Ο Μωρίς-Αλεξίς Ζαρ, ορθότερα: Μορίς Ζαρ[16][17][18][19][20] (γαλλικά: Maurice-Alexis Jarre, 13 Σεπτεμβρίου 1924 – 28 Μαρτίου 2009)[21][22][23] ήταν Γάλλος συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, που χαρακτηρίσθηκε ως «ένας από τους γίγαντες της κινηματογραφικής μουσικής του 20ού αιώνα».[24] Είναι ο πατέρας του εξίσου διάσημου συνθέτη Ζαν-Μισέλ Ζαρ.
Παρότι συνέθεσε αρκετά συναυλιακά έργα, ο Μωρίς Ζαρ είναι περισσότερο γνωστός για τη μουσική που συνέθεσε για κινηματογραφικές ταινίες, ιδίως για τις συνεργασίες του με τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λην. Ο Ζαρ συνέθεσε τη μουσική για όλες τις ταινίες του Λην από τον Λόρενς της Αραβίας (1962) και μετά. Αξιοσημείωτες συνεργασίες του με άλλους σκηνοθέτες περιλαμβάνουν τα έργα Το τρένο (1964), Ο Λέων της Αραβίας (1976), Το λιοντάρι της ερήμου (1981), Μάρτυρας εγκλήματος (1985) και Αόρατος εραστής (1990).
Τρεις από τις συνθέσεις του συμπλήρωσαν συνολικά 42 εβδομάδες στην κορυφή του βρετανικού τσαρτ, με τη μεγαλύτερη επιτυχία να είναι το τραγούδι "Somewhere My Love" («Κάπου η αγάπη μου» με τη μουσική από το «θέμα της Λάρας» της ταινίας Δόκτωρ Ζιβάγκο).
Ο Ζαρ ήταν συνολικά εννέα φορές υποψήφιος για βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου («Όσκαρ»), κερδίζοντας τα τρία, για τις ταινίες του Λην Ο Λώρενς της Αραβίας (1962), Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και Το πέρασμα στην Ινδία (1984). Επιπλέον, είχε κερδίσει 4 Χρυσές Σφαίρες, 2 BAFTA, και ένα Grammy.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Μ. Ζαρ γεννήθηκε στη Λυών το 1924, ως γιος της Γκαμπριέλ Ρενέ (το γένος Μπουλί) και του τεχνικού διευθυντή ραδιοφώνου Αντρέ Ζαρ.[25] Αρχικώς εγγράφηκε στη σχολή μηχανικών του Πανεπιστημίου του Παρισιού, αλλά αποφάσισε να ακολουθήσει μαθήματα μουσικής. Παράτησε τη Σορβόννη ενάντια στη θέληση του πατέρα του και εγγράφηκε στο Κονσερβατόριο του Παρισιού για να σπουδάσει σύνθεση και αρμονία. Νωρίς στη ζωή του έγινε διευθυντής του Εθνικού Λαϊκού Θεάτρου, ενώ συνέθεσε την πρώτη μουσική επένδυση ταινίας στη Γαλλία το 1951.[26]
Μουσική για τον κινηματογράφο
Το 1961 η σταδιοδρομία του Ζαρ άλλαξε όταν ο Βρετανός κινηματογραφικός παραγωγός Σαμ Σπίγκελ τού ζήτησε να γράψει τη μουσική για την επική ταινία Ο Λώρενς της Αραβίας, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λην.[27] Η μουσική του αυτή τού εξασφάλισε το πρώτο του Βραβείο Όσκαρ, με αποτέλεσμα να συνεχίσει επενδύοντας μουσικά όλες τις υπόλοιπες ταινίες του Λην. Την ίδια περίοδο έγραψε μουσική για τις ταινίες Το τρένο (1964) και Γκραν Πρι (1966) του Τζον Φρανκενχάιμερ, ενώ στο αναμεταξύ είχε μία ακόμα μεγάλη επιτυχία με την ταινία του Λην Δόκτωρ Ζιβάγκο, που περιελάμβανε και το βαλσάκι του μουσικού θέματος της Λάρα (αργότερα με την προσθήκη στίχων από τον Πολ Φράνσις Γουέμπστερ έγινε το τραγούδι "Somewhere My Love") και του χάρισε το δεύτερο Όσκαρ του. Συνεργάσθηκε με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ σε μία από τις τελευταίες του ταινίες, το Τοπάζ (1969). Παρότι ο Χίτσκοκ δεν έμεινε ευχαριστημένος από την ταινία, ικανοποιήθηκε από τη μουσική του Ζαρ, λέγοντάς του: «Εγώ δεν σου έδωσα μια σπουδαία ταινία, όμως εσύ μου έδωσες μια σπουδαία μουσική». Η μουσική του για την Κόρη του Ράιαν (1970), με ιρλανδική υπόθεση, αποφεύγει τελείως τα παραδοσιακά ιρλανδικά μοτίβα, εξαιτίας των προτιμήσεων του Λην. Το τραγούδι "It was a Good Time," από την Κόρη του Ράιαν ηχογραφήθηκε αργότερα από μουσικούς σταρ όπως η Λάιζα Μινέλι κατά τη δεκαετία του 1970. Ο Ζαρ έκανε τη μουσική για τους Καταραμένους του Λουκίνο Βισκόντι (1969) και για τον Άνθρωπο που θα γινόταν βασιλιάς (1975) του Τζον Χιούστον.
Το 1990 ο Ζαρ κέρδισε μία ακόμα υποψηφιότητα για Όσκαρ με το μεταφυσικό αισθηματικό έργο Αόρατος εραστής (Ghost). Ωστόσο, η μουσική του για την τελευταία σκηνή της ταινίας βασίζεται πάνω στο "Unchained Melody" του κινηματογραφικού συνθέτη Άλεξ Νορθ.[23] Αξιοσημείωτες μουσικές επενδύσεις του Ζαρ είναι επίσης το παθιασμένο ερωτικό θέμα για την ταινία Ολέθρια σχέση (1987) και τα σκυθρωπά ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία για την ταινία After Dark, My Sweet (1990).
Ο Ζαρ είχε τον σεβασμό άλλων συνθετών, όπως του Τζον Γουίλιαμς, που δήλωσε μετά τον θάνατό του: «Θα μείνει έντονα στη μνήμη για τη συνεισφορά του στην κινηματογραφική μουσική... όλοι έχουμε εμπλουτισθεί από την κληρονομιά του».[28]
Ο Ζαρ έκανε 4 γάμους, με τους πρώτους τρεις να καταλήγουν σε διαζύγιο. Από τον πρώτο, με τη Φρανσέτ Πεζό (Francette Pejot) τη δεκαετία του 1940, μετά τον πόλεμο, γεννήθηκε ο μετέπειτα διάσημος συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής Ζαν-Μισέλ Ζαρ. Το 1965, ο Μωρίς νυμφεύθηκε τη Γαλλίδα ηθοποιό Ντανί Σαβάλ και απέκτησαν μαζί μία κόρη, τη Στεφανί. Ακολούθησε το 1967 ο γάμος με την Αμερικανίδα ηθοποιό Λόρα Ντέβον, της οποίας υιοθέτησε τον γιο, τον μετέπειτα σεναριογράφο Κέβιν Ζαρ, που έγραψε την υπόθεση για ταινίες όπως το Ράμπο ΙΙ: Η αποστολή και Η μούμια. Από το 1984 μέχρι τον θάνατό του,[29] ο Ζαρ ήταν παντρεμένος με τη Φονγκ Φ. Κονγκ.
