José Maria da SILVA PARANHOS (1819-1880) (* Salvador, Bahio, en la 16-a de marto 1819 - Rio-de-Ĵanejro, en la 1-a de novembro 1880) estis brazila ŝtatestro, instruisto, politikisto, ĵurnalisto, diplomato kaj monarkisto. Kune kun la Markizo de Paranao, Carneiro Leão (1801-1856), li estas rigardata kiel la plej granda ŝtatestro de la Dua Reĝeco de la Monarkio (1831-1889).
Biografio
Li studis diplomation kaj matematikon en la Marakademio, kie li rivelis eksterordinaran inteligentecon. Sekve li fariĝis profesoro de la Centra Universitato, la estonta Politeknika Lernejo en Rio de Ĵanejro. Li estis kunlaboranto kun la revuo La Nova Tempo, la ĵurnalo Komerca Poŝto[1], la Ĵurnalo de la Komerco[2] kaj La Krabro[3].
Li estis sekretario de la speciala misio de la Plata-Rivero en 1851, apogita de Carneiro Leão, kaj pli malfrue cexfambasadoro kaj speciala sendito en Argentino, Urugvajo kaj Paragvajo. Li estis unu el la fondintoj de la Brazila Konservema Partio kaj konfidanto de la brazila imperiestro Petro la 2-a.
Multfoje li estis deputito kaj okupis la postenon kiel Ministro pri Eksterlandaj Aferoj, Milito, Mara kaj Agrikulturo. Li aktive oficis kiel prezidanto de la ministra konsilio el 1871 ĝis 1875. Tiu epoko estis konita kiel la Ministerio de Rio Branko. Lia samnoma filo estis ministro de la eksterlandaj aferoj inter 1902 kaj 1912.
Literaturo
Vidu ankaŭ
Referencoj
