Ettore Pais
Irudi gehiago
Italiako Erresumako senataria
Bizitza
Jaiotza	Borgo San Dalmazzo, 1856ko uztailaren 27a
Herrialdea	Italiako Erresuma  (1861eko martxoaren 17a -  1939ko martxoaren 28a)
Heriotza	Erroma, 1939ko martxoaren 28a (82 urte)
Hezkuntza
Heziketa	Florentziako Unibertsitatea
Hizkuntzak	alemana latina antzinako greziera italiera
Jarduerak
Jarduerak	arkeologo klasikoa, Antzinaro klasikoaren historialaria, unibertsitateko irakaslea, Ikasketa klasikoetan aditua, politikaria eta historialaria
Enplegatzailea(k)	Parisko Unibertsitatea Palermoko Unibertsitatea Erromako La Sapienza Unibertsitatea Pisako Unibertsitatea Napoli Federiko II.a Unibertsitatea
Jasotako sariak	ikusi Gautieri Award  (1891) doctor honoris causa from the University of Paris  (1925)
Kidetza	Linzeen Akademia Zientzien Bavariar Akademia Linzeen Akademia

Ettore Pais (Borgo San Dalmazzo, Piamonte, Italia, 1856ko uztailaren 27a, - Erroma, 1939ko martxoaren 28a) historialaria izan zen, Antzinaroan espezializatua, latindar epigrafista eta italiar politikaria. ^[1]

Pais Michele Pais Leoniren, Sardiniako Sassariko noble baten, eta Piemonteko Carlotta Trancheroren semea zen. Luccan eta Florentzian ikasi zuen 1874tik eta Florentzian lizentziatu zen 1878an. Bere irakasleen artean Atto Vannucci eta Domenico Comparetti filologoa zeuden. Sardinian urte batzuk eman ondoren, La Sardegna prima del dominio romano argitaratu zuen 1881ean. ^[2] Urte horretan bertan Berlinen ikasi zuen Theodor Mommsenekin eta biek 1884an argitaratutako Corpus Inscriptionum Latinarum-en bosgarren liburukian kolaboratu zuten.

Ettore Pais 1886an Palermon hasi zuen irakasle ibilbidea eta 1888an Pisara joan zen bizitzera, eta bertan Antzinako Historiako irakasle izango zen. Han egon zen 1899. urtera arte, Napolin irakasten hasi zen arte, eta 1905ean Wisconsin-Madisongo Unibertsitatea Madisonen irakasle gisa hasi zen 1905etik. 1910etik 1914ra Napoliko Arkeologia Museo Nazionaleko zuzendaria izan zen eta Ponpeiako indusketen buru izan zen. Pais mundu osoko unibertsitate garrantzitsuenetako irakasle bisitaria zen eta ohorezko titulu ugari jaso zituen, besteak beste: Wisconsin-Madisongo Unibertsitateko Zuzenbide eta Historia Erromatarreko irakaslea, honoris causa Oxforden, Chicagon eta Parisen. Parisen irakatsi zuen Sorbonan, Bukaresten, Pragan, Madrilen, Bartzelonan, ​​Bostonen, Cambridgen, New Yorken eta Chicagon.

1911an La civiltà dei nuraghi e lo sviluppo sociologico della Sardegna argitaratu zuen eta 1923an Storia della Sardegna e della Corsica durante il dominio romano. 1923tik 1931ra Erromako Unibertsitateko irakaslea izan zen eta 1922tik hil arte Italiako Senatuan aritu zen.

• La Sardegna prima del dominio romano, 1881.
• Storia della Sicilia e della Magna Grecia, 1894.
• Storia di Roma, 1898-1899. 2 liburuki.
• La civiltà dei Nuraghi e lo sviluppo sociologico della Sardegna, 1923.
• Fasti triumphales populi Romani, 1923.
• Storia della Sardegna e della Corsica durante il dominio romano, 1923.
• Storia dell'Italia antica, 1925. 2 liburuki.
• Storia critica di Roma durante i primi cinque secoli. 1913-20. 4 liburuki.
• Storia di Roma during le guerre puniche, 1926. 2 liburuki.

1892an, Pisan irakasten zuen garaian, Studi storici aldizkariaren lehen zenbakia argitaratu zuen, urte batzuetan Amedeo Crivellucci lankidearekin batera zuzendu eta artatu zuena; 1908tik 1913ra bitartean aldizkariak "Antzinatasun klasikorako azterketa historikoak" izenburupean jarraitu zuen.

Paisek leku berezia betetzen du Theodor Mommsen, Edward Gibbon, Ferdinand Gregorovius, Victor Duruy eta Louis Sébastien Le Nain de Tillemont historialarien istorio handien italierazko itzulpena zuzentzeko garaian.