Ο Φραγκίσκος Μαυρόλυκος γεννήθηκε στην Μεσσήνη της Ιταλίας με το επώνυμο "Μαυρολί", ήταν ένας από τους επτά γιους του κυβερνητικού αξιωματούχου Αντόνιο Μαρουλί.[2]
Οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στην Μεσσήνη μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), γεγονός που επιβεβαιώθηκε από πρόσφατες μελέτες (βλ. Μαυρόλυκοι).[3][4] Ο Φραγκίσκος μορφώθηκε καλά. Ο πατέρας του Αντώνιος ήταν γιατρός και είχε μορφωθεί από τον περίφημο ελληνιστή και διδάσκαλο Κωνσταντίνο Λάσκαρη, ο ίδιος δέχτηκε την εκπαίδευση του Λάσκαρη μέσω του πατέρα του.[2][2][5] Αργότερα έγινε διευθυντής του νομισματοκοπείου της Μεσσήνης. Η οικογένεια διέμενε σε μια βίλα έξω από την πόλη.
Το 1521 ο Φραγκίσκος Μαυρόλυκος χειροτονήθηκε. Το 1550 έγινε Βενεδικτίνος μοναχός στη Μονή της Αγίας Μαρίας del Parto à Castelbuono. Δύο χρόνια αργότερα χρίσθηκε ηγούμενος.
Ο Φραγκίσκος Μαυρόλυκος έγινε, όπως και ο πατέρας του, διευθυντής του νομισματοκοπείου της Μεσσήνης. Για κάποιο διάστημα ήταν υπεύθυνος για τη συντήρηση των οχυρώσεων της πόλεως για λογαριασμό του Αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄, ενώ δίδαξε και τους δύο γιους του Χουάν ντε Βέγκα, αντιβασιλέως του Καρόλου στη Σικελία. Αλληλογραφούσε με πνευματικές μορφές της εποχής όπως ο Χριστόφορος Κλάβιος και ο Φεντερίκο Κομαντίνο. Μεταξύ 1548 και 1550 ο Μαυρόλυκος διέμενε στο κάστρο της Πολίνα στη Σικελία ως φιλοξενούμενος του μαρκησίουΤζιοβάνι Βεντιμίλια και χρησιμοποιούσε τον πύργο του κάστρου για τη διεξαγωγή αστρονομικών παρατηρήσεων.
Οι αστρονομικές παρατηρήσεις του Μαυρόλυκου περιλαμβάνουν τον υπερκαινοφανή που εμφανίσθηκε στην Κασσιόπη το 1572. Ο Τύχων δημοσίευσε λεπτομέρειες των δικών του παρατηρήσεων το 1574 και γι' αυτό ο αστέρας είναι σήμερα γνωστός ως «Υπερκαινοφανής του Τύχωνα».
Το 1569 ο Φραγκίσκος Μαυρόλυκος διορίσθηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μεσσήνης. Πέθανε στην ίδια πόλη σε ηλικία 81 ετών.
Το συγγραφικό του έργο
Το Photismi de lumine et umbra αφορά τη διάθλαση του φωτός και επιχειρεί να ερμηνεύσει το φυσικό φαινόμενο ουράνιο τόξο. Το έργο αυτό τελείωσε το 1521, αλλά εκδόθηκε μεταθανατίως, το 1611.
Το Arithmeticorum libri duo (1575) περιέχει την πρώτη γνωστή απόδειξη με τη μέθοδο της μαθηματικής επαγωγής.
Το Opuscola mathematica (1575) επιχειρεί να υπολογίσει το βαρύκεντρο διάφορων στερεών σωμάτων (πυραμίδα, παραβολοειδές, κ.ά.).
Στο Sicanicarum rerum compendium ο Μαυρόλυκος παρουσιάζει την ιστορία της Σικελίας, ενσωματώνοντας και κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία. Συνέγραψε αυτό το έργο μετά από παραγγελία και το 1553 η Γερουσία της Μεσσήνης του χορήγησε επίδομα εκατό χρυσών νομισμάτων το χρόνο επί μία διετία, ώστε να τελειώσει αυτό και τα μαθηματικά του έργα.
Η Cosmographia του περιγράφει μια μέθοδο για τη μέτρηση των διαστάσεων της Γης, που αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τον Ζαν Πικάρ στη μέτρηση του γήινου μεσημβρινού (1670).
↑Russo, Attilio (2018). “Una nuova ipotesi sul nome ‘Maurolico’ ”, Archivio Storico Messinese, 99, Messina 2018, 37-71, especially 50-51 and 70-71 note 69
