PROFILPELAJAR.COM

Larinxe

Anatomía da larinxe, vista anterolateral

Imaxe endoscópica da larinxe

A larinxe é un tubo músculo cartilaxinoso da parte superior do aparello respiratorio e órgano esencial na fonación. Forma parte do eixo visceral do pescozo, localizada na liña media, por diante da farinxe, de tal maneira que a parede posterior da larinxe está pegada á parte anterior do esófago. Os aneis cartilaxinosos da larinxe mantéñena sempre aberta, pero a estrutura péchase durante a deglutición para evitar broncoaspiracións. Máis concretamente é unha cartilaxe larínxea denominada epiglote a encargada desta acción.

Esténdese dende a segunda ou terceira vértebra cervical ata a sexta, punto no que comeza a traquea. Mantense nesta posición debido a que está unida ó hioide, á lingua, á base do cranio, á farinxe e a que se continúa coa traquea.

Relacións da larinxe

Relacións anteriores:

Músculo cutáneo do pescozo, envolto na fascia superficial do pescozo.
Veas xugulares anteriores, unidas entre si por unha anastomose.
Músculos infrahioides: esternohioide, esternotirohioide, tirohioide, omohioide.
Lóbulo piramidal da glándula tiroide. Este lóbulo é inconstante.

Relacións laterais:

Paquete vasculonervioso do pescozo: arteria carótide común, vea xugular interna e nervio vago.
Arteria tiroide superior.
Nervio larínxeo superior.
Nervio larínxeo inferior.
Lóbulos da glándula tiroide.

Relación posterior:

Esófago.

Cartilaxes larínxeas

Presenta nove cartilaxes, unhas son únicas: tiroide, cricoide e epiglote, e outras dobres: aritenoides, cuneiformes e corniculados. Pode haber outras cartilaxes que, a diferenza destas, son inconstantes: son os tritíceos e os sesamoides.

Articulacións larínxeas

Hai dúas articulacións larínxeas móbiles: a articulación cricotiroide (plana, só permite pequenos desprazamentos) e a articulación cricoaritenoide (tipo trocoide, permite desprazamento e rotación; é a articulación da tensión das cordas vocais).

A primeira delas establécese entre a cartilaxe cricoide (na confluencia da lámina co anel cricoide) e as hastas menores da cartilaxe tiroide. A segunda, cricoaritenoide, establécese sobre a superficie superior do anel cricoide e a base das cartilaxes aritenoides.

Existe unha terceira articulación larínxea, pero non é móbil. Trátase da articulación aritenocorniculada, entre as cartilaxes aritenoides e os corniculados.

Membranas e ligamentos

Membrana tirohioide: une a tiroide ó óso hioide. Os bordos laterais son os ligamentos tirohioides laterais. A membrana está perforada polo ramo interno do nervio larínxeo superior e polos vasos larínxeos superiores.
Membrana cricotiroide: une tiroide e cricoide.
Membrana cricotraqueal: une o cricoide ó primeiro anel traqueal.
Ligamento glosoepiglótico.
Ligamento hioepiglótico.
Ligamentos aritenoepiglóticos.
Ligamento tiroepiglótico.
Ligamentos tiroaritenoides superior e inferior.
Membrana fibroelástica.