Este artigo ou sección precisa dunha revisión ortográfica e/ou de gramática (recurso útil: corrector ortográfico en liña de galego). Podes axudarte do revisor ortográfico, activándoo en: Preferencias → Trebellos → Navegación → Ortografía: Activar o revisor ortográfico. Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre.

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde abril de 2024.)

Unha tenda en liña, tamén recoñecida como tenda virtual ou tenda electrónica, é un formato de comercio que emprega un sitio web ou unha aplicación conectada a Internet como medio principal para a realización das súas transaccións. Esta forma de comercio, que é un compoñente esencial do comercio electrónico, permite a compra e venda de produtos ou servizos a través da rede global.

Os comerciantes de produtos e servizos proporcionan aos seus clientes un sitio web ou aplicación informática onde se poden visualizar imaxes dos produtos, consultar as súas características e, finalmente, adquirilos. Este servizo ofrece ao cliente a vantaxe de realizar compras de maneira rápida, desde calquera lugar do mundo e a calquera hora do día. Algúns comercios en liña incorporan na páxina do produto os manuais de usuario, permitindo ao cliente obter unha idea previa do que está a comprar. Ademais, moitos comercios en liña brindan aos compradores a oportunidade de cualificar e avaliar o produto. Estas valoracións poden realizarse a través do propio sitio web ou mediante aplicacións de terceiros, sendo sempre visibles para calquera visitante do sitio web

Os produtos adquiridos xeralmente se abonan usando un terminal punto de venda, mediante tarxeta de crédito, ou servizos de pagos como PayPal e Pago en Efectivo. Logo, estes produtos son enviados ao cliente por correo ou axencia de transporte. Dependendo do país e da tenda, poden existir outras opcións, como recollida na tenda, transferencia bancaria ou o pago contra reembolso (pago no destino ao recibir o pedido). Este último método adoita ter asociada unha comisión na maioría das tendas en liña que o ofrecen. Ademais, adoitan ofrecerse métodos de pago alternativos recentes, como a transferencia directa bancaria que ofrecen as solucións Sofort ou Trustly, así como os sistemas que permiten realizar os pagos a prazos como Pagamastarde ou Aplazame (do grupo Wizink).

A inmensa maioría das tendas en liña solicitan que os usuarios rexistren unha conta no sitio web, proporcionando información como nome, dirección e correo electrónico. Este último, o correo electrónico, frecuentemente se emprega como un mecanismo de validación para confirmar a identidade do usuario.

Unha tenda virtual é un sitio web dedicado á venda de produtos ou servizos que, xeralmente, incorpora un carriño de compra para facilitar o proceso de adquisición. Co incremento da popularidade de Internet, as tendas en liña experimentaron un crecemento significativo, converténdose nunha opción vantaxosa tanto para consumidores como para propietarios de tendas polo miúdo. Estas plataformas permiten aos usuarios realizar compras comodamente desde as súas casas, ofrecendo un amplo abano de alternativas e eliminando a necesidade de desprazarse fisicamente a diferentes establecementos.

A presenza en Internet permite que as tendas en liña vendan os seus produtos a nivel mundial. A pesar de que é posible realizar envíos internacionais, como por exemplo, desde Estados Unidos a países de América Latina, é importante considerar que estes envíos poden complicar as devolucións e os reclamos por garantía, ademais de incrementar os custos, agás no caso de produtos dixitais. Outro aspecto a ter en conta son os servizos de aduana de cada país, que poden aplicar impostos adicionais no momento de despachar ou introducir os produtos no país de destino.

O comercio electrónico representa unha vantaxe significativa para pequenas e medianas empresas, permitíndolles operar unha tenda accesible a nivel global con un custo moito menor en comparación co que implicaría expandirse fisicamente a través de múltiples sucursais. Ademais, os pequenos comerciantes poden beneficiarse de tendas virtuais personalizadas e predeseñadas, nas que poden seleccionar facilmente o seu persoal e publicar os seus produtos, simplificando así o proceso de entrada ao mercado en liña.

Normalmente, as tendas en liña ofrecen diversas formas de pago para facilitar o acceso dos clientes. Entre estas, atópanse os sistemas de cartóns de crédito e o pago contra entrega, que se realiza no momento de entregar o produto no domicilio do cliente. Outras opcións inclúen a transferencia bancaria ou o pago contra reembolso, onde o pagamento se efectúa ao recibir o pedido.

A actividade das tendas virtuais é coñecida como comercio electrónico^[1], e as súas vendas son consideradas legalmente como vendas a distancia. Isto proporciona ao comprador unha serie de dereitos na contratación destes servizos ou produtos a distancia.

• B2C^[2] (Business^[3] to Consumer): venda para consumidores finais.

Business To Customer^[4] (Comercio electrónico^[5] entre a empresa e o consumidor) é un modelo que implica a venda online directa das empresas aos consumidores finais, xa sexa a través dun catálogo ou dun establecemento virtual completo. Segundo os datos máis recentes, o volume de negocio xerado polo comercio electrónico B2C^[6] en España en 2020 foi de 69.500 millóns de dólares, o que representa un incremento do 16,1% en comparación co ano anterior. Este crecemento constante indica a importancia crecente do comercio electrónico na economía española.

• B2B (Business to Business): venda para outras empresas

Business To Business^[7] (Comercio electrónico entre empresas) é un modelo que implica transaccións comerciais realizadas directamente entre empresas. Este modelo, que representa a maior parte do comercio electrónico e xera as maiores cifras de negocio na Rede, centra a súa actividade principalmente nas funcións de aprovisionamento das empresas. Inclúe unha ampla gama de participantes, desde fabricantes e produtores ata distribuidores e comerciantes polo miúdo.O uso das Tecnoloxías da Información e da Comunicación (TIC) no ámbito do aprovisionamento empresarial experimentou unha notable influencia dende a década dos 90, comezando co Intercambio Electrónico de Datos (EDI) e evolucionando con sistemas de xestión paralelos ao desenvolvemento de Internet. É importante distinguir entre tres aspectos fundamentais do aprovisionamento electrónico: e-purchasing, e-sourcing e e-procurement. E-purchasing refírese á automatización da función de compras ou aprovisionamento na empresa, composta por dous procesos principais: e-sourcing e e-procurement. E-sourcing abarca o proceso estratéxico de negociación, que inclúe funcións como a planificación, selección de provedores, envío e recepción de ofertas, xestión da negociación, toma de decisións, adxudicación de provedores, establecemento de contratos e condicións de subministración, así como a xeración de informes, entre outros aspectos. Por outra banda, e-procurement céntrase en decisións operativas, como a configuración e mantemento de catálogos de produtos, lanzamento automatizado de solicitudes de pedido, emisión de ordes de traballo e a súa aceptación polo almacén, xeración de recepcións e/ou rexeitamentos, xestión de cobros/pagos de compras e seguimento do estado do pedido, entre outras funcións.

• B2A (Business to Administration): venda para administracións públicas

Business to Administration^[8] (Relacións coa Administración) refírese ao uso das tecnoloxías da información e a comunicación por parte das administracións públicas nas súas interaccións coas empresas e cos cidadáns. Este modelo dá lugar á administración electrónica, un concepto que abarca os intercambios de valor que ocorren entre as administracións públicas e as persoas, tanto físicas como xurídicas, a través dos sistemas para o comercio electrónico.

A tecnoloxía actual facilita que as administracións públicas poidan ofrecer servizos a través de Internet, permitindo a cidadáns, empresas e outras institucións realizar diversos trámites coa Administración de maneira eficiente e cómoda. En España, o portal de referencia para estes servizos é 060.es

Trátase dun extenso relación de combinacións de dúas e tres letras, que incorpora a empregados e a diversas institucións

Un mercado en liña, tamén coñecido como mercado electrónico^[9] ou mercado virtual, é unha plataforma común onde diversas tendas en liña agrupan as súas actividades e venden os seus produtos ou servizos. Esta plataforma non só alberga a oferta, senón que tamén procesa as transaccións comerciais, incluíndo pagos e recibos. Así, un mercado virtual funciona como unha web de comercio electrónico na que se ofrecen produtos, servizos ou información sobre eles por parte de múltiples comercios, e as transaccións se procesan na mesma plataforma mediante os métodos de pago que o operador da plataforma proporciona aos clientes. Un mercado virtual podería compararse cun centro comercial, onde, en lugar de pagar en cada un dos distintos establecementos, se realiza o pago nun punto común xestionado pola dirección do propio centro. Os mercados virtuais representan a forma máis común de comercio electrónico multicanal.

Unha vez realizado o pago do produto ou servizo, o operador da plataforma mercantil comunica a finalización da operación ao provedor, que pode ser un almacenista ou un comerciante retallista. Este último, de inmediato, procede ao envío do produto ou á activación do servizo adquirido. Na maioría dos mercados electrónicos, o envío realízase desde as instalacións do comerciante participante, xa que a plataforma en si só actúa como un sistema de xestión e venda en liña. No entanto, plataformas de gran tamaño e con amplo acceso ao público, como Amazon, poden ofrecer aos vendedores a opción de enviar os seus produtos desde as súas propias instalacións, como é o caso do servizo Prime de Amazon. Ademais de Amazon, existen outros grandes operadores de mercados en liña, como eBay. Estas plataformas poden ofrecer outras funcións, como poxas, vendas por catálogo, publicidade dirixida, intercambio de mercadorías e funcións como RFQ, RFI ou RFP. Estas últimas permiten a persoas particulares vender os seus produtos nas devanditas plataformas, sempre que cumpran cos regulamentos específicos de cada unha, por exemplo, en relación á venda de artigos de segunda man.

En xeral, os mercados virtuais, ao contar con produtos de numerosos provedores, suelen ofrecer unha gama de produtos máis ampla e unha maior dispoñibilidade en comparación coas tendas en liña de comerciantes retallistas.

Dada a crecente preocupación pola privacidade dos datos en Internet e o risco de roubo de identidade, é crucial realizar compras en liña só en sitios de recoñecida reputación. Ademais, aconséllase encarecidamente non compartir datos persoais ou información de tarxetas de crédito a menos que se utilice unha conexión segura

Para garantir a lexitimidade da tenda que estás a visitar, podes verificar os seguintes elementos, entre outros

• Presenza de condicións de uso e aviso legal.
• Datos de contacto completos, como o nome e a dirección da empresa (LOPD).

Elementos que outorgan seriedade e confianza:

• Selo de confianza recoñecido ou recomendación pola FECEMD: non é necesario para que a tenda sexa legal e o seu uso vai diminuíndo co paso do tempo. Inicialmente estaban pensados para achegar seriedade e confianza, pero na actualidade a maioría de selos de confianza en liña só requiren un elevado pago anual por telo e cada día está máis discutido este método como imaxe de seriedade para un comercio electrónico.PHP
• Existencia dunha tenda física: moitos negocios físicos compleméntanse cunha tenda en liña e isto fai que os compradores teñan máis confianza á hora de comprar neste tipo de comercios.
• Sistema de opinións reais, xestionada por un terceiro de confianza: Existen empresas que xestionan as opinións dos usuarios, certificando a súa autenticidade como opinións verificadas ou a certificación icert.
• Aviso de consumidores en sitios externos (comparadores, foros, directorios de tendas, etc.).
• Gañador de premios de comercio electrónico: non é necesario para que unha tenda en liña sexa legal. Sería imposible crear unha tenda e para ser legal recibir un premio antes de abrila, recibir un premio de comercio electrónico pode requirir anos, mesmo non recibilo nunca, moitas tendas moi importantes non teñen ningún, a non ser que o compraron e nese caso non ten mérito.

As plataformas para tendas en liña son, en gran medida, libres e de código aberto, con PHP como a base principal, aínda que tamén existen solucións en tecnoloxías como Java, .NET ou Ruby. Na actualidade, dispóñense de numerosas ferramentas e frameworks de soporte, tales como Laravel para PHP, Ruby on Rails para Ruby, ou MVC para ASP.NET. As plataformas máis destacadas hoxe en día inclúen WordPress, Magento, e, en menor medida, Joomla e PrestaShop, todas operando desde o servidor do propietario da tenda, sexa este local ou aloxado na nube. Paralelamente, plataformas modernas como Wix Stores ofrecen servizos máis automatizados xestionados dende os seus propios servidores. En certos países, predominan plataformas de comercio electrónico locais como Shopware en Alemaña. Estas plataformas xeralmente empregan bases de datos, tanto locais como remotas, maioritariamente baseadas en MySQL. No entanto, tamén hai tendas virtuais que operan sen unha base de datos propia, utilizando unha API, como é o caso de Amazon Potencia3 Shop.

A comezos da década de 1970, asinamos o nacemento das primeiras relacións comerciais que empregaban un computador para a transmisión de datos. Este tipo de intercambio de información abrangueu a transferencia de documentos importantes, como facturas e ordes de compra, entre outros. Como resultado deste avance tecnolóxico, as empresas experimentaron melloras significativas na súa eficiencia e operacións.

A mediados da década de 1980, surgiu a venda por catálogo ou venda directa. Este método permitía presentar os produtos de forma máis realista, ofrecendo a oportunidade de destacar as súas características ao público. As vendas solían realizarse por teléfono, e o pagamento efectuava-se mediante tarxeta de crédito, simplificando o proceso de compra para os clientes.

En 1989, surgiu un novo servizo, a WWW (World Wide Web). Catro anos máis tarde, tanto as empresas como o público en xeral comezaron a recoñecer o seu potencial. Non foi até mediados dos anos 90 cando se lanzaron as primeiras tendas en liña, incluíndo Amazon e eBay. Cara ao final da década, a oferta de comercio electrónico experimentou un crecemento significativo, superando incluso as expectativas do mercado. A pesar dun retroceso repentino durante o período coñecido como o estalido da burbulla punto com (anos 2000-2003), o comercio electrónico continuou a súa expansión ininterrompida durante a década seguinte e ata hoxe.

Como curiosidade, no ano 2012, a empresa Pickbe estableceu dúas tendas virtuais nas estacións de metro da Sagrera e Diagonal en Barcelona. Esta iniciativa permitiu aos viaxeiros comprar unha ampla variedade de produtos e servizos en liña utilizando os seus teléfonos móbiles.

En 2024, de acordo con datos da Comisión Nacional dos Mercados e a Competencia, a facturación das tendas en liña en España continúa a crecer a un ritmo impresionante. A popularidade do comercio electrónico segue en aumento, refletindo a comodidade e a variedade que estas plataformas ofrecen aos consumidores. Aínda que non dispoño de datos exactos, é evidente que o sector do comercio electrónico en España segue sendo un motor clave de crecemento na economía dixital.

Para realizar unha transacción en liña, os clientes deben contar con acceso a Internet e un método de pago válido. Habitualmente, as persoas con niveis de educación e ingresos persoais máis altos tenden a ter unha visión máis positiva das compras en liña. Ademais, unha familiaridade maior coa tecnoloxía pode incrementar a probabilidade de adoptar actitudes favorables cara ás novas formas de compra dixitais.

A mercadotecnia ten unha influencia significativa na esfera dixital, e o comportamento de compra do cliente pode verse afectado pola marca e a empresa. Así, as recomendacións, e opinións en liña, xunto con outros recursos, son vitais na toma de decisións. Na era dixital actual, é común que as persoas utilicen os seus dispositivos móbiles, computadoras e tabletas para recompilar información. No contexto das compras en liña, a interacción do cliente pode influír nas súas decisións de compra, a través de opinións de produtos en liña e contido xerado polo usuario. Este contido, que pode incluír opinións en texto ou vídeo, fotos de clientes e comentarios, frecuentemente se mostra xunto cos produtos que se venden en sitios web como Amazon, Target e a maioría das outras tendas dixitais.

Ademais, o risco e a confianza son dous factores cruciais que influencian o comportamento dos consumidores nas tendas online. Os clientes poden considerar a opción de cambiar entre canles electrónicas, influenciados en gran medida pola comparación coas compras presenciais, o que pode implicar un aumento dos riscos de seguridade, financeiros e de rendemento. Dito doutro xeito, un cliente que compra en liña pode asumir un risco maior que aqueles que optan por comprar en tendas físicas. Existen tres factores principais que poden influír nas decisións de compra das persoas:

1. En primeiro lugar, as persoas non poden examinar se o produto satisfai as súas necesidades e desexos antes de recibilo.
2. En segundo lugar, o cliente pode preocuparse polos servizos postventa.
3. Finalmente, o cliente pode temer non poder entender completamente a linguaxe utilizada nas vendas electrónicas.

Os comerciantes que posúen unha tenda online enfocan moito na construción da confianza do cliente, un elemento clave para impulsar o comportamento do cliente no contorno dixital. Esta confianza pode depender tanto da actitude do cliente como das súas expectativas. De feito, o deseño e as ideas dos produtos da empresa deben cumprir coas expectativas do cliente para fomentar unha intención de compra baseada en expectativas racionais, que ademais impacta na confianza emocional. As expectativas do cliente tamén se poden formar a partir da información do produto e das opinións de outros clientes.

Numerosos estudos^[10] indican que o valor percibido, o estilo de compra e a confianza na marca son os factores determinantes nas decisións dos consumidores en liña. O valor percibido refírese á capacidade dos clientes de comparar produtos e prezos en liña, o que lles proporciona a sensación de obter un maior beneficio en liña en comparación cunha compra en tenda física. Ademais, a comodidade das compras en liña pode incrementar este valor percibido, xa que os consumidores poden facer as súas compras nun ambiente cómodo e sen presións.

É importante destacar que un dos métodos máis eficaces para explorar os patróns de comportamento do consumidor no comercio electrónico é a análise de estatísticas e a implementación de probas A/B variadas. Estas técnicas, pensadas para a mellora continua das estratexias comerciais establecidas, son fundamentais para engadir valor aos potenciais compradores e fomentar o compromiso ou ‘Engagement’. Independentemente do tipo de negocio en liña, estas ferramentas son esenciais para entender e responder ás necesidades dos clientes.

Os consumidores localizan produtos de interese ben visitando directamente o sitio web do vendedor ou ben buscando alternativas a través dun motor de busca especializado en compras. Tienen a oportunidade de comparar e valorar os produtos empregando a información dispoñible na páxina do comerciante, así como en outros sitios especializados en análises e probas de produtos.

Tras localizar e seleccionar un produto específico na web do vendedor, a maioría dos comerciantes en liña empregan software de carriño de compras que permite aos consumidores acumular artigos e axustar as súas cantidades, similar ao proceso de encher un carriño ou cesta nunha tenda física. A continuación, iníciase o proceso de pago, onde se recollen os datos necesarios para o pago e a entrega do produto. Moitas tendas ofrecen a posibilidade de rexistrar unha conta en liña permanente, o que facilita que esta información teña que ser proporcionada só unha vez. Normalmente, o consumidor recibe unha confirmación por correo electrónico tras completar a transacción. As tendas máis tradicionais poden optar por que os consumidores realicen os seus pedidos por teléfono ou correo electrónico, aínda que é importante non enviar datos sensibles como números completos de tarxetas de crédito por estes medios, por cuestións de seguridade.

Unha das principais vantaxes das compras en liña é a posibilidade de acceder a recensións de tendas en liña, tanto de expertos como de outros compradores. Un estudo realizado por The Nielsen Company en marzo de 2010, que incluíu a máis de 27.000 usuarios de Internet en 55 mercados de distintas rexións do mundo, analizou aspectos como os hábitos de compra en liña, as preferencias de produtos, o uso de distintas páxinas web de compras e o impacto das redes sociais e outros factores na toma de decisións dos consumidores. Segundo esta investigación, as recensións sobre produtos electrónicos (57%), automóbiles (45%) e software (37%) teñen unha influencia notable nas decisións de compra en liña. Adicionalmente, un 40% dos compradores en liña manifestaron que non adquirirían produtos electrónicos sen antes consultar as recensións dispoñibles en liña.

Ademais das recensións en liña, as recomendacións de amigos e coñecidos en sitios de compras ou en plataformas de redes sociais teñen un impacto decisivo nos compradores en liña durante a súa investigación de futuras adquisicións. Unha porcentaxe significativa, estimada no 90%, das decisións de compra están influenciadas pola información e opinións compartidas nas redes sociais.

• Steam
• Amazon
• Zara
• EBay

• Privacidade