Paul Robin Krugman (/ˈkrʊɡmən/KRUUG-mən;[1][2] lahir 28 Februari 1953)[3] ialah ahli ekonomi Amerika Syarikat yang merupakan Profesor Ekonomi di Graduate Center of the City University of New York, dan kolumnis The New York Times.[4] Pada tahun 2008, Krugman dianugerahkan Nobel Memorial Prize in Economic Sciences atas sumbangan beliau terhadap Teori Perdagangan Baru dan Geografi Ekonomi Baru.[5] Jawatankuasa Hadiah memetik karya Krugman menerangkan corak perdagangan antarabangsa dan pengedaran geografi aktiviti ekonomi, dengan mengkaji kesan ekonomi skala dan keutamaan pengguna untuk pelbagai barangan dan perkhidmatan.[6]
Krugman pernah menjadi profesor ekonomi di MIT, dan kemudiannya di Universiti Princeton. Beliau bersara dari Princeton pada bulan Jun 2015, dan memegang tajuk profesor emeritus di sana. Beliau juga memegang gelaran Profesor Centenary di London School of Economics.[7] Krugman ialah Presiden Persatuan Ekonomi Timur pada tahun 2010,[8] dan merupakan antara ahli ekonomi paling berpengaruh di dunia.[9] Beliau terkenal dalam bidang akademik untuk kerja-kerja pada ekonomi antarabangsa (termasuk teori perdagangan dan kewangan antarabangsa),[10][11] geografi ekonomi, perangkap kecairan, dan krisis mata wang.
Krugman ialah pengarang 27 buku, termasuk karya ilmiah, buku teks, dan buku untuk penonton yang lebih umum, dan telah menerbitkan lebih dari 200 artikel ilmiah dalam jurnal profesional dan menyunting jilid.[12] Beliau juga telah menulis beberapa ratus lajur mengenai isu-isu ekonomi dan politik untuk The New York Times, Fortune dan Slate. Satu kaji selidik pakar ekonomi pada tahun 2011 menamakannya ahli ekonomi hidup kegemaran mereka di bawah umur 60 tahun.[13] Sebagai pengulas, Krugman telah menulis mengenai pelbagai isu ekonomi termasuk pengagihan pendapatan, cukai, makroekonomi, dan ekonomi antarabangsa. Krugman menganggap dirinya liberal moden, merujuk kepada buku-bukunya, blognya di The New York Times, dan buku 2007 The Conscience of a Liberal.[14] Komen beliau yang popular telah menarik perhatian dan komen yang meluas, baik positif maupun negatif.[15]
Rujukan
^Krugman, Paul (May 18, 2012). "Head Still Talking". The Conscience of a Liberal. The New York Times. Diarkibkan daripada yang asal pada October 20, 2017. Dicapai pada February 7, 2017. Unknown parameter |dead-url= ignored (bantuan)
^Paul Krugman. June 8, 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada April 25, 2013. Dicapai pada January 20, 2013. Unknown parameter |deadurl= ignored (bantuan)
^"About Paul Krugman". krugmanonline. W. W. Norton & Company. 2012. Diarkibkan daripada yang asal pada February 20, 2009. Dicapai pada May 15, 2009. Unknown parameter |dead-url= ignored (bantuan)
^Note: Krugman modeled a 'preference for diversity' by assuming a CES utility function like that in A. Dixit and J. Stiglitz (1977), 'Monopolistic competition and optimal product diversity', American Economic Review 67.
^"Archived copy"(PDF). Diarkibkan daripada yang asal(PDF) pada December 30, 2016. Dicapai pada December 29, 2016. Unknown parameter |dead-url= ignored (bantuan)CS1 maint: archived copy as title (link)
