Το Άνιο Νόβους ήταν το υψηλότερο απ’ όλα τα υδραγωγεία της Ρώμης. Όταν τα νερά του έγιναν θολά, ο Τραϊανός χρησιμοποίησε τις δύο από τις τρεις λιμνούλες που είχε κατασκευάσει ο Νέρωνας για να στολίσει τη βίλλα του στο Σουμπιάκο, ώστε να αυξήσει το μήκος του υδραγωγείου στα 93 χλμ. και την ημερήσια χωρητικότητά του στα 196 κυβ. μέτρα. Οι λίμνες του Νέρωνα ήταν φτιαγμένες μέσω φραγμάτων επί του κοντινού ποταμού που ήταν, μάλιστα, υψηλότερα από κάθε άλλο Ρωμαϊκό φράγμα (τελικά καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα).
Αρχίζοντας από τη δεξαμενή του κοντά στη Λατίνα Οδό, το νερό μεταφέρονταν επί του Άκουα Κλάουντια, του οποίου το Άνιο Νόβους αποτελούσε συνέχεια. Πριν την επισκευή του, το Άνιο Νόβους τροφοδοτούσε τα υπόλοιπα υδραγωγεία της Ρώμης αλλά όταν το νερό του θόλωσε, αναγκάστηκαν να βελτιώσουν τη δομή του καθώς επηρέαζε τα νερά των υπολοίπων. Πληροφορίες για το υδραγωγείο διαθέτουμε σήμερα μέσω του Ρωμαίου αριστοκράτη του 1ου αιώνα Φροντίνου, στο έργο του De aquaeductu.[2]
