Galiziako Errege Akademiak (RAG) Luísa Villalta aukeratu zuen 2024ko Galizierazko Letren Egunerako egile omendu gisa.[3][2] RAGek nabarmendu zuenez, "Obra bakar eta sendo baten sortzailea izan zen, eta 1980ko hamarkadaren bigarren erdian eta 90eko hamarkadaren hasieran sortutako galiziar literaturaren irudi handienetako bat bihurtu zuen".[2]
A Sega kolektiboak (Galiziako literaturaren kritikaren plataforma) erabaki zuen 2022ko "Día das Galegas nas Letras" eskaintzea, "Señora das Letras" bezala,"epopeiaren konplexutasunetik hasi eta publizitateraino, zugandik hasita, zure pentsamendutik, herri baten eraikuntzan beti".[5]
Ospakizun horrek urtero ohoratzen ditu kultura orokorrean eta literaturan bereziki lagundu zuten emakumeak.[6]
Biografia
Juan Flórez kaleko Xosefinas eskolan eta Eusebio da Guarda lizeoan ikasi zuen.[7] Filologia Hispanikoan eta Galizia-Portugaldar Filologian lizentziatu zen Santiagoko Unibertsitatean, eta biolinean ere lizentziatu zen.
Lan ibilbidea
Santiagoko Orkestrako kidea izan zen 1985etik, eta, ondoren, Galiziako Orkestra Gaztekoa, baita Galiziako ganbera talde batzuetakoa ere. 1988an, Galiziako Hizkuntza eta Literatura Irakasletzako oposizioak gainditu zituen, eta eskolak eman zituen Xosé Neira Vilas BHIn (Perillo, Oleiros), Canido BHIn (Ferrol) eta Sadako (Coruña) Isaac Díaz Pardo BHIn.
Kultur jarduera bizia garatu zuen: mintegiak, poesia errezitaldiak eta hitzaldiak eman zituen, besteak beste. Hainbat argitalpenetan parte hartu zuen: Man Común, A Nosa Terra, Festa da Palabra Silenciada, Tempos Novos, Grail, Luzes de Galiza, Agália, Galizierazko Literatura Buletina, A Trabe de Ouro, Enclave edo Orrialde irekia.[8]
2002ko urtarrilaren 4tik 2004ko martxoaren 4ra ANosa Terran argitaratu zituen artikuluak Libro das colunas (2005) liburuan batu ziren.[9]
Hainbat erakundetan parte hartu zuen, hala nola Galiziako Idazleen Elkartean, Galiziako Kulturaren aldeko Foroan edo Hizkuntza Normalkuntzarako Mahaian.[10]
Heriotza
Garaiz aurretik hil zen, 2004ko martxoaren 6an,[11]meningitisaren ondorioz,[12] 46 urte zituela,[13] eta Santo Amaroko hilerrian hilobiratu zuten, Coruña hirian.[14] Erlijio-ekitaldiaren amaieran, Galizia osoko literatura- eta poeta-munduko pertsona-talde handi batek, hala nola Manuel Maríak eta Manuel Rivasek, Xosé Manuel Beirasek eta Anxo Quintanak, agur esan zioten ekitaldi laiko batean olerkiekin eta biolin-musikarekin.[15]
2018an, bere familiak Ramón Piñeiro Giza Zientzietako Ikerketa Zentrora eraman zituen bere dokumentu-funtsak.[16]
El pensamiento es oscuro.Poesía recopilada (1991-2004) (2023). Vigo: Galaxia-CIRP. Ed. a partir de una. requesón, 364 orrialde ISBN 9788491519966. [21]
Antzerkia
Concerto para un home só (1989). Cadernos da Escola Dramática Galega, 76 zk.
O representante (1990). Cadernos da Escola Dramática Galega 85 zk..
O paseo das esfinxes (1991). Cadernos da Escola Dramática Galega, 88 zk.
As certezas de Ofelia (1999). Casahamlet, zk., Coruñako Diputazioa.
Os doces anos da guerra (2001). Revista Galega de Teatro, 29 zk.
Obra dramática completa. Sinfonía de escenas (2018). Proscritas argitaletxea.[22]
Narratiba
Siléncio, ensaiamos (1991). La Coruña: Vía Láctea. 124 orrialde. ISBN 8486531667.
O Don Hamlet de Cunqueiro: Unha ecuación teatral (1992). Santiago de Compostela: Laiovento. 94 orrialde. ISBN 9788487847080.
O outro lado da música, a poesía: relación entre ambas partes na historia da literatura galega (1999). Vigo: A Nosa Terra. 160 orrialde. ISBN 9788489976856.
Poética. Sobre un certo estado de conciencia (2002).
A lingua dos sons (2003).
A Música e Nós (2003).
Libro das colunas (2005). Vigo: A Nosa Terra. 109 orrialde. ISBN 9788496403529.
O outro lado da música, a poesía (2021). Vigo: Galaxia. 192 orrialde. ISBN 978-8491517504.[25]
Itzulpenak
Manifesto por un novo teatro, de Pier Paolo Pasolini (1994). Cadernos da Escola Dramática Galega, 105 zk., maio de 1994.
Obra kolektiboak
Desde mil novecentos trinta e seis: homenaxe da poesía e da plástica galega aos que loitaron pola liberdade (1995). Sada: Ediciós do Castro.
↑"Celebrámoste desde ti, desde o teu pensar, lúcida e comprometida, sempre na construción dun pobo, dese pobo que foxe de si mesmo, dunha literatura, dunha lingua, no foro da cultura. Ti, na liberdade, da contra-ética do poder.".