Daniel Alberto Viglietti Indart (Montevideo, 1939kouztailaren 24-Montevideo, 2017kourriaren 30) Uruguaikoabeslari, musikagile, gitarra-jotzaile eta politika aktibista ezaguna izan zen. Latinoamerikako musika mugimendu neofolklorikoaren bultzatzailea, nazioartean, eragin handia izan du protesta abestien eta egile abeslarien arloan. Irratian ere arrakasta handia izan zuten musika-saio desberdinak eraman zituen. Bere kanta ezagunenak, "A desalambrar" delakoak, bertsio ugari ezagutu ditu. Ideologikoki ezkertiarra, Uruguaiko diktadurarekin arazo larriak izan zituen[1].
1939kouztailaren 24an jaio zen. Familia musikazalea zen: ama, Lyda Indart, piano-jotzailea eta aita, Cédar Viglietti, gitarra-jotzailea. Txikitatik musika klasikoa ezagutu zuen. Atilio Rapat eta Abel Carlevaro maisuekin gitarra ikasi zuen. 1960 hamarkadan, bestetik, musika folklorikoan sakondu zuen. Laster musikagile, abeslari, irakasle eta irrati-esatari bezala ezagutzera eman zen. Marcha aldizkarian kolaboratu zuen eta Núcleo de Educación Musical (Nemus) sortu zuen.
Bere lehen diskoa 1963an kaleratu zen, Impresiones para canto y guitarra y canciones folclóricas. Laster bere lanek gizartearen aurrean konpromizo edukiak azaldu zituzten. Haren kantak borrokaren aldeko deialdiak ziren. Baina 1973tik 1985ra militarrek estatu kolpea eman eta diktadura ezarri zuten; hori gertatu baino lehen errepresioa handitu zen eta 1972an preso hartu zuten. Gertaera horrek mundu osoan elkartasuneko mugimendu zabala sortu zuen. Haren askatasuna eskatzeko Jean Paul Sartre, François Mitterrand, Julio Cortázar eta Oscar Niemeyer mailako pertsonalitateak mobilizatu ziren. 1973an kaleratu zuten eta lehendabizi Argentinan erbesteratu zen, gero, Frantzian. Europan hamaika urte bizi izan zen eta urte horietan batez ere kazetari lana egin zuen baina, halaber, Latinoamerikako diktadurak salatzeko errezital asko eman zuen.
1984koirailaren 1an Montevideora itzuli zen eta milaka pertsonen ongietorria jaso zuen[2]. Hurrengo urteetan bere lanak berrargitaratu zituen. Bere lana musikagile bezala jarraitzen zuen bitartean musika-artxibategi bat egiteari ekin zion, Memoria Sonora de América Latina izenekoaren artxibategiari, alegia. 2015ekourriaren 7anSilvio Rodríguez abeslariaren eskutik "Noel Nicola saria" jaso zuen. 2017kourriaren 30ean, 78 urte zituelarik, kirurgia-ebakuntza bat egiten zioten bitartean hil egin zen.[3]
.jpg)
