Mesoeskalako konbekzio-sistemaekaitz-multzo bat da, banakako ekaitzak baino eskala handiagoan antolatzen dena. Zikloi estratropikalak baino txikiagoa da, eta normalean hainbat orduz edo gehiagoz irauten du. Mesoeskalako konbekzio-sistema baten hodeien eta prezipitazioen patroi orokorrak forma biribila edo lineala izan dezake, eta sistema meteorologikoak barne hartzen ditu, hala nola zikloi tropikalak, depresio-lerroak, laku efektuko elurteak, depresio polarrak eta mesoeskalako konbekzio-konplexuak, eta, oro har, fronte meteorologikoetatik gertu sortzen da. Lur gaineko urtaro beroan sortzen den tipoa Ipar eta Hego Amerikan, Europan eta Asian ikusi da, eta arratsaldeko eta gaueko azken orduetan aktibitate maximoa izan du.
Tropikoetan garatzen diren mesoeskalako konbekzio-sistemek Tropiko Arteko Konbergentzia Eremua edo ekuatore-askak erabiltzen dituzte garatzeko gune gisa, normalean udaberriaren eta udazkenaren arteko urtaro beroaren barruan. Salbuespena da laku efektuko elurteak, aire hotza ur-masa bero samarretan zehar mugitzen delako sortzen direnak, eta udazkenetik udaberrira bitartean gertatzen direnak. Depresio polarrak mesoeskalako konbekzio-sistemaren bigarren mota berezi bat dira, eta latitude altuetan sortzen dira urtaro hotzean. Jatorrizko mesoeskalako konbekzio-sistema hiltzen denean, ekaitzak sor daitezke gerora, mesoeskala geldikorreko konbekzio-zurrunbiloarekin lotuta. Mesoeskalako konbekzio-sistemak garrantzitsuak dira Ameriketako Estatu Batuetako Ordoki Handietan duten klimatologia plubiometrikorako; izan ere, urtaro beroko urteko prezipitazioen erdia inguru ematen diote eskualdeari.[1]
