Latneska stafrófið Aa Bb Cc Dd Ee Ff Gg Hh Ii Jj Kk Ll Mm Nn Oo Pp Qq Rr Ss Tt Uu Vv Ww Xx Yy Zz

A (borið fram a) er fyrsti bókstafur fönikísks stafrófsins svo og flestra afkomenda þess, til að mynda þess latneska. A var þó ekki sérhljóði eins og í hinu víðnotaða latneska stafrófi, heldur tákn fyrir öndun. Þegar Grikkir tóku upp skrifmál breyttist þetta því að hljóðið hentaði ekki hljóðum grískrar tungu.

Bókstafurinn A þróaðist líklegast út frá híeróglýfum Egypta eða frum-semíska stafrófinu.

Egypsk híeróglýfa Uxahöfuð	Frum-semískt Uxahöfuð	Fönísk alefa	Grískt alfa	Forn-latneskt A	Latneskt A

• Í eðlisfræði,
  • A er tákn fyrir amper.
• Í stjörnufræði,
  • A stendur fyrir uppgötvanir gerðar á bilinu 1.-15. janúar, þ.e.a.s. bráðabirgðanöfn loftsteina og halastjarna eru samsett úr tölum og bókstöfum sem gefa til kynna hvenær þær fundust.
  • a er oft notað til að tákna hálfan langás sporbrautar.
• Í lífefnafræði er A notað sem tákn fyrir alanín og adenósín.
• A er tákn fyrir stærð brjóstahaldara.
• A getur verið skammstöfun fyrir mánuðinn apríl.
• Í tónlist er A nóta.
• Í tölvunarfræði,
  • <a> er merkið fyrir tengla í HTML.
• A er notað til sem einkunn, t.d. í skólum, þar sem A er hæsta einkunnin og F sú lægsta.
• A er notað til að tákna venjulega stærð rafhlaðna.
• A var 13. breiðskífa Jethro Tull.