Μεχμέτ Σελίμ Εφέντι

Ηγεμόνας Μεχμέτ Σελίμ
شہزادہ محمد سلیم‎
Γέννηση11 Ιανουαρίου 1870
Παλάτι Ντολμαμπαχτσέ, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος5 Μαΐου 1937 (67 ετών)
Τζουνίγια, Λίβανος
Τόπος ταφήςΣελιμιγιέ Τζαμί, Δαμασκός, Συρία
ΣύζυγοςΙργιαλέ Χανίμ
Εφλακγιάρ Χανίμ
Νιλουφέρ Χανίμ
Ντουρουγιεκτά Χανίμ
Γκιουλνάζ Χανίμ
Ντιλιστάν Χανίμ
ΑπόγονοιΗγεμόνας Μεχμέτ
Εμινέ Νεμικά Σουλτάν
Ηγεμόνας Μεχμέτ Αμπντούλ Κερίμ
Πλήρες όνομα
   Μεχμέτ Σελίμ μπιν Αμπντούλ Χαμίτ
ΟίκοςΟσμανιδών
ΠατέραςΑμπντούλ Χαμίτ Β΄
ΜητέραΜπεντριφελέκ Καντινεφέντι
ΘρησκείαΙσλάμ
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ηγεμόνας Μεχμέτ Σελίμ Εφέντι (Οθ. Τούρκικα:شہزادہ محمد سلیم‎) (Τούρκικα: Şehzade Mehmed Selim Efendi, 11 Ιανουαρίου 1870 - 5 Μαΐου 1937) ήταν γιος του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1]

Βιογραφία

Ο Μεχμέτ Σελίμ γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1870 στο Παλάτι Ντολμαμπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη, και ήταν γιος του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ και της τρίτης συζύγου του Μπεντριφελέκ Καντινεφέντι. Έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση. Διορίστηκε αρχηγός του οθωμανικού στρατού.

Το 1909, μετά την ανατροπή του Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, ο Μεχμέτ Σελίμ τον ακολούθησε στη Θεσσαλονίκη και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη τον επόμενο χρόνο. Μετά την κατάργηση της αυτοκρατορίας και του χαλιφάτου το 1924, η οθωμανική οικογένεια εξορίστηκε. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανακηρύχθηκε σουλτάνος από του Κούρδους αντάρτες. Ωστόσο, ο Μεχμέτ Σελίμ εξορίστηκε και εγκαταστάθηκε στην Τζουνίγια του Λίβανου.[2]

Ο Μεχμέτ Σελίμ παντρεύτηκε έξι φορές:

  • την Ιργιαλέ Χανίμ (1870-1904),[3][4] απέκτησαν:
    • τον Ηγεμόνα Μεχμέτ (1887-1890), πέθανε σε βρεφική ηλικία.
    • την Εμινέ Νεμικά Σουλτάν (1888-1969)
  • την Εφλακγιάρ Χανίμ (?-1930)
  • την Νιλουφέρ Χανίμ (1890-1943), απέκτησαν:
    • τον Ηγεμόνα Μεχμέτ Αμπντούλ Κερίμ (1906-1935)
  • την Ντουρουγιεκτά Χανίμ (1894-1965)[5][6]
  • την Γκιουλνάζ Χανίμ (?-?)
  • την Ντιλιστάν Χανίμ (1904-1951)[7]

Πέθανε στις 5 Μαΐου 1937 στην Τζουνίγια του Λίβανου σε ηλικία 67 ετών. Είναι θαμμένος στο Σελιμιγιέ Τζαμί στη Δαμασκό.[8][9]

Διακρίσεις

Δυναστικές

  • Κολάρο του Οίκου του Οσμάν
  • Nishan-i Ali Imtiaz

Ξένες

  • Τάγμα του Λεοπόλδου της Αυστρίας (1905)
  • Μεγαλόσταυρος του Κόκκινου Αετού της Πρωσίας (1906)
  • Ιππότης του Τάγματος του Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρίας, 1ης Τάξης (1882)

Παραπομπές

  1. ↑ The Rise of the Turks and the Ottoman Empire Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine. Retrieved on 2007-09-16
  2. ↑ RAYDAN SEYYAR SATICILIĞA: ŞEHZÂDE ÂBİD EFENDİ
  3. ↑ Harun Açba (2007). Kadın Efendiler: 1839–1924. Profil. ISBN 978-9-759-96109-1. 
  4. ↑ Mahinur Tuna (2007). İlk Türk kadın ressam: Mihri Rasim (Müşfik) Açba : 1886 İstanbul-1954 New-York. As Yayın. ISBN 978-9-750-17250-2. 
  5. ↑ Nemika Deryal Marşanoğlu (2011). Haremden Sürgüne Bir Osmanlı Prensesi. İNKILAP YAYINLARI. ISBN 978-9-751-03189-1. 
  6. ↑ The Concubine, the Princess, and the Teacher: Voices from the Ottoman Harem. University of Texas Press. 2010. σελ. 151. ISBN 978-0-292-78335-5. 
  7. ↑ «Sultan Abdülhamid'in Sivaslı varisleri». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2018. 
  8. ↑ Genealogy Of The Imperial Ottoman Family (2005)
  9. ↑ Yılmaz Öztuna (2008). II. Abdülhamîd: zamânı ve şahsiyeti. Kubbealti Publishing. σελίδες 230–32. ISBN 978-97564-446-27. 

Πηγές