Υμπέρ Περνό

Υμπέρ Περνό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Hubert Pernot (Γαλλικά)
Γέννηση7  Αυγούστου 1870[1][2]
Φρουαντκόνς
Θάνατος27  Ιουνίου 1946[1][2]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1][3]
νέα ελληνική γλώσσα[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόλογος
βυζαντινολόγος
διδάσκων πανεπιστημίου
γλωσσολόγος[4]
ειδικός στην λογοτεχνία[4]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
d:Q116159586
Musée de la parole et du geste
δεδομένα

Ο Υμπέρ Περνό, γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1870 στο Froideconche της Ωτ-Σον και πέθανε στις 27 Ιουνίου 1946 στο Παρίσι, ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και Γάλλος ελληνιστής[5].

Βιογραφία

Ο Υμπέρ Περνό ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή στα κολλέγια του Λουξέιγ και του Γκρέι και πήρε το πτυχίο του Μπακαλορεά[6] της φιλολογίας. Σπούδασε στην Σχολή Ανατολικών Γλωσσών[7] και στη συνέχεια εντάχθηκε στο EPHE το 1889. Στη συνέχεια έγινε φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή στο Παρίσι[8], όπου παρακολούθησε μαθήματα από τον αββά Rousselot[9] για την πειραματική φωνητική, τον Αιμίλιο Λεγκράν για τη φιλολογία και την επιστήμη των κειμένων και τον Γιάννη Ψυχάρη για την ιστορία της ελληνικής και της νεοελληνικής διαλεκτολογίας. Αποφοίτησε από την Σχολή Ανατολικών Γλωσσών στα νέα ελληνικά το 1893 και πήρε το πτυχίο λογοτεχνίας το 1895. Το 1908 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ των Γραμμάτων.

Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως καθηγητής νεοελληνικών στην Σχολή Ανατολικών Γλωσσών (École des Langues Orientales)[10], μεταξύ 1895 και 1912. Στη συνέχεια έγινε λέκτορας υπεύθυνος για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας (που ιδρύθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση) στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Παρισιού (1912). Ήταν διευθυντής του Νεοελληνικού Ινστιτούτου από το 1919. Η σταδιοδρομία του τον οδήγησε στη θέση του λέκτορα φωνητικής, ενώ παράλληλα ανέλαβε καθήκοντα διευθυντή του Ινστιτούτου Φωνητικής (1924-1930). Διαδέχθηκε τον Ζαν Πουαρό και αντικαταστάθηκε από τον Πιερ Φουσέ. Το 1930, διορίστηκε καθηγητής της μετακλασικής και νεοελληνικής γλώσσας και νεοελληνικής λογοτεχνίας, μια έδρα που ιδρύθηκε από κοινού με την Ελληνική Κυβέρνηση και το Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Συνταξιοδοτήθηκε το 1938.

Εκτός από τα ακαδημαϊκά του καθήκοντα, ο Υμπέρ Περνό ήταν εκδότης, μαζί με τον αββά Rousselot[9], της επιθεώρησης "Revue de phonétique" (από το 1911). Το 1915, δίδαξε επίσης νέα ελληνικά σε μαθητές γυμνασίου που επρόκειτο να σταλούν στον Ανατολικό Στρατό. Πραγματοποίησε διάφορες αποστολές στη Ρουμανία (1928), την Τσεχοσλοβακία (1929) και την Ελλάδα (1930). Στην Αθήνα, ίδρυσε επίσης το " Σύλλογο για την ηχογράφηση δημοτικών τραγουδιών" και το "Αρχείο Παραδοσιακής Μουσικής". Ήταν διευθυντής της νεοελληνικής συλλογής που εκδόθηκε από τον Γκιγιόμ Μπυντέ (18 τόμοι, 9 εκ των οποίων έγραψε ο ίδιος)[11]. Ήταν ο ιδρυτής και διευθυντής της Συλλογής του Ινστιτούτου Nεοελληνικής (1925) που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Les Belles Lettres[12] (15 τόμοι), καθώς και της Συλλογής Le monde hellénique (Ο ελληνικός κόσμος) (1925), του ίδιου εκδοτικού οίκου (8 τόμοι).

Παράσημα

Βιβλιογραφικά στοιχεία

  • Έκθεση για την αποστολή στην Ελλάδα. Τσακώνικα", Annuaire de l'École pratique des Hautes-Études, 1894[14][15]
  • Οι συντομεύσεις στα νέα ελληνικά", " Απομνημονεύματα της Γλωσσολογικής Εταιρείας του Παρισιού IX", 1896, σελ. 330[16]
  • 1896 Ο ενεστώτας του ρήματος "είμαι" στα Νέα Ελληνικά (Απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα της γλωσσικής Εταιρίας του Παρισιού). Παρίσι, Impr. Nat, 23 σελ.
  • 1896 Εξειδικευμένο βιβλίο για την προφορά της νέας ελληνικής γλώσσας, από τους E. Legrand και Υμπέρ Περνό. Παρίσι, Γαρνιέ, 40 σελ. in-8.
  • 1896 Ανασκόπηση του βιβλίου του Γκουστάβ Κέρτινγκ Neugriechisch und Romanisch, Βερολίνο, W. Gronau 1897 Σύγχρονη ελληνική γραμματική. Παρίσι, Γαρνιέ, xxxi-262 σελ. in-8, ; 5η έκδ. 1929, 300 σελ. in-8.
  • 1898 και 1899 Αποστολές στο νησί της Χίου (Υπουργείο Δημόσιας Εκπαίδευσης).
  • 1899 Εγχειρίδιο με συζητήσεις στα γαλλικά και νέα-ελληνικά , από τους Marthe Περνό και Υμπέρ Περνό. Παρίσι, Roger, VII-132 σελ. in-12.[17]
  • 1899 συλλογή επιλεγμένων λογοτεχνικών κειμένων στα νέα ελληνικά , των Emile Legrand και Υμπέρ Περνό. Παρίσι, Γαρνιέ, XXIX-492 σελ. in-8.
  • 1900 Η Κάθοδος της Παναγίας στον Κάτω Κόσμο[18], σύμφωνα με τα χειρόγραφα του Παρισιού (Απόσπασμα από την επιθεώρηση των ελληνικών σπουδών), 25 σελ., σε-8.
  • 1901 Έγγραφο για τη βιομηχανική και εμπορική κίνηση στο νησί της Χίου το 1897-1898 (Απόσπασμα από το Δελτίο Γεωγραφίας, Ιστορίας και Περιγραφής, αρ. 1-2, 1900), 15 σελ. in-8.
  • 1901 Επισκόπηση του βιβλίου του G. F. Abbott Songs of Modern Greece, Περιοδικό γλωσσολογίας και συγκριτικής φιλολογίας, Παρίσι, Maisonneuve.
  • 1903 Στην τουρκική χώρα. Το νησί της Χίου,[19] με 17 λαϊκές μελωδίες και 118 απομιμήσεις χαρακτικών. Παρίσι, Maisonneuve, 284 σελ. in-8.
  • 1903 Έκθεση επιστημονικής αποστολής στην Τουρκία (Nouv. Arch. Des miss. Scient. et lit., t. XI), που δημοσιεύθηκε χωριστά υπό τον τίτλο Ελληνικές Λαϊκές Μελωδίες της νήσου Χίου, ηχογραφημένες από τον Υμπέρ Περνό και μελοποιημένες από τον P. le Flem. Paris, Leroux, 129 σελ. in-8 (Περιέχει 114 μελωδίες εκ των οποίων 4 έχουν αναπαραχθεί και εναρμονιστεί από τον Μωρίς Ραβέλ).
  • 1905 Η εγγενής γλωσσική ανομοιογένεια στις νεοελληνικές διαλέκτους. Παρίσι, Leroux.
  • 1906 Δημοσίευση του τέταρτου τόμου της Ελληνικής Βιβλιογραφίας του 15ου και 16ου αιώνα του Emile Legrand, με σημείωμα για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα και κατάλογο των δημοσιεύσεών του. Παρίσι, Guilmoto, XLII (και 393) σελίδες. gr. In-8.
  • 1906 Η μετάθεση στις διαλέκτους της Χίου. Παρίσι, Leroux.
  • 1907 Μελέτες Νεοελληνικής Γλωσσολογίας. I. Φωνητική των χιώτικων γλωσσών. Παρίσι, Champion, 571 σελ. in-8. Διδακτορική διατριβή, βραβείο Chénier ( Ακαδημία Επιγραφών), βραβείο Ζωγράφος (Ένωση Ελληνικών Σπουδών).
  • 1907 Τζιρόλαμο Γερμάνο, γραμματική και λεξιλόγιο της δημοτικής ελληνικής γλώσσας που εκδόθηκε μετά την έκδοση του 1622. Παρίσι, Champion, 399 σελ. in-8. Συμπληρωματική διδακτορική διατριβή.
  • 1908 Αποστολή στην Τουρκία, στην Ελλάδα και στην Ιταλία για βιβλιογραφική έρευνα (Υπουργείο Παιδείας).
  • 1910 Ιονική βιβλιογραφία, περιγραφή των έργων που δημοσιεύθηκαν από τους Έλληνες των Επτανήσων ή αφορούν αυτά τα νησιά, από τον 15ο αιώνα έως το 1900, από τον Εμίλ Λεγκράν, συμπληρωμένη και δημοσιευμένη από τον Υμπέρ Περνό. Παρίσι, Leroux, 2 τόμοι. 860 σελ. σε -8.
  • 1910 Δημοτική Ανθολογία της σύγχρονης Ελλάδας, Παρίσι, Mercure de France, 276 σελ. in-8.
  • 1910 P. Gentil de Vendosme και Αντώνιος Αχέλης, Η πολιορκία της Μάλτας από τους Τούρκους το 1565,[20] που εκδόθηκε στα γαλλικά και στα ελληνικά μετά τις εκδόσεις του 1567 και του 1571. Παρίσι, Champion, xvi-198 σελ. in-8.
  • 1910 Πρόδρομα ποιήματα στη δημοτική [21] υπό την επιμέλεια των D. C. Hesseling και Ι. Περνό (Εκδόσεις της Ακαδημίας του Άμστερνταμ). Άμστερνταμ, Müller, 1910, 274 σελ. in-8.
  • 1910 Το ρήμα "είμαι" στην τσακώνικη διάλεκτο (Απόσπασμα από το Περιοδικό Ελληνικών Σπουδών), Παρίσι, Leroux, 14 σελ.
  • 1912 Αντικατάσταση του "τσ" με "κ" στους Δελφούς. "Γλωσσολογικό περιοδικό "Revue de phonétique. Τόμος 2 σελ. 139.[22]
  • 1913 Ερωτικά Τραγούδια που εκδόθηκαν από χειρόγραφο του 15ου αιώνα, με μετάφραση, κριτική μελέτη για τα τραγούδια των 100 λέξεων , γραμματικές παρατηρήσεις και ευρετήριο, από τους D. C. Hesseling και Υμπέρ Περνό, Παρίσι, Welter, 1913, xxxv-187 pp. in-8.
  • 1913 Εναρκτήριο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, Παρίσι, Welter, 32 σελ., σελ-12.
  • 1913 Το κρητικό ποίημα "Η Όμορφη Βοσκοπούλα" (Απόσπασμα Μείγματα Picot), Παρίσι, Morgand, 14 pp., σελ-8.
  • 1913 Η συντόμευση στα νέα ελληνικά - "Γλωσσολογικό περιοδικό "Revue de phonétique. Τόμος 3 σελ. 258.[23]
  • 1915 Γάλλο-ελληνικό Λεξιλόγιο για χρήση από το σώμα των εξερευνητών της Ανατολής. Παρίσι, Chapelot, 144 σελίδες σε 16, 2η έκδοση, 1916, 162 σελίδες16.
  • 1915 Μελέτες νεοελληνικής λογοτεχνίας, πρώτη σειρά:[24] Το μυθιστόρημα του Διγενή Ακρίτα- τα Προδρομικά ποιήματα- το Τραγούδι των εκατό λέξεων και οι πρώτες συλλογές λυρικής ποίησης- οι Κρήτες εκτός Κρήτης- Δύο κρητικά ποιήματα για τον Κάτω Κόσμο- η Ωραία βοσκοπούλα. Παρίσι, Maisonneuve, II-284 σελ. in-8.[24]
  • 1917 Ελληνική βιβλιογραφία ή περιγραφή των έργων που δημοσιεύθηκαν από τους Έλληνες κατά τον 18ο αιώνα, από τον Εμίλ Λεγκράν (Emile Legrand), μεταθανάτιο έργο που ολοκληρώθηκε και εκδόθηκε από τους Mgr Louis Petit και Υμπέρ Περνό, τόμος Ι, 563 σελ. in-8 (Το έργο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Επιγραφών, βραβείο Brunet).
  • 1917 Σημειώσεις για την Τσακώνικη διάλεκτο (απόσπασμα του περιοδικού "Revue de phonétique"), Παρίσι, Ντιντιέ, 38 σ., σελ-8.
  • 1917 Ένας Γερμανός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη το 968 (Απόσπασμα από τον Σλαβικό Κόσμο), 20 σελ.
  • 1918 Συλλογή κειμένων στα καθομιλουμένη με γαλλική μετάφραση, σημειώσεις και ετυμολογικές παρατηρήσεις. Παρίσι , Les Belles Lettres, 181 pp., in-8.
  • 1918 Μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας, δεύτερη σειρά: το κρητικό μυθιστόρημα του Ερωτόκριτου- Ανδρέας Λασκαράτος.[25] Παρίσι, Les Belles Lettres, 276 σελ. in-8.
  • 1918 Οι πρεσβύτεροι μας στην Κέρκυρα. Αναμνήσεις του υποταγματάρχη Lamarre-Picquot (1807-1814), με προσάρτημα για την Ακαδημία που ίδρυσαν οι Γάλλοι στην Κέρκυρα. Παρίσι, Alcan, 256 σελ. in-8.
  • 1919 Ο Έρασμος και η προέλευση της ερασμικής προφοράς, από τους D. C. Hesseling και Υμπέρ Περνό (Περιοδικό Ελληνικών Σπουδών, σελ. 278-301).
  • 1921 Η σημερινή Ελλάδα μέσα από τους ποιητές της. Παρίσι, Γαρνιέ, 208 σελ. in-8.
  • 1921 Από τον Όμηρο έως σήμερα. Ιστορία, γραφή, προφορά της ελληνικής γλώσσας. Παρίσι, Les Belles Lettres, XI-248 σελ. in-8.[26]
  • 1921 Γραμματική της νέας ελληνικής γλώσσας,[27] μέρος δεύτερο (επίσημη γλώσσα), των Υμπέρ Περνό και C. Polack. Παρίσι, Γκαρνιέ, 275 σελ. (βραβευμένο από την Ακαδημία Επιγραφών, βραβείο Chénier.)
  • 1922 Περί ορισμένων μεταφραστικών σφαλμάτων στο Ευαγγέλιο (Περιοδικό Πίστη και Ζωή, σσ. 1188-1912).
  • 1923 Παρατηρήσεις για ορισμένους αναλλοίωτους τύπους στις διαλέκτους της Χίου (Απόσπασμα από την επιθεώρηση, Ζ', 292-303).
  • 1923 και παρόμοιες μορφές στα Ευαγγέλια (Περιοδικό Ελληνικών Σπουδών, σ. 400-406).
  • 1924 Παρατηρήσεις για τα Ευαγγέλια (Ανακοινώσεις της Ακαδημίας του Άμστερνταμ, 57, σειρά Α, αριθ. 5), Άμστερνταμ, 12 σελ. in-8.
  • 1924 Η χρήση του " καὶ ἐγένετο" στα Ευαγγέλια [28](περιοδικό για την ιστορία και τη φιλοσοφία της θρησκείας, σελ. 353-358).
  • 1924 Σιμόν-Πιερ (Περιοδικό Πίστη και ζωή, p. 117-120) - Στις μέρες μας είναι αρκετό το κακό του (ibid., σελ. 672-676).
  • 1925 Επιλεγμένες σελίδες των Ευαγγελίων που μεταφράστηκαν κατά λέξη από το πρωτότυπο και σχολιάστηκαν για τη χρήση του εγγράμματου κοινού. Παρίσι, Les Belles Lettres, 259 σελ. in-8.
  • 1925 Ταξίδι στην Τουρκία και στην Ελλάδα του R. P. Ρομπέρ ντε Ντρε - πρεσβευτής της Γαλλίας (1667-1669). Παρίσι, Les Belles Lettres, 202 σελ. in-8.
  • 1925 Φιλολογικές σκέψεις για την Κυριακάτικη Προσευχή (Πίστη και Ζωή, σελ. 68-74)
  • 1926 Κωστής Παλαμάς (Απόσπασμα από την Ακρόπολη), 14 σελ. in-8.
  • 1926 Νεοελληνική Χρηστομάθεια[29][30] από τους D. C. Hesseling και Ι. Περνό, Παρίσι, Les Belles Lettres, 219 σελ. in-8.
  • 1926 Neotestamentica, =omdat, από τους ίδιους συγγραφείς (Neophilologus, σελ. 41-46).
  • 1927 Μελέτες που αφορούν τη γλώσσα των Ευαγγελίων . Παρίσι, Les Belles Lettres, XI-226 σελ. in-8.
  • 1927 Τα Ευαγγέλια (Αρχεία του Πανεπιστημίου του Παρισιού, σελ. 23-37).
  • 1927 Ένα υποτιθέμενο λατινικό πρωτότυπο του Ευαγγελίου του Μάρκου (περιοδικό Revue de l'histoire des religions, σελ. 43-59).
  • 1928 Ελληνική Βιβλιογραφία του 18ου αιώνα, δεύτερος τόμος (βλ. 1917). Παρίσι, Les Belles Lettres, 565 σελ. in-8.
  • 1928 Η προφορά της ελληνικής γλώσσας την εποχή που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια (μικρή συλλογή του Ινστιτούτου Φωνητικής, fasc. 2). Παρίσι, Ντιντιέ, 12 σελ. in-8.
  • 1928 Αποστολή στη Ρουμανία, ηχογράφηση δημοτικών μελωδιών (150 Δίσκοι Βινυλίου)
  • 1928 Πρόλογος. Περιοδικό Revue de phonétique Τόμος 5 σελ. 7.[31]
  • 1928 Ο αββάς Rousselot. Περιοδικό Revue de phonétique, τόμος 5, σελ. 10.[31]
  • 1928 Το Ινστιτούτο Φωνητικής του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Περιοδικό Revue de phonétique, τόμος 5, σελ. 28.[31]
  • 1928 Παριζιάνικα φωνήεντα[32]. Περιοδικό Revue de phonétique, τόμος 5 σελ. 108.[31]
  • 1928 Σημείωση σχετικά με ένα σφάλμα προφοράς: t για s και d για z. Περιοδικό Revue de phonétique, τόμος 5, σ. 144.[31]
  • 1928 Ένας σπουδαίος και ελάχιστα γνωστός Ολλανδός επιστήμονας εξειδικευμένος στη φωνητική : Petrus Montanus. Περιοδικό Revue de phonétique, τόμος 5 σελ. 169.[31]
  • 1928 Φωνητική μεταγραφή και η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης. Περιοδικό Revue de phonétique, Τόμος 5, σελ. 183.[31]
  • 1928 Παριζιάνικα φωνήεντα (συνέχεια). Περιοδικό Revue de phonétique, Τόμος 5, σελ. 289.[31]
  • 1928 Η προφορά της ελληνικής γλώσσας την εποχή που γράφτηκαν τα Ευαγγέλια. Περιοδικό Revue de phonétique, Τόμος 5 σελ. 325.[31]
  • 1928 Παριζιάνικα φωνήεντα (συνέχεια). Περιοδικό Revue de phonétique, Τόμος 5 σελ. 337.[31]
  • 1928 Το Ινστιτούτο Φωνητικής το 1927-1928. Περιοδικό Revue de phonétique Τόμος 5 σελ. 416.[31]
  • 1928 Αποστολή στη Ρουμανία για φωνογραφήσεις. Περιοδικό Revue de phonétique Τόμος 5 σελ. 420.[31]
  • 1929 Το άηχο "e" (Μικρή συλλογή του Ινστιτούτου Φωνητικής, τεύχος 4). Παρίσι, Ντιντιέ, 90 σελ. in-8.
  • 1929 Παριζιάνικα φωνήεντα (συνέχεια): Το άηχο "e". Περιοδικό Revue de phonétique Τόμος 6 σελ. 64.[33]
  • 1929 Παριζιάνικα φωνήεντα (τέλος). Περιοδικό Revue de phonétique, Τόμος 6 σελ. 257.[33]
  • 1929 Ορθοφωνία. Περιοδικό Revue de phonétique, Τόμος 6 σελ. 273.[33]
  • 1929 Φωνητική μελέτη ενός καναδικού δίσκου. Περιοδικό Revue de phonétique Τόμος 6 σελ. 290.[33]
  • 1929 Ο ρόλος της γλωττίδας σε ορισμένα φωνήματα, με πέντε κινηματογραφικές πλάκες (περιοδικό Revue de phonétique, τόμος 6, σελ. 320-327).[33]
  • 1929 Αποστολή στην Τσεχοσλοβακία. Ηχογράφηση (200 δίσκοι) για το Αρχείο Λόγου της Ακαδημίας λαϊκών μελωδιών της Πράγας, με δείγματα διαλέκτου και διάσημων φωνών και καλλιτεχνικών παραγωγών.
  • 1930 Φωνητική μελέτη ενός καναδέζικου δίσκου (Μικρή συλλογή του Ινστιτούτου Φωνητικής, τεύχος 8). Παρίσι, Ντιντιέ, 31 σελ. in-8.
  • 1930 Γαλλικός τονισμός (Μικρή συλλογή του Ινστιτούτου Φωνητικής, τεύχος 11). Παρίσι, Ντιντιέ, 19 σελ. in-8.
  • 1930 Φωνογράφος, φωνητική και διδασκαλία των σύγχρονων γλωσσών ( Δελτίο της Ένωσης για τη διάδοση των ξένων γλωσσών στη Γαλλία, σελ. 90-98).
  • 1930 Το ποίημα του Μιχαήλ Γλυκά για τη φυλάκισή του (Mélanges Diehl, σελ. 263-276).
  • 1930 Παρατηρήσεις για τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα (από την περιοδικό των Ελληνικών Μελετών). Παρίσι, Les Belles Lettres, 15 σελ. in-8.
  • 1930 Ελληνικά δημοτικά τραγούδια του 15ου και 16ου αιώνα που δημοσιεύτηκαν και μεταφράστηκαν. Παρίσι, Les Belles Lettres, 151 σελ. in-8.
  • 1930 Αποστολή στην Ελλάδα. Ηχογράφηση (200 δίσκοι) παραδοσιακών τραγουδιών και δειγμάτων διαλέκτων, κυρίως με πρόσφυγες από τον Πόντο και την Καππαδοκία.[34][35]
  • 1930 Τα Είδη των Ουσιαστικών. Παρίσι, Ντιντιέ.
  • 1931 Ελληνικά της Αιγύπτου και ελληνικά κείμενα των Γραφών (Απόσπασμα από το περιοδικό Revue des Études grecques). Παρίσι, Les Belles Lettres, 38 σελ. in-8.
  • 1931 Έκθεση για το Ινστιτούτο Φωνητικής. Μουσείο Λόγου και Χειρονομιών (1925-1930), 15 σελ. in-8.
  • 1931 Εναρκτήριο μάθημα ελληνικής γλώσσας για την μετακλασική και νεοελληνικής λογοτεχνίας. Παρίσι, Les Belles Lettres, 32 σελ. in-8.
  • 1933 Νεοελληνικό-γαλλικό λεξικό. Παρίσι, Γαρνιέ, 528 σελίδες. In-8.
  • 1933 Η αρχή του Ευαγγελίου του Ιωάννη. Περιοδικό για την ιστορία των θρησκειών, Παρίσι, Leroux.
  • 1934 Εισαγωγή στη μελέτη της τσακώνικης διαλέκτου. Παρίσι, Les Belles Lettres, 550 σελ. in-8.
  • 1934 Κριτική του κειμένου των Ευαγγελίων (Απόσπασμα του περιοδικού για την ιστορία των θρησκειών), 52 σελ. in-8.
  • 1934 Τα Παράδοξα σχετικά με τα Ευαγγέλια (Αρχείο του Πανεπιστημίου του Παρισιού, σελ. 324-341).
  • 1934 Η γενική αντικαθιστά τη δοτική στην ελληνική γλώσσα. Περιοδικό Revue des Études Grecques, Παρίσι, Leroux.
  • Μελέτες Νεοελληνικής Γλωσσολογίας. II Οι γλώσσες της Χίου (σε σύγκριση με άλλες ελληνικές διαλέκτους), μορφολογία, κείμενα, λεξικό, 2 τόμοι.
  • Ελληνική Βιβλιογραφία του 18ου αιώνα, τόμος τρίτος. Γενικοί πίνακες από τον 15ο αιώνα έως το έτος 1800. Δωδέκατος και τελευταίος τόμος του έργου που ξεκίνησε ο Λεγκράν το 1885.
  • Δοκίμιο για την κριτική έκδοση των Ευαγγελίων, κείμενο, παράρτημα, σχόλια, 2 τόμοι.
  • 1938 Ερευνες για το πρωτότυπο κείμενο των Ευαγγελίων.[36] Παρίσι, Les Belles Lettres.
  • 1940 Βιογραφικό σημείωμα για τον D. C. Hesseling. Nederlandsche Akademie van Wetenschappen.
  • 1940 Η παραμόρφωση των Ευαγγελίων.[37] Mededeelingen der Nederlandsche Akademie van Wetenschappen.
  • 1943 Τα Τέσσερα Ευαγγέλια,[38] εκ νέου μεταφρασμένα και σχολιασμένα, Γκαλλιμάρ.
  • 1944 Αστρικοί μύθοι και λογοτεχνικές παραδόσεις. Παρίσι, Maisonneuve.
  • 1947 Η μεταρρύθμιση της ορθογραφίας (σε συνεργασία με τον Σαρλ Μπρουνό). Έκθεση που υποβλήθηκε στην επιτροπή μελετών για τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης, γνωστή ως επιτροπή Langevin-Wallon, η οποία εγκρίθηκε το 1947- δεν δημοσιεύθηκε.
  • 1948 Τα δύο πρώτα κεφάλαια του Ματθαίου και του Λουκά. Παρίσι, Maisonneuve. (Μεταθανάτιο έργο)

Βιβλιογραφία

  • Hommage à Hubert Pernot, Annales de l’Université de Paris, avril-juin 1947.
  • Αντρέ Μιραμπέλ, Les études de grec moderne et l’Institut Néo-Hellénique de l’université de Paris, Annales de l’Université de Paris, avril-juin 1947.
  • Antoniadis Sophie, Herdenking van H. Pernot, Koninklijke Nederlandsche Akademie van Wetenschappen, 1947-1948 [39] Σοφία Αντωνιάδη.
  • Goffre Annie, « Hubert Pernot et la chanson populaire grecque », Connaissance hellénique, janvier 2004, p. 44-52, avril 2004, p. 58-63, juillet 2004, p. 22-29.
  • Karcayanni-Karabelia Vassia, « De la « leçon d'ouverture du cours de langue et de littérature grecques modernes à la Faculté des Lettres de l'Université de Paris, par Hubert Pernot (11 décembre 1912)». Athènes 2003. 10 pp.

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12104286p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) KNAW Past Members. PE00002277. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ CONOR.SI. 182922339.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0311894. Ανακτήθηκε στις 17  Ιανουαρίου 2024.
  5. ↑ «Λεξικό της κοινής νεοελληνικής». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2022. 
  6. ↑ «French Baccalaureate». frenchlanguagek12.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  7. ↑ «Institut national des langues et civilisations orientales (INALCO – Langues O') - Paris». La Chancellerie des Universités de Paris. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  8. ↑ «Faculté des Lettres». Sorbonne Université (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Jean-Pierre Rousselot | French linguist | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022. 
  10. ↑ «Institut national des langues et civilisations orientales - france archives». 
  11. ↑ Charle, Christophe (1986). «84. Pernot (Hubert, Octave)». Publications de l'Institut national de recherche pédagogique 2 (2): 168–170. https://www.persee.fr/doc/inrp_0298-5632_1986_ant_2_2_2777. 
  12. ↑ «La maison - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Pernot (Hubert, Octave) [note biographique] Persée - σελίδα 169». 
  14. ↑ texte, École pratique des hautes études (Paris) Auteur du (1894). «Annuaire / École pratique des hautes études, Section des sciences historiques et philologiques». Gallica (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  15. ↑ «Persée- Missions de la Ville de Paris - Σελίδα 77 -Mission de H. Pernot en Grèce. Année 1894». 
  16. ↑ texte, Société de linguistique de Paris Auteur du (1896). «Bulletin de la Société de linguistique de Paris». Gallica (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  17. ↑ Reinach, Théodore (1901). «Pernot (Marthe et Hubert). Manuel de conversation français-grec moderne.». Revue des Études Grecques 14 (58): 329–330. https://www.persee.fr/doc/reg_0035-2039_1901_num_14_58_6067_t2_0329_0000_5. 
  18. ↑ Pernot, Hubert (1900). «DESCENTE DE LA VIERGE AUX ENFERS, D'APRÉS LES MANUSCRITS GRECS DE PARIS». Revue des Études Grecques 13 (53/54): 233–257. ISSN 0035-2039. https://www.jstor.org/stable/44266957. 
  19. ↑ University of California Libraries, Hubert Octave (1903). En pays turc. L'île de Chio:. Paris : J. Maisonneuve. 
  20. ↑ «Ανέμη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών - Αναζήτηση». anemi.lib.uoc.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «Anemi - Digital Library of Modern Greek Studies - Poemes prodromiques en grec vulgaire / edites par D.-C. Hesseling et H. Pernot». anemi.lib.uoc.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2022. 
  22. ↑ Revue de phonétique. T2 (1912). 1911–1926. 
  23. ↑ Revue de phonétique. T3 (1913). 1911–1926. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Robarts - University of Toronto, Hubert Octave (1916). Études de littérature grecque moderne. Paris : J. Maisonneuve. 
  25. ↑ Robarts - University of Toronto, Hubert Octave (1918). Études de littérature grecque moderne. Paris : Librairie Garnier Grères. 
  26. ↑ University of Ottawa, Hubert Octave (1921). D'Homère à nos jours; histoire, écriture, prononciation du grec. --. Paris : Garnier frères. 
  27. ↑ Robarts - University of Toronto, Hubert Octave· Polack, Camille (jt author) (1921). Grammaire du grec moderne. Paris : Garnier frères. 
  28. ↑ Pernot, Hubert (1924). «La construction de καί ἐγένετο dans les Évangiles». Revue d'Histoire et de Philosophie religieuses 4 (6): 553–558. doi:10.3406/rhpr.1924.2511. https://www.persee.fr/doc/rhpr_0035-2403_1924_num_4_6_2511. 
  29. ↑ «Λεξικό της κοινής νεοελληνικής». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  30. ↑ unknown library, Emile (1899). Chrestomathie grecque moderne. Paris, Garnier. 
  31. ↑ 31,00 31,01 31,02 31,03 31,04 31,05 31,06 31,07 31,08 31,09 31,10 31,11 Revue de phonétique. T5 (1928). 1911–1926. 
  32. ↑ Hansen, Anita Berit; Juillard, Caroline (2011-11). «La phonologie parisienne à trente ans d'intervalle – Les voyelles à double timbre» (στα αγγλικά). Journal of French Language Studies 21 (3): 313–359. doi:10.1017/S0959269510000347. ISSN 1474-0079. https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-french-language-studies/article/abs/la-phonologie-parisienne-a-trente-ans-dintervalle-les-voyelles-a-double-timbre/C45834FAC729C6B6808D442A4A5350D0. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 Revue de phonétique. T6 (1929). 1911–1926. 
  34. ↑ «Mission phonographique en Grèce (1930)». gallica.bnf.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  35. ↑ «Grèce Hebdo - La mission phonographique franco-grecque de 1930 : En enregistrant les traditions musicales de Grèce». www.grecehebdo.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  36. ↑ Internet Archive, Hubert Octave (1938). Recherches sur le texte original des Évangiles. Paris, Société d'édition "Les Belles lettres, ". 
  37. ↑ Internet Archive, Hubert Octave (1941). La déformation des Evangiles. Amsterdam : Noord-holandsche uitgevers mantschappij. 
  38. ↑ Internet Archive (1962). Les quatre Evangiles. Paris : Presses universitaires de France. 
  39. ↑ «Afkomstig uit: Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden 1946-1947, pag». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2022.