Τζον Πόλκινγκχορν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	John Polkinghorne (Αγγλικά)
Γέννηση	16  Οκτωβρίου 1930[1][2] Weston-super-Mare
Θάνατος	9  Μαρτίου 2021[3] Κέιμπριτζ
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο
Θρησκεία	Αγγλικανική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[4][5][6]
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (1952–1955)[7][8] Κολέγιο Τρίνιτι (1949–1952)[8] Westcott House (1979–1981)[8] Elmhurst Junior School (1941–1945)[8] The Perse School (1945–1948)[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φυσικός θεωρητικός φυσικός Ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας θεολόγος[9] ιερέας[10]
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (1958–1979)[8] Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (1956–1958)[8] Τρίνιτι Χολ (1986–1989)[8] Royal Army Educational Corps (1948–1949)[8]
Αξιοσημείωτο έργο	Faith, Science and Understanding The Way the World Is: Christian Perspective of a Scientist Science and Theology Questions of Truth Quantum Theory: A Very Short Introduction
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πρόεδρος (1988–1996, Queens' College)
Βραβεύσεις	Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας (1974)[8] Ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (14  Ιουνίου 1997)[11] βραβείο Τέμπλετον (2002)[8][12] Knight Bachelor (1997)[8]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζων Τσάρλτον Πόλκινγκχορν ή, όπως είναι ευρέως γνωστός, Τζον Πόλκινγκχορν^[13][14][15] (αγγλικά: John Charlton Polkinghorne, 16 Οκτωβρίου 1930 – 9 Μαρτίου 2021) ήταν Βρετανός θεωρητικός φυσικός, θεολόγος, συγγραφέας και ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας.Υπήρξε καθηγητής της μαθηματικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ από το 1968 έως το 1979, οπότε και παραιτήθηκε για να μελετήσει και να γίνει ιερέας. Χειροτονήθηκε το 1982. Διετέλεσε πρόεδρος του Κολεγίου Κουήνς του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ από το 1988 έως το 1996.

Ο Πόλκινγκχορν είχε συγγράψει 5 βιβλία φυσικής και 26 με θέμα τη σχέση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης^[16], που έχουν μεταφρασθεί σε αρκετές γλώσσες. Ανάμεσά τους είναι Ο Κβαντικός Κόσμος (1989), Quantum Physics and Theology: An Unexpected Kinship (2005), Exploring Reality: The Intertwining of Science and Religion (2007) και Questions of Truth (2009). Το 2002 ο Πόλκινγκχορν τιμήθηκε με το Βραβείο Τέμπλτον, που απονέμεται για εξέχουσες συνεισφορές «στην επιβεβαίωση της πνευματικής διαστάσεως της ζωής».^[17]

Ο Τζων Πόλκινγκχορν γεννήθηκε στο Γουέστον-σούπερ-Μάρε και ήταν γιος του ταχυδρομικού υπαλλήλου Τζωρτζ Πόλκινγκχορν και της Ντόροθυ Τσάρλτον, το τρίτο τέκνο τους, μετά από έναν αδελφό, τον Πήτερ, και μία αδελφή, την Ανν. Η Ανν πέθανε σε ηλικία 6 ετών, έναν μήνα πριν τη γέννηση του Τζων, ενώ ο Πήτερ σκοτώθηκε το 1942, ενώ πετούσε με τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.^[18]

Αρχικώς ο Τζων πήγε στο δημόσιο δημοτικό σχολείο του χωριού Στρητ στο Σόμερσετ, ενώ στη συνέχεια διδάχθηκε στο σπίτι από έναν φίλο της οικογένειας και σε σχολείο Κουακέρων. Το 1945 ο πατέρας του προάχθηκε σε διευθυντή ταχυδρομείου στο Έλυ και τότε ο Τζων στάλθηκε στο ιστορικό Σχολείο Περς (The Perse School, ιδρύθηκε το 1615) του Κέιμπριτζ.^[18] Μετά τη στρατιωτική θητεία του το 1948-1949, σπούδασε μαθηματικά στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, αποφοιτώντας το 1952 ως πρώτος σε βαθμολογία στο έτος του («Senior Wrangler»). Κατόπιν εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη φυσική υπό την επίβλεψη του μετέπειτα τιμηθέντος με Νόμπελ Αμπντούς Σαλάμ, στην ομάδα του Paul Dirac^[19] και πήρε το διδακτορικό του το 1955.

Στη «Χριστιανική Ένωση» στο Κέιμπριτζ ο Τζων Πόλκινγκχορν γνώρισε την επίσης φοιτήτρια των μαθηματικών Ρουθ Μάρτιν και παντρεύτηκαν στις 26 Μαρτίου 1955. Στο τέλος του ίδιου έτους απέπλευσε από το Λίβερπουλ για τη Νέα Υόρκη, καθώς είχε δεχθεί μία υποτροφία για μεταδιδακτορικές έρευνες στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια, όπου συνεργάσθηκε με τον Μάρεϋ Γκελ-Μαν. Προς το τέλος της υποτροφίας, τού προσφέρθηκε μία θέση λέκτορα στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, την οποία ανέλαβε^[18] το 1956.

Μετά από δύο έτη στη Σκωτία, ο Πόλκινγκχορν επέστρεψε για να διδάξει στο Κέιμπριτζ (1958). Εκεί προάχθηκε σε λέκτορα το 1965^[20], ενώ το 1968 έγινε καθηγητής της μαθηματικής φυσικής^[18]. Μεταξύ των φοιτητών του εκεί συγκαταλέγονται οι Μπράιαν Τζόζεφσον και Μάρτιν Ρης.^[21] Επί ένα τέταρτο του αιώνα ο Πόλκινγκχορν εργάσθηκε σε θεωρίες σχετικές με τα στοιχειώδη σωματίδια, διεδραμάτισε κάποιο ρόλο στην ανακάλυψη των κουάρκ^[17] και ερεύνησε τις αναλυτικές ιδιότητες και τη συμπεριφορά σε υψηλές ενέργειες των ολοκληρωμάτων Φάινμαν και τα θεμέλια της θεωρίας του πίνακα S.^[22] Ως καθηγητής στο Κέιμπριτζ, πέρασε κάποιο καιρό και στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ και στο CERN στη Γενεύη. Το 1974 εκλέχθηκε Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας.^[18]

Ο Τζων Πόλκινγκχορν απεφάσισε το 1977 να εκπαιδευθεί για να γίνει ιερωμένος.^[23] Σε συνέντευξη είχε δηλώσει ότι αισθανόταν ότι είχε βάλει το λιθαράκι του στην επιστήμη μετά από 25 χρόνια. Ο Χριστιανισμός είχε ανέκαθεν κεντρική θέση στη ζωή του, οπότε η χειροτονία του φαινόταν μια ελκυστική συνέχεια.^[18] Παραιτήθηκε από την έδρα του σε ηλικία μόλις 49 ετών προκειμένου να σπουδάσει στο Ουέστκοτ Χάουζ, ένα θεολογικό κολέγιο της Εκκλησίας της Αγγλίας στο Κέιμπριτζ, και χειροτονήθηκε ιερέας στις 6 Ιουνίου 1982. Η τελετή έγινε στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Κέιμπριτζ με προεξάρχοντα τον επίσκοπο Τζων Α.Τ. Ρόμπινσον. Υπηρέτησε επί πενταετία ως βοηθητικός στο νότιο Μπρίστολ και μετά ως βικάριος στο χωριό Μπλην του Κεντ, προτού επιστρέψει στο Κέιμπριτζ το 1986 ως εφημέριος του παρεκκλησίου του Τρίνιτυ Χολ.^[17][24] Το ίδιο έτος έγινε πρόεδρος του Κολεγίου Κουήνς του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, μία θέση που διατήρησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του^[24] το 1996. Από το 1994 έως το 2005 υπηρέτησε ως θεολόγος στον Καθεδρικό Ναό του Λίβερπουλ.^[25]

Το 1997 ο Πόλκινγκχορν έγινε ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (KBE), αν και ως ιερέας της Εκκλησίας της Αγγλίας δεν προσφωνείται με τον τίτλο του «σερ». Το επόμενο έτος ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Ντάραμ (Durham) και το έτος 2002 τιμήθηκε με το Βραβείο Τέμπλτον για τις συνεισφορές του στη σχέση επιστήμης και θρησκείας.

Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Ιατρικής Ηθικής της Βρετανικής Ιατρικής Ενώσεως, της Γενικής Συνόδου της Εκκλησίας της Αγγλίας, της επιτροπής της για το δόγμα και της Επιτροπής Ανθρώπινης Γενετικής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ενώσεως Επιστημόνων Κληρικών και της Διεθνούς Εταιρείας για την Επιστήμη και τη Θρησκεία, της οποίας διετέλεσε ο πρώτος πρόεδρος.^[26] Επιλέχθηκε να δώσει τις υψηλού κύρους Διαλέξεις Γκίφορντ το 1993-1994, τις οποίες αργότερα εξέδωσε και εντύπως υπό τον τίτλο Η Πίστη ενός Φυσικού.

Το 2006 του επιδόθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο Βαπτιστών του Χονγκ Κονγκ, οπότε έδωσε και δημόσια διάλεξη με τίτλο «Ο διάλογος μεταξύ Επιστήμης και Θρησκείας και η σημασία του για τον ακαδημαϊκό κόσμο».^[27]

• Dawkins, Richard (2006). The God Delusion. Βοστώνη: Houghton Mifflin Company. 
• Frankenberry, Nancy K., επιμ. (2008). The Faith of Scientists in Their Own Words. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. 
• Knight, Christopher C. (2012). «John Polkinghorne». Στο: Stump, J. B.· Padgett, Alan G., επιμ. The Blackwell Companion to Science and Christianity. Chichester Αγγλίας: Wiley-Blackwell. σελίδες 622–631. ISBN 978-1-4443-3571-2. 
• Losch, Andreas (2009). «On the Origins of Critical Realism». Theology and Science 7 (1): 85-106. doi:10.1080/14746700802617105. ISSN 1474-6719. 
• —— (2018). «A Physicist's Belief: John Polkinghorne's Consonance of Theology and Science». The Ignatianum Philosophical Yearbook 24 (1): 97-116. doi:10.5281/zenodo.1321790. ISSN 2300–1402. 
• Margenau, Henry· Varghese, Roy Abraham, επιμ. (1992). Cosmos, Bios, Theos: Scientists Reflect on Science, God, and the Origins of the Universe, Life, and Homo Sapiens. Σικάγο: Open Court Publishing Company. ISBN 978-0-8126-9186-3. 
• Metaxas, Eric, επιμ. (2011). Life, God, and Other Small Topics: Conversations from Socrates in the City. Νέα Υόρκη: Plume (δημοσιεύτηκε 2012). ISBN 978-0-452-29865-1. 
• Polkinghorne, John (1994). The Faith of a Physicist: Reflections of a Bottom-Up Thinker. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-03620-5. 
• —— (1998). Science and Theology: An Introduction. London: SPCK. ISBN 978-0-8006-3153-6. 
• —— (2003). Belief in God in an Age of Science. New Haven, Connecticut: Yale Nota Bene. ISBN 978-0-300-09949-2. 
• —— (2007a). From Physicist to Priest: An Autobiography. London: SPCK. ISBN 978-0-281-05915-7. 
• —— (2007b). Quantum Physics and Theology: An Unexpected Kinship. London: SPCK. ISBN 978-0-281-05767-2. 
• Polkinghorne, John· Beale, Nicholas (2009). Questions of Truth. Louisville, Kentucky: Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-23351-8. 
• Sharpe, Kevin (2003). «Nudging John Polkinghore». Quodlibet 5 (2–3). ISSN 1526-6575. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2005-02-14. https://web.archive.org/web/20050214042918/http://quodlibet.net/sharpe-polkinghorne.shtml. Ανακτήθηκε στις 5 January 2020. 
• Watkins, James M. (2012). «John Polkinghorne's Kenotic Theology of Creation and Its Implications for a Theory of Human Creativity». Στο: Watts, Fraser· Knight, Christopher C., επιμ. God and the Scientist: Exploring the Work of John Polkinghorne. Abingdon, England: Routledge (δημοσιεύτηκε 2016). σελίδες 217–242. doi:10.4324/9781315585215. ISBN 978-1-315-58521-5. 

• Google Scholar – List of papers by John Polkinghorne
• Some Polkinghorne quotes
• John Polkinghorne on the "consequences of quantum theory" (for theology), accessed 9 July 2012.
• Video interview with Polkinghorne Αρχειοθετήθηκε 2002-12-13 στο Wayback Machine., accessed 25 March 2010.
• Interview by Alan Macfarlane 10th November 2008 (video)
• Pannenberg, Wolfhart (2001). «Response to John Polkinghorne». Zygon 36 (4): 799–800. doi:10.1111/0591-2385.00398. https://archive.org/details/sim_zygon_2001-12_36_4/page/799. 
• Polkinghorne, John. "Reductionism", Interdisciplinary Encyclopedia of Religion and Science, accessed 25 March 2010.
• Semple, Ian (2009). From physicist to priest: A quantum leap of faith, The Guardian, 9 April 2009; interview with Polkinghorne.
• Smedes, Taede A.: Chaos, Complexity, and God: Divine Action and Scientism .Louvain: Peeters 2004, a theological investigation of Polkinghorne's (and Arthur Peacocke's) model of divine action.
• Runehov, Anne L.C. "Chaos, Complexity, and God: Divine Action and Scientism by Taede A. Smedes", Ars Disputandi, Volume 6, 2006.
• Southgate, Christopher, ed. (1999) God, Humanity and the Cosmos: A Textbook in Science and Religion T&T Clark. Relevant extracts. Αρχειοθετήθηκε 2020-03-02 στο Wayback Machine.
• Steinke, Johannes Maria (2006) John Polkinghorne – Konsonanz von Naturwissenschaft und Theologie Vandenhoeck & Ruprecht. Investigates Polkinghorne's theory of consonance, and analyses its philosophical background.
• Wright, Robert: Video interview, Slate, accessed 25 March 2010.

• Ιστότοπος για τον Τζων Πόλκινγκχορν