Francisco Javier Sáenz de Oiza

Biografía
Nacemento	12 de outubro de 1918 Cáseda, España
Morte	18 de xullo de 2000 (81 anos) Madrid, España
Educación	Universidade Politécnica de Madrid Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid
Actividade
Ocupación	arquitecto
Alumnos	Ignacio Vicens (pt)
Obra
Obras destacables Centro Comercial A Laxe (1950) Santuario de Arantzazu (1969) Torres Blancas (pt) (1990) Q6057996
Premios
(1993)  Premio Princesa de Asturias das Artes (1989)  Medalla de Ouro da Arquitectura

Francisco Javier Sáenz de Oiza , nado en Cáseda (Navarra) o 12 de outubro de 1918 e finado en Madrid o 18 de xullo de 2000, foi un arquitecto español.

Obtivo o título de arquitecto pola Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid no ano 1946, recibindo o Premio Aníbal Alvárez ó mellor expediente académico. Ese mesmo ano gañou o Premio nacional de Arquitectura. En 1947 viaxa ós Estados Unidos para ampliar os seus estudos coa bolsa de estudos Conde de Cartagena, da Real Academia de Belas Artes de San Fernando.

En 1949 regresou a España e comeza a traballar como profesor do Departamento de Instalacións da ETSAM. No ano 1968 logrou a cátedra de Proxectos e entre os anos 1981 e 1983 foi director da dita Escola. Tras xubilarse con 67 anos continuou como profesor emérito desta.

Compaxinou a súa actividade docente coa profesional. Foi colaborador de Romany na construción de vivendas sociais e no estudio de Manuel Cabeñes.

Mestre de arquitectos dende a Universidade e dende o seu estudio polo que pasaron entre outros Francisco Alonso, Rafael Moneo (1956-1961) ou Juan Daniel Fullaondo. Considérase unha das figuras máis relevantes de arquitectura española, foi un creador polémico e arriscado, con obras discutidas que o final acabaron converténdose en símbolos.

Sáenz de Oiza definía a Arquitectura como:

• Unha actividade artística impulsada pola potencia do creador capaz de espertar emocións.
• Un xogo lúdico, referíndose a parte de aventurarse ó enfrontamento co enigma.
• Aventurarse ó descoñecido, a un camiño ou proceso non percorrido cunha actitude ilusionada e forte.
• Sen liberdade non hai obra de arte.

• Santuario da Nosa Señora de Arantzazu (1950-1954), situado en Oñati (Guipúscoa), proxecto onde coñece a Jorge Oteiza, edificio de formigón, pedra e aceiro.
• Edificio Torres Blancas de Madrid (1961-1969). Edificio de 71 metros de altura, cunha concepción de cidade xardín vertical, onde se busca unha nova estrutura espacial para edificios en altura mediante unha formulación non convencional do programa.
• Torre do Banco de Bilbao edificio de 107 metros de altura coa fachada de aceiro e cristal, situado no complexo financeiro e comercial AZCA de Madrid, (1971-1978).
• Campus da Universidade Pública de Navarra situado en Pamplona. O proxecto non se completou na súa totalidade, quedando pendente a construción do Paraninfo (1987).
• Vivendas na M-30, Madrid, 1986-1989.
• Torre-Triana, sede administrativa de varias consellerías na illa da Cartuja en Sevilla (1993).
• Palacio de Festivais de Cantabria, Santander, 1991.

• Edificio de vivendas na rúa Fernando o Católico, Madrid, 1949.
• Proposta de Capela no Camiño de Santiago, 1954.
• Poboado de Entrevías, Madrid, 1956.
• Poboado de absorción Fuencarral-A, Madrid, 1955.
• Casa Lucas Prieto, Talavera de la Reina (Toledo), 1960.
• Cen apartamentos en Ciudad Alcudia, Palma, 1963.
• Casa Arturo Echevarría, Madrid, 1971.
• Vila Fabriciano, 1987.
• Pavillóns do IFEMA, Madrid, 1987.
• Universidade de Granada (1988).
• Alternativa no Concurso para o Estadio Municipal de Anoeta, Donostia, 1989.
• Universidade Pública de Navarra, Pamplona, 1989-1993.
• Concurso de Ideas do Palacio de Congresos, Marbella, 1990.
• Oficinas da Hermandad de Arquitectos de Madrid (1990).
• Escola de Administración Pública de Mérida (1990).
• Ordenación da Praza de San Francisco, Palma, 1991.
• Pavillón Polideportivo Cuberto, Plasencia, 1991.
• Concurso Palacio da Música e Congresos, Bilbao, 1992.
• Edificios de oficinas na avenida de Pío XII, Madrid, 1993.
• Centro Cultural de Villaviciosa de Odón, Madrid, 1997.
• Fundación museo Jorge Oteiza, obra póstuma, Alzuza, Navarra, 2003.

• 1946 Premio Nacional de Arquitectura, pola proposta para a praza do Azoguejo (Segovia), en colaboración con Luis Laorga.
• 1954 Premio Nacional de Arquitectura polo proxecto de capela no Camiño de Santiago.
• 1974 Premio da Excelencia Europea polo edificio Torres Blancas.
• 1989 Premio Antonio Camuñas de Arquitectura.
• 1989 Medalla de Ouro da Arquitectura, do Consello Superior de Arquitectos de España.
• 1991 Premio de Arquitectura e Urbanismo do Concello de Madrid polo edificio de vivendas na M-30.
• 1993 Premio Príncesa de Asturias das Artes.^[1]
• 2000 Medalla de ouro da Universidade Pública de Navarra.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Francisco Javier Sáenz de Oiza

• Fullaondo Errazu, Juan Daniel (1991). La bicicleta aproximativa: conversaciones en torno a Sáenz de Oiza. Madrid: Kain Editorial. ISBN ISBN 84-87828-00-0. .
• Sáenz de Oiza, Javier; Capitel, Antón e Sáenz Guerra, Javier (1996). Javier Sáenz de Oiza, arquitecto. Madrid: Ediciones Pronaos, S.A. ISBN 84-85941-28-4. .
• Alberdi Jimenez, Rosario e Sáenz Guerra, Javier (1996). F.J. Sáenz de Oiza, arquitecto: libro-estudio. Madrid: Ediciones Pronaos, S.A. ISBN 84-85941-32-2. .
• Alberdi Jimenez, Rosario (1996). Cinco proyectos de vivienda social en la obra de Javier Sáenz de Oiza. Madrid: Ediciones Pronaos, S.A. ISBN 84-85941-24-1. .
• Cánovas Alcaraz, Andrés (2000). Banco de Bilbao, Saénz de Oiza. Madrid: Universidad Politécnica de Madrid. Escuela Técnica Superior de Arquitectura. Departamento de Proyectos Arquitectónicos. ISBN 84-922352-8-4. .
• Climent Guimerá, Federico e Carbonero Malbertí, Jaume (2001). J. Sáenz de Oiza: Mallorca, 1960-2000, proyectos y obras. Palma: José J. de Olañeta, Editor. ISBN 84-7651-978-8. .
• El croquis 32/33 Francisco Javier Sáenz de Oiza 1947 - 1988. El Escorial:El croquis editorial. 2002. ISBN 84-88386-24-9. .

• Fundación Princesa de Asturias, Premio Príncipe de Asturias das Artes 1993.