Saeculo XIIICaere Vetus appellatum, unde (fortasse per ablativum locativum Caere Vetere >) Cerveteri; cf. Caere Novum (it:Ceri). Incolarum vocabulum est Caeres[4] sive Caerētanus.
Etrusce Cisra, Graece Agylla; Italiane appellatum Cerveteri.
Collocatio finium municipii in Urbe metropolitana Romae Capitis.
Tumulus etruscus.
Notae
↑ 1.01.11.21.31.41.5Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).}
↑Thesaurus Linguae Latinae. Onomasticon, volumen II (1907) 31-33. — Caere non videtur indeclinabile esse: Nom. Caere (apud omnes), acc. Caere (apud omnes); gen. Caeritis (Verg.Aen. 8.597; unicum testimonium genetivi); abl. Caere (plerumque) sive Caerēte (Verg.Aen. 10.183; Prisc.Gramm. 2.134.11); dativi testimonium deest.