Grazas ao descubrimento de Dan Shechtman, outros grupos foron capaces de formar cuasicristales similares, e atoparon que estes materiais teñen baixa condutividade térmica e eléctrica, mentres que posúen alta estabilidade estrutural. Os cuasicristales tamén se atoparon de forma natural. Os materiais cuasicristalinos poden utilizarse en gran número de aplicacións, ata a formación de aceiro durable para a instrumentación, illamento antiadherente para cables eléctricos, e tamén para equipos de cociña.[3][4] Por este descubrimento, Shechtman foi galardoado co Premio Nobel de Química no 2011.
Shechtman uniuse ao equipo de científicos da facultade do Estado de Iowa en 2004. Na actualidade ocupa ao redor de cinco meses ao ano en Ames nun traballo a tempo parcial.[5][6]
D. Shechtman, I. Blech, D. Gratias, J. W. Cahn : Metallic phase with long-range orientational order and no translational symmetry in: Physical Review Letters, vol. 53, p. 1951-1953, Nov. 1984.(ISSN 0031-9007)
D. Shechtman : Twin Determined Growth of Diamond Wafers, in : Materials Science and Engineering A184 113. 1994.
D. P. DiVincenzo and P. J. Steinhardt, eds. 1991. Quasicrystals: The State of the Art. Directions in Condensed Matter Physics, Vol 11. ISBN 981-02-0522-8.
I. Goldfarb, E. Zolotoyabko, A. Berner, D. Shechtman : Novel Specimen Preparation Technique for the Study of Multi Component Phase Diagrams, in : Materials Letters 21, pp. 149–154. 1994.
D. Josell, D. Shechtman, D. van Heerden: fcc Titanium in Ti/Ni Multilayers, in : Materials Letters 22, pp 275–279. 1995.
D. van Heerden, E. Zolotoyabko, D. Shechtman : Microstructure and strain in electrodeposited Cu/Ni multilayers, in : Journal of Materials Research. Vol. 11, no. 11, pp. 2825–2833. Nov. 1996.