Durante quince anos foi discípulo de Clitómaco Asdrúbal, que daquela dirixía a Academia . Sucedeuno no -110 e permaneceu en Atenas ata o -88 Ese ano, debido ás axitacións no país debido á guerra de Mitrídates VI Eupátor, trasladouse a Roma. Alí abriu unha escola de filosofía e oratoria, contando entre os seus alumnos a Cicerón, quen nos fala del en moitas das súas obras.
Filón de Larisa, baixo a influencia do seu mestre Clitómaco, foi nun primeiro momento adversario dos estoicos, ampliando a crítica da súa teoría do coñecemento; pero máis tarde, xa establecido en Roma, tomou unha posición diferente. Supoñía que o pensamento que guiaba a Carnéades e aos seus adictos non difería fundamentalmente do de Platón, e así entendía continuar a obra daqueles, o que levou a un retorno ao dogmatismo. Non negaba que a representación procedese dun obxecto, pero si a posibilidade de demostrar que fose semellante a el.
O criterio da fantasía cataleótica dos estoicos parecíalle inadmisíbel. A súa actitude parece responder ao desexo de evitar as consecuencias do escepticismo absoluto. Ademais, propoñía, na súa filosofía, levar ao home por medios teóricos á felicidade, como o médico o conduce á saúde. As súas ideas sonnos coñecidas por Cicerón, Sexto Empírico, Plutarco, Estobeo e Dióxenes Laercio e outros escritores antigos.
As ideas de Filón de Larisa son sintomáticas, porque responden ao estado de ánimo da época na que conflúen a cultura grega e romana e comeza o eclecticismo.
