Adelaida García Morales, nada en Badaxoz en 1945 ou 1946[1] e finada en Dos Hermanas (provincia de Sevilla) o 22 de setembro de 2014, foi unha escritora española.
Traxectoria
Non foi ao colexio até os 10 anos, aínda que recibiu clases da súa nai na casa. Aos 13 anos trasladouse a Sevilla, de onde eran os seus pais, cidade onde viviu gran parte da súa mocidade. Alí estuda no colexio das Teresianas, logo no Instituto Murillo e os dous primeiros cursos de Filosofía e Letras nas aulas da Fábrica de Tabacos. Nestes anos únese ao grupo de teatro Esperpento, do que tamén formaban parte Alfonso Guerra, Carmen Reina, Gualberto García e Amparo Rubiales.
A finais dos anos sesenta trasladouse a Madrid, onde continuou cos seus estudos de Filosofía e Letras até licenciarse en 1970; na universidade coñeceu a Agustín García Calvo, que a iniciou no anarquismo. En 1972 estuda escritura de guións na Escola Oficial de Cinematografía e estabelece relación co director cinematográfico Víctor Erice, que se converterá na súa parella durante máis de vinte anos. Traballou como profesora de secundaria de lingua española e filosofía; foi modelo e actriz e tamén tradutora da OPEP en Alxeria.
Aínda que debutou no panorama literario en 1981, alcanzou o recoñecemento en 1985 cun aclamado volume que reunía dous relatos: El Sur e Bene. O primeiro relato foi levado previamente ao cine pola súa entón parella Víctor Erice co mesmo nome El Sur. Coa súa seguinte obra, El silencio de las sirenas (que transcorre en Capileira, unha localidade da Alpujarra, lugar onde residiu xunto a Erice durante cinco anos a finais da década do setenta), obtivo o Premio Herralde de Novela e tamén o Premio Ícaro (instituído polo Diario 16). En 1995 sepárase de Víctor Erice e pouco despois trasládase a vivir a Dos Hermanas (Sevilla) co seu fillo máis vello.
Faleceu por unha insuficiencia cardíaca o 22 de setembro de 2014 en Dos Hermanas (Sevilla).[2]
En 2016 publicouse a novela Los últimos días de Adelaida García Morales, da escritora Elvira Navarro que, en palabras de Elvira Navarro, non é unha biografía senón unha obra de ficción, «unha narración próxima ao falso documental» na que «Todo o que se narra é falso, e en ningún caso debe lerse como unha crónica dos últimos días de Adelaida García Morais». A obra foi duramente criticada por Víctor Erice debido a que o contido non se axusta ao anunciado no título.[3][4]
Obra
Novela
- Archipiélago (1981), finalista do Premio Sésamo 1981
- El Sur e Bene (1985, Anagrama), son dúas novelas curtas no mesmo volume
- El silencio de las sirenas (1985, Anagrama): Premio Herralde 1985 e Premio Ícaro 1985
- La lógica del vampiro (1990, Anagrama)
- Las mujeres de Héctor (1994, Anagrama)
- La tía Águeda (1995, Anagrama)
- Nasmiya (1996, Plaza y Janés)
- El accidente (1997, Anaya)
- La señorita Medina (1997, Plaza y Janés)
- El secreto de Elisa (1999, Debate)
- Una historia perversa (2001, Planeta)
- El testamento de Regina (2001, Debate)
Contos
- Mujeres solas (1996, Plaza y Janés)
- La carta. Conto en Vidas de mujer (1998, Alianza), VV. AA.
- El legado de Amparo. Conto en Mujeres al alba (1999, Alfaguara), VV.AA.
- La mirada. Conto en Don Juan. Relatos (2008, 451 Editores), VV.AA.
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
