PROFILPELAJAR.COM

Membrecoj
Membrecoj	Iluminitoj vd

Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de Sankta Aleksandro Nevskij; Order of St. Vladimir, 1st class (en) ; Ordeno de Sankta Andreo; Ora Armilo por Kuraĝo; Ordeno de Sankta Anna 1a-klasa; Ordeno de Blanka Aglo; Ordeno de la Nigra Aglo; Ordeno de Sankta Johano el Jerusalemo ; vd

**Karlo Aŭgusto de Saksio-Vajmaro-Eisenach**
Karlo Aŭgusto de Saksio-Vajmaro-Eisenach
	Grandduko de Saksio-Vajmaro-Eisenach
Regado	ekde 1758 duko kaj ekde 1815 grandduko
Regento	ĝis 1775 Anna Amalia von Braunschweig-Wolfenbüttel, lia patrino
Persona informo
	Karl August von Sachsen-Weimar-Eisenach
Naskiĝo	3-an de septembro 1757; en Vajmaro
Morto	14-an de junio 1828 (70-jaraĝa); en Graditz
Tombo	Historia tombejo en Weimar vd
Religio	luteranismo vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Saksio-Vajmaro-Eisenach vd
Familio
Dinastio	Ernestidoj • Saksio-Vajmaro-Eisenach vd
Patro	Ernesto Aŭgusto la 2-a de Saksio-Vajmaro-Eisenach vd
Patrino	Anna Amalia de Saksio-Vajmaro-Eisenach vd
Gefratoj	Frederiko Ferdinando Konstantino de Saksio-Vajmaro-Eisenach vd
Edz(in)o	landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt (1775–) vd
Amkunulo	Karoline Jagemann vd
Infanoj	Karlo Frederiko de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt); princino Luise Auguste Amalie de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt); nenomita filino de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt); nenomita filo de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt); Karl von Heygendorff; ( Karoline Jagemann); Karlo Bernardo de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt); princino Karoline Luise de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt); nenomita filo2 de Saksio-Vajmaro-Eisenach; ( landgrafino Louise de Hesio-Darmstadt) vd
Profesio
Okupo	politikisto vd
Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de Sankta Aleksandro Nevskij; Order of St. Vladimir, 1st class (en) ; Ordeno de Sankta Andreo; Ora Armilo por Kuraĝo; Ordeno de Sankta Anna 1a-klasa; Ordeno de Blanka Aglo; Ordeno de la Nigra Aglo; Ordeno de Sankta Johano el Jerusalemo ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Iluminitoj vd
Duko de Saksio-Vajmaro
Dum	1758-1809
Antaŭulo	Ernesto Aŭgusto la 2-a, lia patro
Duko de Saksio-Eisenach
Dum	1758-1809
Antaŭulo	Ernesto Aŭgusto la 2-a, lia patro
(Grand)duko de Saksio-Vajmaro-Eisenach
Duko
Dum	1809-1815
2-a periodo
Grandduko
Dum	1815-1828
Sekvanto	Karlo Frederiko, lia filo
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Karlo Aŭgusto de Saksio-Vajmaro-Eisenach, germane Karl (aŭ Carl) August von Sachsen-Weimar-Eisenach (naskiĝis la 3-an de septembro 1757 en Vajmaro; mortis la 14-an de junio 1828 sur kastelo Graditz ĉe Torgau) estis ekde 1758 duko kaj ekde 1815 grandduko de Saksio-Vajmaro-Eisenach, sed ĝis 1775 sub la regenteco de sia patrino Anna Amalia von Braunschweig-Wolfenbüttel. En la kortego de Karlo Aŭgusto aktivis Johann Wolfgang von Goethe.

Vivo

La filo de duko Ernst August la 2-a estis post la morto de la patro la 28-an de majo 1758 sub la tutoreco de la avo duko Karlo de Braunschweig-Lüneburg. Sub la gvidado de lia spritoplena patrino Anna Amalia, de la grafo Görtz, de Christoph Martin Wieland kaj de Karl Ludwig von Knebel la junulo jam frue maturiĝis.

Dum vojaĝo al Parizo kaj Svislando en 1774 li konatiĝis kun Goeto kun kiu li tuj amikiĝis. En 1775 li ekregis kaj edzinigis princinon Luise von Hessen-Darmstadt. Kontraŭ la konsilo de ministro von Fritsch li vokis Goeton ĉekortegen kaj restis mem ĉiam tre malfermita al spiritaj influoj de artoj, literaturo kaj filozofio. Tamen li neniam forgesis bone regadi. Li ankaŭ tre subtenis la Universitaton en Jena.

Li partoprenis la fondon de la Ligo de la princoj (france: ligue des princes, germane: Fürstenbund) en 1785 kaj esperis je reformo konstitucia kaj eble ankaŭ je renaskiĝo de Germanio disde kaj fare de Prusio. En 1791 li eksoldatis ĉe la prusoj kaj estis ĉe kampanjoj en Franclando en la jaroj 1792 kaj 1793. En 1797 li nomumitis generalleŭtenanto.

En 1806 li devis resti apud Ilmenau dum la oktobraj decidaj bataloj sed transiris la riveron Elbo. Maldungigite fare de Frederiko Vilhelmo la 3-a li revenis laŭ la ordono de Napoleono Bonaparte al Vajmaro. Por povi daŭre regi li aliĝis al la Rejna Federacio. Esperante je germana unuiĝo li respektis la francan tiranon. Post la Batalo de Leipzig li eniris rusan militservon kaj gvidis taĉmenton en Belgujo konsistantan el rusoj, saksoj, heslandanoj. En Belgujo li ankaŭ iĝis guberniestro. Dum la Viena kongreso li gajnis pligrandiĝon teritorian kaj revenis patrujen kiel grandduko.

Li ankaŭ partoprenis la kampanjon de 1815. En 1816 li donis al siaj subuloj modernan konstitucion, garantiis la gazetaran liberecon kaj la memstarecon de la universitato en Jena - kion li lasis netuŝita kiel eble plej longe. Baldaŭ senteblis premo de pli grandaj alipensantaj potencoj.

Vajmaro sendube ĉiam dankeme ŝuldiĝos al li ke ĝi iĝis patrujo de la t.n. germanaj klasikaj poetoj kaj centro kultura ekde la komenco de la 19-a jarcento. La duko antaŭ apogis la floron de la Arbalesta societo vajmara.

Verkoj

»Niederschriften über den Schutz der Demarkationslinie, den Rennweg (1796) und die Defension Thüringens (1798)«, eldonis P. v. Bojanowski (Weimar 1902)