Joana Nafarroakoa (Iruñea, 1370eko uztailaren 10a – Londres, 1437ko ekainaren 10a) Karlos II.a Nafarroakoa erregea eta Joana Frantziakoaren alaba izan zen, beraz, Nafarroako infanta. Amaren aldetik, Joanes II.a Frantziakoa eta Bona Luxemburgokoa aitona eta amona zituen. Henrike IV.a Ingalaterrakoarekin ezkondu zen. Ezkontza honen bitartez, lehenik Bretianiako duke ezkontide eta ondoren Ingalaterrako erregina ezkontide bilakatu zen.
Lehendabiziko ezkontza
1386ko urriaren 2an, Joanak Joanes V.a Bretainiakoa ezkondu eta bederatzi seme-alaba izan zituzten:
- Joana Bretainiakoa (Nantes, 1387ko abuztuaren 12a – 1388ko abenduaren 7a)
- alaba bat (1388)
- Joanes VI.a Bretainiakoa (1389–1442)
- Maria Bretainiakoa (Nantes, 1391ko otsailaren 18a – 1446ko abenduaren 18a), La Guercheko andrea, 1398an Joanes I.a Alençongoarekin ezkondu zena.
- Margarita Bretainiakoa (1392 – 1428ko apirilaren 13a), Guillaceko andrea, 1407an Alain IX.a Rohango bizkondearekin ezkondu zena.
- Arturo III.a Bretainiakoa (Château Succinio, 1393ko abuztuaren 24a – Nantes, 1458ko abenduaren 26a)
- Gilen Bretainiakoa (1394 – Cosne-sur-Loire, 1412ko uztailaren 19a), Chantocé eta Ingrandeko jauna.
- Rikardo Bretainiakoa (1395 – Château Clisson. 1438ko ekainaren 2a), Benon, Étampes eta Mantesko kondea, 1423an Margarita Orléanskoarekin ezkondu zena.
- Blanka Bretainiakoa (1397 – 1419 eta gero), 1407an Joanes IV.a Armagnackoarekin ezkondu zena.
Bigarren ezkontza
1399ko azaroaren 1ean lehendabiziko senarra hil zitzaion. Lau urte eman zituen alargun eta dukeorde Joanes VI.a bere semearen izenean. Henrike Bolingbroke (Henrike IV.a izango zena) Bretainian bizi zen erbestean Rikardo II.a Ingalaterrakoa bere lehengusuaren aurka matxinatu zuenean eta bertan ezagutu eta maitemindu ziren[1]. 1403ko otsailaren 7an, Winchesterko katedralean, ezkondu eta Henrikeren bigarren emazte bilakatu zen. Seme-alabarik ez bazuten ere, adituek diote harreman onak zituen Henrikeren lehendabiziko ezkontzaren seme-alabekin, askotan aitarekin zituen liskarretan "Prince Hal"en, Henrike V.a izango zena, alde eginez.
Hala ere, Henrike V.aren erreinaldian, sorginkeria erabiltzeagatik eta erregea pozoitzea saiatzeagatik salatua izan zen. 1419an zigortu eta lau urte inguru eman zituen preso Sussexko Pevensey gazteluan. Gero lasai bizi zen Nottinghamgo gazteluan, Henrike V.a eta Henrike VI.aren erreinaldien arteko epean. 1437ko uztailaren 9an, 67 urte zituela, Londresko Havering barrutian hil eta Canterburyko katedralean lurperatu zuten Henrike IV.aren ondoan[2].
 Zuhaitz genealogikoa |
|---|
|
Erreferentziak
Kanpo estekak
