PROFILPELAJAR.COM

Tzipi Livni
	;
Nome orixinal	(he) ציפי לבני
Biografía
Nacemento	8 de xullo de 1958 (66 anos); Tel Aviv, Israel
Membro de Knesset
	1 de xaneiro de 2019 – 30 de abril de 2019 ; Lexislatura: 20th Knesset (en)
Líder da Oposição (Israel) (pt)
	1 de agosto de 2018 – 1 de xaneiro de 2019 ; ← Isaac Herzog – Shelly Yachimovich (pt) → ; Lexislatura: 20th Knesset (en)
Membro de Knesset
	31 de marzo de 2015 – 1 de xaneiro de 2019 ; Lexislatura: 20th Knesset (en)
Justice Minister of Israel (en)
	18 de marzo de 2013 – 4 de decembro de 2014 ; ← Yaakov Neeman (pt)
Membro de Knesset
	5 de febreiro de 2013 – 31 de marzo de 2015 ; Lexislatura: 19th Knesset (en)
Membro de Knesset
	24 de febreiro de 2009 – 3 de maio de 2012 – Yuval Zellner (pt) → ; Lexislatura: 18th Knesset (en)
Justice Minister of Israel (en)
	29 de novembro de 2006 – 7 de febreiro de 2007 ; ← Meir Sheetrit (pt) – Daniel Friedmann (en) →
Membro de Knesset
	17 de abril de 2006 – 24 de febreiro de 2009 ; Lexislatura: list of members of the seventeenth Knesset (en)
Ministro das Relações Exteriores de Israel (pt)
	18 de xaneiro de 2006 – 1 de abril de 2009 ; ← Silvan Shalom (pt) – Avigdor Lieberman (pt) →
Membro de Knesset
	23 de novembro de 2005 – 17 de abril de 2006 ; Lexislatura: list of members of the sixteenth Knesset (en)
Justice Minister of Israel (en)
	5 de decembro de 2004 – 4 de maio de 2006 ; ← Tommy Lapid (pt) – Haim Ramon (pt) →
Minister of Construction (en)
	4 de xuño de 2004 – 10 de xaneiro de 2005 ; ← Effi Eitam (pt) – Isaac Herzog →
Minister of Immigrant Absorption (en)
	28 de febreiro de 2003 – 4 de maio de 2006 ; ← Ariel Sharon – Ze'ev Boim →
Membro de Knesset
	17 de febreiro de 2003 – 23 de novembro de 2005 ; Lexislatura: list of members of the sixteenth Knesset (en)
Minister of Agriculture and Rural Development (en)
	17 de decembro de 2002 – 28 de febreiro de 2003 ; ← Shalom Simhon (pt) – Israel Katz (pt) →
Minister without portfolio (en)
	29 de agosto de 2001 – 17 de decembro de 2002
Membro de Knesset
	7 de xuño de 1999 – 17 de febreiro de 2003 ; Lexislatura: list of members of the fifteenth Knesset (en)
Directora executiva
Datos persoais
Residencia	Tel Aviv
Relixión	Xudaísmo
Educación	Universidade Bar-Ilan ; Ironi Alef High School (en)
Actividade
Lugar de traballo	Xerusalén ; Universidade de Tel Aviv
Ocupación	política, avogada defensora, directora executiva, diplomática, avogada, espía
Empregador	Mossad
Partido político	Hatnuah (en) ; Kadima ; Likud ; União Sionista (pt)
Carreira militar
Rama militar	Forças de Defesa de Israel (pt)
Rango militar	primeiro tenente (pt)
Deporte	baloncesto
Participou en
22 de xaneiro de 2019	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2019
21 de xaneiro de 2015	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2015
22 de xaneiro de 2014	Encontro Anual do Fórum Económico Mundial de 2014
Familia
Pais	Eitan Livni e Sara Livni
	Sinatura
Descrito pola fonte	Lentapedia; Lentapedia; Obálky knih,
Sitio web	tzipilivni.co.il

Tzipora Malka (Tzipi) Livni (en hebreo ציפורה מלכה "ציפי" לבני), nada en Tel Aviv o 5 de xullo de 1958, é unha política israelí.

Traxectoria

Tzipi (pronunciado Tsipi) Livni é filla de Eitan Livni, un inmigrante polaco que participou no movemento sionista coma comandante do Irgún, e que tamén chegou no seu momento a ser membro da Knesset polo Likud, e Sarah Rosenberg, tamén oficial do Irgún.

Livni foi tenente no Tzahal (Forzas de Defensa Israelís) e membro do Mossad. Está diplomada en Dereito pola Universidade de Bar Ilan na especialidade de Dereito Público e Mercantíl, e exerceu durante varios anos coma avogada. Na actualidade reside en Tel Aviv co seu esposo, o publicista Naftalí Shpitzer, e os seus dous fillos, un deles soldado na Mariña e outro estudante.

É vexetariana dende os doce anos, defensora dos animais, xogou ao baloncesto no equipo Elizur Tel Aviv ^[1], toca a batería ^[2] e conta cun coeficiente intelectual de 140.

Etapa no Mossad

No 1980, cando contaba con vinte e dous anos de idade, Livni ingresou no servizo de espionaxe israelí, o Mossad, onde foi recrutada por unha amiga de infancia, Mira Gal, que entón traballaba coma axente e a día de hoxe é a súa xefa de gabinete. Nel permaneceu ata o 1984, estando destinada en París.

Nesa época o Mossad mantiña na capital francesa dous centros, dende os que se levaban a cabo operacións contra as faccións palestinas operativas na cidade, así coma contra os intentos de Saddam Hussein por acadar armanento nuclear, se ben non transcendeu o contido das tarefas que levou a cabo durante ese período.

Livni abandonou o Mossad ao contraer matrimonio ^[3].

Traxectoria política

Até o 18 de xullo de 2008 foi a Ministra de Asuntos Exteriores e Viceprimeira ministra. É a segunda muller, tras Golda Meir, en ocupar a carteira de Exteriores. Figura emerxente da política non só israelí, estaba xa considerada o número dous do Goberno, tras o ex-primeiro ministro Ehud Olmert.

Inicios

Desde que conseguiu o seu escano na Knesset polo Likud no ano 2001, desempeñou diversas carteiras ministeriais, como a de Agricultura, a de Cooperación Rexional e a de Inmigración. Desde o 10 de xaneiro de 2005 ocupou o cargo de Ministra de Xustiza. Moi valorada tanto pola esquerda como pola dereita israelí, Livni recibiu o premio "Goberno de Calidade" do ano 2004 ^[4], galardón que se outorga á figura máis destacada no seu exercicio.

Livni apoiou sen fisuras o plan de retirada unilateral israelí da franxa de Gaza, unha iniciativa proposta e aplicada por Ariel Sharon, e estaba xa daquela considerada coma unha das principais líderes centristas do Likud. A miúdo tivo que mediar entre os elementos máis extremos dentro do seu propio partido, e gañou gran popularidade por mor dos seus esforzos por conseguir que a Knesset aprobase a retirada de Gaza. O 12 de novembro de 2005 foi a primeira política da dereita israelí que participou na conmemoración oficial do décimo aniversario do asasinato de Isaac Rabin ^[5].

Traxectoria no Kadima

O 20 de novembro de 2005, Livni seguiu os pasos de Ariel Sharon, saíndo do Likud e uníndose ao seu novo partido centrista, o Kadima. Tras o derramo cerebral que sufriu Ariel Sharon o 4 de xaneiro de 2006, que o deixou incapacitado para seguir no cargo, algúns especularon con que Livni podería ser a nova presidenta do Kadima. Con todo, foi Ehud Olmert finalmente o elixido para liderar o partido, aínda que non tiña nin o carisma nin a popularidade de Livni. Tras formar un novo goberno en marzo de 2006, Olmert nomeou a Livni Viceprimeira Ministra e Ministra de Asuntos Exteriores, o que a converteu na número dous do goberno encabezado por Olmert. O 30 de xullo do 2008 e tras o anuncio do primeiro ministro, Ehud Olmert de non presentarse ás internas do Kadima, Livni presentouse ás mesmas

Primarias no Kadima

Livni resultou gañadora desas primarias ^[6], aínda que por só 431 votos de diferenza (1,1%) sobre o outro candidato, o Ministro de Transportes Saúl Mofaz. O resultado final foi de 16.936 votos (43,1%) para Livni, fronte a 16.505 (42%) para Mofaz, nunhas votacións marcadas pola baixa participación, posto que só o 53,7% dos 74.000 militantes do Kadima acudiron ás urnas.

Intento de formar goberno

Logo da súa vitoria, o presidente Simón Peres deulle un prazo de 42 días para formar Goberno ^[7], no cal chegou a un acordo co partido laborista tras dúas semanas de negociacións. Ambos partidos aglutinan corenta e oito deputados dos cento vinte da Knesset, co que para achegarse á maioría, nos 61, intentou pactar co partido ultraortodoxo sefardí Shas, que conta con doce escanos na cámara ^[8]. Finalmente o Shas rexeitou entrar no Goberno, forzando unha convocatoria anticipada de eleccións xerais ^[9] que, se celebraron o 10 de febreiro do 2009.

Aínda que o Kadima obtivo 28 escanos^[10], un máis que o Likud, finalmente foi o líder desta última formación, o antigo primeiro ministro Benjamin Netanyahu, o encargado de formar goberno. A razón foi que a dereita nacionalista de Likud, Shas e Israel Beitenu sumaban máis escanos e rexeitaban colaborar con Kadima^[11] e os laboristas decidiron sumarse á coalición dirixida por Netanyahu^[12].

Para as lexislativas de 2015, o laborista Isaac Herzog propuxo ás formacións centristas e seculares Kadima e Hatnuah (excisión da anterior) unha coalición xunto cos laboristas. A proposta foi aceptada e Herzog e a líder de Kadima, Tzipi Livni, fixeron público o acordo: a Unión Sionista, nome da coalición, tiña como albo evitar un novo triunfo de ^[13]. Durante a campaña a Unión Sionista procurou atender o descontento polos problemas sociais (aumento da pobreza, carestía da vivenda, por exemplo) fronte a Netanyahu, centrado na ^[14]. As enquisas parecían apoiar a estratexia da Unión Sionista abrindo posibilidades a un cambio ^[15]. Con todo, o resultado electoral saldouse co Likud de Benjamin Netanyahu en primeira posición, revalidando a xefatura do goberno. En 2018, tras non conseguir revalidar a súa condición á fronte do laborismo, Herzog retirouse da Knesset e Livni pasou entón a exercer como líder da opoisición^[16].

En 2019, antes das novas eleccións xerais, o laborismo desvinculouse da Unión Sionista^[17]. Livni presentouse a esas eleccións nas listas de Hatnuah, sen conseguir representación.