129 Antigone
asteroido
astronomia simbolo
asteroido
Oficiala nomo	129 Antigone
Aliaj nomoj	A878 CA; A907 BA
Astronomia simbolo	vd
Nomita laŭ	Antigona vd
Malkovro
Malkovrinto	Christian H. F. Peters
Dato de malkovro	5-a de februaro 1873
Loko de malkovro	Clinton (Usono)
Orbitaj ecoj
Asteroida familio	asteroida zono vd
Granda duonakso - Periapsido - Apoapsido	429,045 Gm (2,868 AU) 337,731 Gm (2,258 AU) 520,360 Gm (3,478 AU)
Discentreco	0,213
Meza anomaliangulo	110,610°
Klinangulo	12,218°
Periodo	1 774,045 tagoj (4,86 jaroj)
Meza cirkulrapido	17,39 km/s
Longitudo de suprenira nodo	136,437°
Argum. de periapsido	108,207°
Naturaj satelitoj	?
Fizikaj ecoj
Diametro	113 km
Maso - Denso - Surfaca falakcelo - Liberiga rapido	2 × 1018 kg ~ 2 000 kg/m3 ? 0,0349 m/s² 0,0611 km/s
Rotacia periodo	0,2066 tago (4,957 horoj)
Atmosferaj kaj surfacaj ecoj
Surfaca temperaturo	~ 164 K
Geometria albedo	0,164
Observaj ecoj
Spektroklaso	M
Absoluta magnitudo	7,07
v • d • r

129 Antigone estas granda kaj meze hela asteroido de la asteroida zono.

La usona astronomo Christian Heinrich Friedrich Peters malkovris ĝin la 5-an de februaro 1873, en la observatorio de Clinton (Nov-Jorkio, Usono).

Ĝi ricevis la nomon de Antigona, filino de Edipo en la helena mitologio.

Radaraj observoj montras, ke ĝi komponiĝas el preskaŭ puraj fero kaj nikelo. Ĝi estas verŝajne ero de la kerno de frakasita diferenciĝinta korpo de grando komparebla kun tiu de 4 Vesta.

En 1979 la analizo de ĝia luma kurbo suspektigas la ĉeeston de satelito. Modelo de Antigono konstruita laŭ tiu hipotezo montras ke la asteroido havas regulan formon.

• Parametroj kaj simulado de orbito ĉe JPL Small-Body Database Lookup angle
• Objekto ĉe Minor Planet Center angle
• Objekto ĉe Space Reference angle