Bekker estis lingven talentita kaj parolen ŝparema. Friedrich Schleiermacher asertis ke Bekker flegis silenti en sep lingvoj.[1] Dum pluraj vojaĝoj Parizon, Italujon, Brition li vidis kaj foliumis helenajn manuskriptojn por preparo de kritikaj teksteldonoj. Bekker furoris per la unua moderna eldono de la verkaro de Aristotelo; ĝis nun oni uzis por citi el aristotelaj verkoj laŭ liaj laboroj (Bekker-Zählung). Krome li eldonis eldonoj de multaj antikvaj (kvazaŭ ekskluzive helenaj) kaj mezepokaj (bizancaj) verkistoj (sume ĉirkaŭ 140 volumojn): en la 19-a jarcentoj ili konsideritis imitendaj modeloj, ĉefe la eldonoj de Platono[2], de Homero kaj de Aristofano.
↑I. Bekker: Platonis scripta graece omnia. 11 volumoj, London 1826
Literaturo
Loeben, Klaus Günther, "Bekker, Immanuel" ĉe: Neue Deutsche Biographie 2 (1955), p. 24-25 (tie ĉi interrete)
Ernst Immanuel Bekker: Zur Einnerung an meinen Vater. Ĉe: Preußische Jahrbücher 29 (1872), H. 5, p. 553–585 (interrete); H. 6, p. 641–668 (interrete).
Wilt Aden Schröder: Immanuel Bekker – der unermüdliche Herausgeber vornehmlich griechischer Texte. Che: Annette M. Bartschi, Colin G. King (eld.): Die modernen Väter der Antike. Die Entwicklung der Altertumswissenschaften an Akademie und Universität im Berlin des 19. Jahrhunderts (=Transformationen der Antike, 3). De Gruyter, Berlin 2009, ISBN 978-3-11-019077-9, p. 329–368.
leteroj al Immanuel Bekker im Besitz disde Special Collections Research Center/University of Chicago Library: The Immanuel Bekker Papers 1805–1853 (bv. skani sub: “Inventory”)