Otoitz, otoi, errezo edo otoitzaldi arima izaki espiritual batekin harremanetan jartzea edo komunikatzea da, hari eskerrak emateko nahiz laguntza eskatzeko edo hura goresteko^[1]. Otoitza banakakoa edo taldekoa izan daiteke eta kanpoan nahiz pribatuan egin. Batzuetan, otoitzeko hitzak edo abestiak erabiltzen dituzte eta erlijio gehienek ekintza hau eskatzen diete bere jarraitzaileei era erritual edo natural moduan.

Normalean, otoitzarekin batera jarrera fisikoren bat agertzen da, hala nola esku-ahurrak elkartzea edo esku irekiak erakustea; besoak gurutzean irekitzea; zerura begiratzea, edo begirada jaistea edo aurpegia eskuen artean ezkutatzea; higidura itxurako mugimenduak egitea; eta makurtzea, bihurtze-jarrera aszetikoan umiliatzeko modu gisa, hala nola belaunikatzea edo makurtzea (grezieraz proskynesis). Bada jarrera bat, zen eskolako budismotik datorrena, monje kristauek hartua, diamantearen posizioa edo jarrera karmeldarra deritzona, non hizlaria belauniko jartzen baita, orpoen gainean eserita, esku-ahurrak zabalik, belaunen gainean gora, bere baitan bildurik eta harreraz. Horretarako, objektu egokiak ere diseinatu dira: belaunaulkiak, katolizismoan, eta otoitz-alfonbrak, islamean eta kristautasun koptoan.

Musulmanen otoitzak jarrera oso kodetuen erritual bat eskatzen du, Mekarako orientazioa barne.

Oro har, judu garaikideak ez dira makurtzen. Hala ere, otoitzak errezitatzean makurtu egin ziren, eta gaur egun otoitz-erritual bat mantentzen dute, balantzaka Erosten harresiaren aurrez aurre eta testu sakratuak errezitatzen. Etiopiar judu modernoek makurtzearen ohitura dute, ziur aski antzinako egunetan Etiopiara emigratu zuten antzinako juduengatik. Etiopiar inklinazioa japoniar inklinazioaren antzekoa da.

Jarrera deserosoa otoitzean zehar edo bere iraupen luzean, mortifikazio fisikoaren modu arin bat kontsidera daiteke, kasu batzuetan kolpeka kanporatzen dena; hauek estilizatuak izan daitezke soilik (adibidez, ukabila bularrera eramatea nire erruz, nire erruagatik, nire erru handiagatik, confiteor katolikoarena -ni, bekataria- esaterakoan), edo, salbuespen gisa, benetakoak izatea. Hala ere, erlijio-helburuak dituzten auto-eraso horiek ez dira otoitzari dagozkionak, baizik eta penitentzia-moduren bati dagozkionak.

Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.