Gustav Weigand

Biografía
Nacemento	1 de febreiro de 1860 Duisburgo, Alemaña
Morte	8 de xullo de 1930 (70 anos) Belgershain (pt)
Educación	Universidade de Leipzig
Actividade
Campo de traballo	Etnografía, lingua romanesa, Lingua arromanesa, dialectoloxía e lingüística
Lugar de traballo	Leipzig
Ocupación	lingüista, profesor universitario
Empregador	Universidade de Leipzig
Membro de	Academia de Ciências da Bulgária (pt) Academia Romena (pt) Macedonian Scientific Institute (en)
Alumnos	Stoyan Romanski (en)
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Вейганд Густав) Obálky knih, Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Gustav Weigand, nado o 1 de febreiro de 1860 en Duisburgo e finado o 8 de xullo de 1930 en Belgershain, foi un lingüista alemán, especialista nas linguas dos Balcáns, recoñecido polas súas contribucións á dialectoloxía romanesa mais os seus estudos sobre o arromanés e o meglenorromanés. 

Entre 1878 e 1884 foi mestre en diversas localidades alemás^[1], mais logo estudou filoloxía románica en Leipzig e realizou a súa tese de doutoramento sobre a lingua dos arromaneses da rexión do monte Olimpo en 1888, seguido por unha tese de habilitación sobre o meglenorromanés en 1892. En 1893 fundou o Instituto Romanés na Universidade de Leipzig, e máis tarde, en 1906, o Instituto Búlgaro. Foi profesor de filoloxía románica na Universidade de Leipzig entre 1896 e 1928. Realizou numerosas viaxes aos Balcáns, realizando traballos de campo e aprendendo as diversas linguas. En 1908 publicou o atlas lingüístico Linguistischer Atlas des dacorumänischen Sprachgebiets, o primeiro traballo deste tipo no ámbito da lingüística románica. En 1917 fundou o instituto interdisciplinar Südosteuropa- und Islam-Institut na Universidade de Leipzig. Durante a Primeira guerra mundial, as autoridades alemás financiaron a realizacións de estudos etnográficos en Macedonia. Os resultados publicáronse en 1923 co título de Ethnographie Makedoniens.

En recoñecemento polos seus traballos sobre a lingua romanesa entrou na Academia Romanesa en 1892. 

• (1888): Die Sprache der Olympo-Walachen. Dissertation, Universität Leipzig.
• (1892): Vlacho-Meglen. Eine ethnographisch-philologische Untersuchung. Leipzig.
• (1895): Die Aromunen/Ethnographisch-Philologisch-Historische Untersuchungen. Leipzig.
• (1907): Bulgarische Grammatik
• (1908): Linguistischer Atlas des dacorumänischen Sprachgebiets. Leipzig: Barth.
• (1922): Spanische Grammatik für Lateinschulen, Universitätskurse und zum Selbstunterricht
• (1913): Bulgarisch-deutsches Wörterbuch
• (1913): Albanesische Grammatik im südgegischen Dialekt (Durazzo, Elbassan, Tirana). Ambrosius Verlag Leipzig.
• (1923): Ethnographie Makedoniens. Leipzig.
• (1925): Die Berglaute Lahuta e Macis Gjergj Fishta, Hrsg. Leipzig : Joh. Ambr. Barth, übers. u. erl. von Gustav Weigand.