Luís Monteagudo García, nado na Coruña o 20 de novembro de 1919 e finado en Santiago de Compostela o 14 de febreiro de 2018,[1] foi un arqueólogo director do Museo Arqueolóxico da Coruña, membro do Deutsches Archäologisches Institut de Berlín, colaborador de Prähistorische Bronzefunde e correspondente da Real Academia da Historia e da Real Academia Galega.
Traxectoria
Fixo o bacharelato no Instituto da Coruña. En 1935, con 15 anos, ía coa asociación Los Amantes del Campo promovida por Manuel Insua Santos, precedente das actuais asociacións interesadas na arqueoloxía e dedicada a realizar traballos de arqueoloxía, escavando sitios arqueolóxicos e documentando os traballos. En agosto de 1937 comezou a traballar como carteiro auxiliar e despois brigada postal no Servizo de Correos. Foi alistado en 1938 e marchou á fronte. Foi ferido dúas veces na Guerra Civil, unha cun anaco de metralla na cabeza e outra cun tiro da 11 División de Líster.[2] Como mutilado de guerra volveu incorporarse ao Servizo de Correos de abril de 1939 a decembro de 1940.
Licenciouse en Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela en 1941, e doutorouse na Universidade de Madrid en 1949 coa tese Prehistoria del NW de España. Galicia en Ptolomeo. Foi profesor na Universidade de Santiago de Compostela desde onde promoveu a primeira campaña de escavacións no Castro de Elviña en 1947, das que foi apartado por motivos políticos. Percorreu Galiza documentando achados e dirixindo escavacións. Percorreu en bicicleta Europa visitando museos e coleccións. Foi director do Museo de Ávila e posteriormente foi nomeado director do Museo Arqueolóxico e Histórico da Coruña, onde formou a moitos arqueólogos que continuaron o seu labor. En 1975 foi apartado do posto pola súa defensa a morte do Museo e o Patrimonio Arqueolóxico e enviado en comisión de servizos forzosa ao Museo das Peregrinacións de Santiago de Compostela onde se xubilou. En calquera caso el sempre se considerou "Director do Museo Arqueolóxico e Histórico da Coruña por oposición, non por dixitación" segundo asinou algúns dos seus escritos.[3] Finou en Santiago de Compostela o 14 de febreiro de 2018.[4],
Obras
- Die Beile der Iberischen Halbinsel, Machados de bronce da Península Ibérica.
- Hachas de talón, 1951.
- Nombres de túmulos y dólmenes en Galicia y Portugal, 1954.
- Hispania Germánica, 1966.
- Hacha de tope tipo Senra A, 1975.
- La religiosidad callaica. Estela funeraria romana de Mazarelas (Oza dos Ríos, A Coruña), cultos astrales, prisciliano y outeiros. Anuario Brigantino, nº 19, 1996, pp 11-118.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
Outros artigos
Ligazóns externas
