Ao longo da súa carreira Gómez foi o tenente de Trastámara, bastión tradicional dos Traba. Recibiuna á morte do seu irmán en 1166 e gobernouna probablemente ata a súa morte (polo menos ata 1208).[3] Só mantivo Traba, homónimo da súa familia, brevemente en 1168, o mesmo ano no que recibiu a tenencia da Coruña (daquela chamada Faro), que mantivo ata 1169. O seu poder nesta etapa aínda estaba principalmente en Galicia, onde recibiu Montenegro en 1169 e Monterroso en 1170. Este último mantívoo ata 1173, cando foi substituído por Gómez González de Manzanedo ata 1179. A partir de entón seguiu manténdoo ata 1200, e despois de novo en 1204. Perdeu Montenegro ata 1183, pero mantívoo despois ata 1200 con dúas breves interrupcións (1188 - 1189, 1190 - 1192).
En 1173 Gómez recibiu a tenencia de Cervantes en Galicia e tamén a vasta terra fronteiriza de Estremadura no sur do reino. En 1175 ocupou os arrendamentos do Bierzo, Ulver e Villabuena. Entre 1176 e 1177 ocupou Salamanca, a segunda cidade crecente do reino. En 1178 o rei Fernando II cedeu a Gómez todos os seus dereitos na vila de Guitiriz. En 1181 outórgaselle o dominio dos centros galegos de San Paio de Lodo, Toroño (que mantivo ata 1185) e Tui. En 1182 volve gobernar Estremadura por un segundo mandato e tamén recibe Ribadeo. Á morte de Fernando II e á sucesión do seu fillo Afonso VIII en 1188, Gómez foi trasladado ás tenencias de Monforte de Lemos e da Limia. En 1189 foi trasladado a Sarria, onde permaneceu ata 1200, xunto cos seus outros feudos galegos de Montenegro e Monterroso. En 1193 Afonso VIII nomeouno mordomo, o cargo máis alto do reino. No ano 1200, por causas que se descoñecen, caeu en desgraza na corte de Afonso e só se pode rastrexar alí nunha ocasión (en 1201) entre entón e o verán de 1204, cando foi restaurado ao favor.
Sobrado dos Monxes, fundado polo seu avó en 1142, foi dotado catro veces por Gómez entre 1165 e 1180.
ob remedium anime patris mei et fratris mei iam defuncti comitis Fernandi Gundisaluit
Casamento e descendencia
Algún tempo antes de 1174 Gómez tomou como primeira muller a Elvira Pérez, filla de Pedro Afonso e María Fróilaz. Deulle dúas fillas, Urraca e Sancha, que casaron con Gonzalo Pérez de Lara. En 1182 estaba casado con Miraglia, filla de Ermengol VII de Urgell e Douce. A última rexistrada en vida foi en 1195. Os fillos de Gómez foron Fernando, Gonzalo[4], Rodrigo e Velasco.
Notas
↑Barton, Simon (1997). The Aristocracy in Twelfth-Century León and Castile. Cambridge University Press. ISBN9780511585128.
↑A primeira aparición de Gómez nas nosas fontes está nun documento do 21 de febreiro de 1164 polo que el e Fernando (Comites Fernandus et Comez Gonsaluiz, filii comitis domini Gondisalui) doaron unhas propiedades en Palacios e Veigas a un home chamado Gonzalo González (Gunzaluo Gunzaluit).
↑Dado que se cita por primeira vez como titular de Trastámara o 11 de abril de 1165 e o 26 de decembro o seu irmán, é posible que estiveran co-gobernando.
.jpg)