Zuzenbide ikasketak eta abokatu lanak egin zituen, baina baita negozioetan eta finantzetan ere, eta gizarte talde katolikoekin kolaboratu zuen.
1892an senatuko kide hautatu zuten eta 1898tik 1914ra Ordezkarien Ganberako kide izan zen. 1899an Lan eta Industria ministro izendatu zuten. 1911n lehen ministro izateko eskaerari uko egin zion eta urtebete geroago politika utzi zuen. 1918an, lehen ministro izendatu zuten Lehen Mundu Gerraren azken hilabeteetan, eta, amaitutakoan, dimisioa eman zuen.