End of China's Last Golden Age (NY: Knopf, 2018), 166-73. ISBN 9780307961730
  4. ^ "胡锦涛：中国坚持和平发展,永不称霸永不搞扩张" (dalam bahasa Cina). China News. Diarkibkan daripada yang asal pada 17 July 2014.
  5. ^ John M. Friend; Bradley A. Thayer (1 November 2018). How China Sees the World: Han-Centrism and the Balance of Power in International Politics. University of Nebraska Press. ISBN 978-1-64012-137-9. Diarkibkan daripada yang asal pada 3 March 2020. Dicapai pada 7 June 2019.
  6. ^ Hanson, Victor Davis. "China's New Greater East Asia Co-Prosperity Sphere". realClearPolitics. realClearPolitics. Dicapai pada 21 July 2020.
  7. ^ Chin, Curtis. "Xi Jinping's 'Asia for Asians' mantra evokes imperial Japan". South China Morning Post. SCMP. Dicapai pada 21 July 2020.

Sumber

Pautan luar

Sumber perpustakaan
Tentang Sinosentrisme