Οι Σημιτικές γλώσσες είναι μια γλωσσική οικογένεια που οι γλώσσες που την αποτελούν μιλιούνται από 370 εκατομμύρια ανθρώπους στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια και την Ανατολική Αφρική. Αποτελούν τη βορειοδυτική υποοικογένεια των αφροασιατικών γλωσσών και είναι ο μόνος κλάδος της που οι γλώσσες του μιλιούνται στην Ασία.

Η οικογένεια περιλαμβάνει τους ακόλουθους κλάδους:

• Ανατολικές σημιτικές γλώσσες, όπως η Ακκαδική
• Δυτικές σημιτικές γλώσσες
  • Κεντρικές σημιτικές γλώσσες
    • Βορειοδυτικές σημιτικές γλώσσες, όπως η Ουγγαριτική, η Αραμαϊκή και οι Χαναανικές γλώσσες (όπως η Εβραϊκή και η Φοινικική) και η Αμοριτική
    • Νότιες κεντρικές σημιτικές γλώσσες (ή αραβικές διάλεκτοι), όπως η Αραβική γλώσσα και η Μαλτεζική
  • Νότιες σημιτικές γλώσσες, όπως η Αμχαρική (η επίσημη γλώσσα της Αιθιοπίας)

• Η ύπαρξη λαρυγγοφώνων και εμφαντικών συμφώνων.
• Η απουσία συνθέτων ονομάτων και ρημάτων, εκτός από μερικά κύρια ονόματα.
• Η τρισύμφωνη ρίζα των λέξεων, εκφράζουσα και την κύρια έννοιά τους, προσδιορίζεται περισσότερο με την προσθήκη συμφώνων και φωνηέντων.
• Η χρήση μεγάλου αριθμού διαθέσεων στα ρήματα σε αντίθεση προς τις εγκλίσεις και τους χρόνους, που είναι περιορισμένα.
• Η έννοια των χρόνων των ρημάτων, οι οποίοι εκφράζουν αν μια πράξη έχει πραγματοποιηθεί ή όχι, ανεξάρτητα από το χρόνο πραγματοποίησης αυτής.
• Η έλλειψη πολλών συνδέσμων και συνδετικών μορίων.
• Η απλή σύνταξη, συνήθως κατά παράταξη, ενώ σπανίζει η καθ' υπόταξη.
• Συνήθης η χρήση ονοματικών προτάσεων.^[1]