Γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου1979 στην Μπερνάλ της Αργεντινής. Έχει το ψευδώνυμο El Príncipe ("Ο Πρίγκηπας"), λόγω της ομοιότητάς του με τον Ουρουγουανό ποδοσφαιριστή Έντζο Φραντσεσκόλι, που είχε το ίδιο ψευδώνυμο.[1]
Καριέρα σε συλλόγους
Πρώτα χρόνια
Άρχισε να παίζει στην Ρασίνγκ το 1999, όπου κέρδισε το 2001 το Απερτούρα. Παράλληλα, εκείνη την περίοδο ο αδελφός του, Γκαμπριέλ Μιλίτο, αγωνιζόταν στην αντίπαλο της Ρασίνγκ, την Ιντεπεντιέντε. Αγωνίστηκε στη Ρασίνγκ από το 1999 ως το 2003 και σε 137 εμφανίσεις πέτυχε 34 γκολ.
Το 2003, συμφώνησε με την Τζένοα. Μετά από δύο πολύ επιτυχημένες σεζόν, όπου σκόραρε 33 γκολ σε 59 ματς, αναγκάστηκε να φύγει από την Τζένοα, επειδή υποβιβάστηκε στην Σέριε C1 για ανάμειξη του συλλόγου σε στημένους αγώνες. Έτσι, πήγε στη Σαραγόσα.[2]
Έδειξε τις εξαιρετικές ικανότητές του και στην Ισπανία με τη φανέλα της Ρεάλ Σαραγόσα, σκοράροντας 4 γκολ στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Ισπανίας 2006 εις βάρος της Ρεάλ Μαδρίτης (ο αγώνας έληξε 6-1 [3]). Επίσης έγινε ο κορυφαίος σκόρερ της Σαραγόσα με 16 γκολ.
Ο Μιλίτο ήταν στη δεύτερη θέση στην κατάταξη των σκόρερ τη σεζόν 2006-07.[4] Σκόραρε 23 γκολ, δύο λιγότερα από τον πρώτο στην κατάταξη Ρουντ Φαν Νίστελροϊ και τρία από τον νικητή του Χρυσού Παπουτσιού, Φραντσέσκο Τόττι. Το Νοέμβριο του 2006, η Σαραγόσα αποφάσισε να αγοράσει όλα τα δικαιώματα του Μιλίτο από τη Τζένοα.[5][6]
Το 2007, έγινε ο αρχηγός της Σαραγόσα, παίρνοντας το περιβραχιόνιο από τον αδελφό του, Γκαμπριέλ Μιλίτο, ο οποίος πήγε στην Μπαρτσελόνα,[7] ενώ παράλληλα η ρήτρα του αυξήθηκε, καθώς παρατάθηκε το συμβόλαιο με τη Σαραγόσα.[8] Με τα γκολ του βοήθησε τη Σαραγόσα να τελειώσει το πρωτάθλημα στην 6η θέση. Συνολικά σκόραρε 53 γκολ σε 108 εμφανίσεις.
Την 1η Σεπτεμβρίου2008, η Τζένοα ανακοίνωσε την απόκτηση του Μιλίτο από τη Σαραγόσα, καθώς η ισπανική ομάδα είχε υποβιβαστεί στη Σεγούντα Ντιβιζιόν.[9][10] Ο Μιλίτο επέστρεψε στη Τζένοα, παρά τις προσφορές από μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης.[11] Έκανε το ντεμπούτο του στις 14 Σεπτεμβρίου στον αγώνα με νίκη επί της ΑΚ Μίλαν με 2-0, με το Μιλίτο να δίνει ασίστ στο πρώτο γκολ και να σκοράρει στο δεύτερο. Στις 9 Νοεμβρίου έκανε το πρώτο του χατ-τρικ για τη Τζένοα στη νίκη επί της Ρετζίνα με 4-0. Στο δεύτερο πέρασμά του από τη Τζένοα, σκόραρε 24 γκολ σε 31 αγώνες.
Προσαρμόστηκε γρήγορα στη νέα του ομάδα, και είχε ένα εξαιρετικό ξεκίνημα, σκοράροντας 2 γκολ στο World Football Challenge εις βάρος της ΑΚ Μίλαν.[13] Στη συνέχεια, στις 29 Αυγούστου, αγωνίστηκε στο πρώτο Ντέρμπι ντέλλα Μαντονίνα, όπου σκόραρε και ένα γκολ.[14] Αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου, σκόραρε το δεύτερό του γκολ με την Ίντερ με αντίπαλο την Πάρμα.[15] Στην επόμενη αγωνιστική με την Κάλιαρι, σκόραρε 2 γκολ, στη νίκη με 2-1 της Ίντερ.[16] Αυτά τα δύο γκολ τον κατέταξαν στην πρώτη θέση στην κατάταξη των πρώτων σκόρερ της Σέριε Α, με 0,8 γκολ ανά αγώνα.[17] Η φόρμα του συνεχίστηκε σκοράροντας ένα γκολ στον αγώνα με τη Νάπολι (ο αγώνας έληξε 3–1 υπέρ της Ίντερ).[18]
Ο Μιλίτο έγινε γρήγορα βασικός στην Ίντερ, ενώ συνέχιζε να σκοράρει. Στις 30 Οκτωβρίου σκόραρε το 5ο γκολ στον αγώνα με την Παλέρμο (5-3).[19] Στον επόμενο αγώνα με τη Λιβόρνο σκόραρε κι άλλο γκολ [20]. Τρεις μέρες αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου, σκόραρε το πρώτο γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, στη νίκη με 2-1 επί της Ντιναμό Κιέβου. Στις 24 Φεβρουαρίου2010, σκόραρε το πρώτο γκολ της Ίντερ στην αναμέτρηση με τη Τσέλσι, και το δεύτερό του στη διασυλλογική διοργάνωση (ο αγώνας έληξε με 2-1 υπέρ της Ίντερ) [21] Τέσσερις μέρες αργότερα, σκόραρε το νικητήριο γκολ στον αγώνα με την Ουντινέζε.[22] Στις 27 Μαρτίου, αν και δεν αγωνίστηκε στο νικηφόρο αγώνα με τη Λιβόρνο (3-0) [23] λόγω τραυματισμού, επέστρεψε στην αγωνιστική δράση στην ήττα από την ΑΣ Ρόμα στο κύπελλο με 2-1, όμως σκόραρε και το γκολ της Ίντερ. [24][25] Στις 31 Μαρτίου σκόραρε στον εντός έδρας αγώνα για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ 2009-10 το νικητήριο γκολ, δίνοντας έτσι το προβάδισμα στο συνολικό σκορ και τις βάσεις για την πρόκριση στους ημιτελικούς.[26] Επίσης στα ημιτελικά, σκόραρε ένα γκολ στη νίκη με 3-1 επί της Μπαρτσελόνα.
Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα τελευταία ματς της σεζόν, με αποτέλεσμα, η Ίντερ να κατακτήσει το πρώτο τρεμπλ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Βοήθησε τους Νερατζούρι να κατακτήσουν το κύπελλο, σκοράροντας το μοναδικό γκολ στον τελικό με τη Ρόμα.[27] Έντεκα μέρες αργότερα, σκόραρε το γκολ στον αγώνα με τη Σιένα, όπου αυτή η νίκη έδωσε στην Ίντερ το 18ο πρωτάθλημα. Τέλος, σκόραρε δύο φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ 2009-10, με την Μπάγερν.
Στις 9 Αυγούστου2010, υπέγραψε ένα νέο, τετραετές συμβόλαιο με την Ίντερ.[28] Στις 26 Αυγούστου 2010 ονομάστηκε παίκτης της χρονιάς της UEFA.[29]
Ντιέγο Μιλίτο
2010-11
Στις 26 Αυγούστου κλήθηκε στην απονομή του βραβείου: Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς της ΟΥΕΦΑ. Ήταν υποψήφιος ως ο καλύτερος επιθετικός, όπου και κέρδισε. Η Ίντερ συνέχισε την καλή πορεία της από την προηγούμενη σεζόν, κατακτώντας το Σούπερ Καπ Ιταλίας, κερδίζοντας τη Ρόμα με 3-1. Όμως δεν κατάφερε να κατακτήσει το Σούπερ Καπ, αφού έχασε με 2-0 από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Όμως κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων 2010, με το Μιλίτο να σκοράρει ένα γκολ στα ημιτελικά, με αντίπαλο την νοτιοκορεάτικη Σέονγκναμ.
Στις 24 Ιανουαρίου2011, έλαβε μέρος στα βραβεία Oscar del Calcio για τον "Καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή της χρονιάς" και για τον "Καλύτερο ποδοσφαιριστή της Χρονιάς" για τη σεζόν 2009-10, τα οποία τα κέρδισε. Αυτή τη σεζόν ο Μιλίτο σκόραρε μόνο 8 γκολ σε 34 αγώνες, σε μία σεζόν με τραυματισμούς.
2011-12
Στην πρώτη αγωνιστική της σεζόν 201-2012, σκόραρε 2 γκολ στην ήττα από την Παλέρμο με 4-3. Στις 2 Νοεμβρίου πέτυχε το 200ό γκολ, στη νίκη με 2-1 επί της Λιλ, στα πλαίσια του Τσάμπιονς Λιγκ 2011-12
Την 1η Φεβρουαρίου, ο Μιλίτο σκόραρε και α τέσσερα γκολ για την Ίντερ στην ισοπαλία με την Παλέρμο (4-4). Πέτυχε χατ-τρικ την 1η Απριλίου, απέναντι στην πρώην ομάδα του, την Τζένοα (5-4 υπέρ της Ίντερ), ενώ έκανε ακόμα ένα χατ-τρικ στο Ντέρμπι ντέλλα Μαντονίνα.
2012-13
Ξεκίνησε δυναμικά τη σεζόν 2012-13, σκοράροντας το δεύτερο γκολ της νίκης με 0-3 επί της νεοφώτιστης Πεσκάρα στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν. Στις 28 Οκτωβρίου συμπήρωσε τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Ίντερ. Τρις μέρες αργότερα, σκόραρε το νικητήριο γκολ στον αγώνα με τη ΟΚ Σαμπντόρια, ενώ αυτό ήταν το 200ό γκολ του σε όλη την καριέρα του. Στις 4 Νοεμβρίου σκόραρε δύο φορές στη νίκη με 3-1 επί της Γιουβέντους.
Σκόραρε ένα γκολ επί της Νάπολι, το οποίο ήταν το 28ο γκολ του 2012 στη Σέριε Α. Έτσι έγινε ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ στη Σέριε Α κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους 2012.
Επιστρέφοντας από τραυματισμό που υπέστη στις 10 Φεβρουαρίου2013, απέδειξε ότι είναι σε φόρμα, αφού σκόραρε ένα γκολ και έδωσε μία ασίστ στον εντός έδρας αγώνα με τη Κιέβο. Όμως στις 14 Φεβρουαρίου, στον αγώνα του Γιουρόπα Λιγκ με την Κλουζ, τραυματίστηκε σοβαρά, παθαίνοντας ρήξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό του γόνατο, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για 6 μήνες.
2013-14
Επέστρεψε από τον τραυματισμό του στον εντός έδρας αγώνα με τη Σασουόλο στις 22 Σεπτεμβρίου2013, ενώ σκόραρε και ένα γκολ. Όμως αντιμετώπισε ξανά προβλήματα τραυματισμού, όπου τον άφησαν εκτός αγωνιστικής δράσης για 10 μέρες.
Το 2014 υπέγραψε συμβόλαιο με την Ράσινγκ Κλουμπ, όπου αγωνίστηκε για δύο ακόμη χρόνια.
Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του Μιλίτο με την Τζένοα, έγινε αιτία να καλείται περισσότερο στην Εθνική Αργεντινής, ειδικά όταν προπονητής ήταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Μετά την πρώτη του σεζόν με την Ίντερ, ο Μαραντόνα τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010 στη Νότια Αφρική, όπου αγωνίστηκε και σε δύο αγώνες. Την 1η Ιουνίου2011 συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Κόπα Αμέρικα 2011, μαζί με τον αδελφό του, Γκαμπριέλ και τους συμπαίκτες του από την Ίντερ Χαβιέρ Σανέτι και Εστέμπαν Καμπιάσο.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
