Μάρτιν Σιν

Μάρτιν Σιν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ramon Antonio Gerardo Estevez (Αγγλικά)
ΨευδώνυμοMartin Sheen
Γέννηση3  Αυγούστου 1940[1][2][3]
Ντέιτον
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ιρλανδία[4]
ΣπουδέςChaminade High School, Chaminade-Julienne High School[5] και Stella Adler Studio of Acting
Ιδιότηταηθοποιός, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός φωνής, παραγωγός ταινιών, τηλεοπτικός παραγωγός[6][7], ηθοποιός θεάτρου, ακτιβιστής, ηθοποιός τηλεόρασης[8], σκηνοθέτης κινηματογράφου[8] και σκηνοθέτης τηλεόρασης[8]
ΣύζυγοςΤζάνετ Σιν (από 1961)
ΤέκναΤσάρλι Σιν, Ραμόν Εστέβες, Εμίλιο Εστέβες και Ρενέ Εστέβες
ΑδέλφιαΤζο Εστέβες
ΣυγγενείςMatías Estévez Martínez (ανιψιός)
Είδος τέχνηςΓουέστερν
ΒραβεύσειςScreen Actors Guild Award for Outstanding Performance by an Ensemble in a Drama Series (2001), βραβείο Τόμας Μέρτον (2013), Laetare Medal (2008)[9], Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης Καλύτερης έκτακτης ανδρικής συμμετοχής σε κωμική σειρά (1994), Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[10], βραβείο Χρυσές Σφαίρες για τον καλύτερο άνδρα ηθοποιό σε δραματική τηλεοπτική σειρά (2001), Order of Danica Hrvatska[11], Silver Shell for Best Actor (1974) και βραβείο Τόμας Μέρτον (2012)[12]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ραμόν Αντόνιο Τζεράρντο Εστέβες (3 Αυγούστου 1940 - ), γνωστός επαγγελματικά ως Μάρτιν Σιν, είναι Αμερικανός ηθοποιός. Έγινε αρχικά γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες The Subject Was Roses (1968) και Badlands (1973) και αργότερα έτυχε ευρείας αναγνώρισης για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ως λοχαγός Μπέντζαμιν Γουίλαρντ στο Αποκάλυψη, τώρα! (1979), ως πρόεδρος των ΗΠΑ Τζοσάια Μπάρτλετ στο τηλεοπτική σειρά Η δυτική πτέρυγα (1999–2006) και ως Ρόμπερτ Χάνσον στην τηλεοπτική σειρά του Netflix Γκρέις και Φράνκι (2015–2022).

Στον κινηματογράφο, ο Σιν κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Σεμπαστιάν για την ερμηνεία του ως Κιτ Καράδερς στην ταινία Badlands. Η απεικόνιση του λοχαγού Γουίλαρντ στο Αποκάλυψη, τώρα! του χάρισε υποψηφιότητα για το Βραβείο BAFTA Καλύτερου Ηθοποιού.

Ο Σιν έχει δουλέψει με πολλούς σκηνοθέτες, όπως οι Ρίτσαρντ Ατένμπορο, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Τέρενς Μάλικ, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Μάικ Νίκολς, Μάρτιν Σκορσέζε, Στίβεν Σπίλμπεργκ και Όλιβερ Στόουν. Ο Σιν κέρδισε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ το 1989. Στην τηλεόραση, ο Σιν έχει κερδίσει μία Χρυσή Σφαίρα και δύο Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών για τον ρόλο του προέδρου του ΗΠΑ στη σειρά Δυτική πτέρυγα και ένα Βραβείο Έμμυ ως γκεστ πρωταγωνιστής στην κωμική σειρά Μέρφι Μπράουν. Το 2012, υποδύθηκε τον Μπεν Πάρκερ στην ταινία The Amazing Spider-Man σε σκηνοθεσία Μαρκ Γουέμπ.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στις Ηνωμένες Πολιτείες από Ισπανό πατέρα και Ιρλανδή μητέρα, υιοθέτησε το καλλιτεχνικό όνομα Μάρτιν Σιν για να τον βοηθήσει να βρει ρόλους.[13] Είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών, τα οποία είναι όλα ηθοποιοί.

Ο Σιν έχει σκηνοθετήσει μια ταινία, το Χωρίς προορισμό (1990), στην οποία εμφανίζεται μαζί με τους γιους του Τσάρλι Σιν και Ραμόν Εστέβες. Έχει αφηγηθεί, κάνει την παραγωγή και τη σκηνοθεσία τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ, κερδίζοντας δύο βραβεία Daytime Emmy τη δεκαετία του 1980 και έχει συμμετάσχει ενεργά στη φιλελεύθερη πολιτική.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Σιν γεννήθηκε στο Ντέιτον του Οχάιο, στις 3 Αυγούστου 1940, από τη Μαίρη-Αν (το γένος Φελάν) και τον Φρανσίσκο Εστέβες Μαρτίνεζ.[14] Κατά τη γέννησή του, το αριστερό χέρι του Σιν συνθλίφθηκε από λαβίδα, κάνοντάς τον να έχει περιορισμένη πλευρική κίνηση αυτού του μπράτσου και με αποτέλεσμα το αριστερό μπράτσο να είναι 7,6 εκατοστά πιο κοντό από το δεξί.[15] Και οι δύο γονείς του Σιν ήταν μετανάστες. Η μητέρα του ήταν Ιρλανδή, από το Μπορίσοκεϊν, του Τιπερέρι, και ο πατέρας του, ο οποίος ήταν Ισπανός, γεννήθηκε στη Σαλσέντα δε Κασέλας της Γαλικίας.[16][17] Αφού μετακόμισε στο Ντέιτον τη δεκαετία του 1930, ο πατέρας του ήταν εργάτης εργοστασίου/επιθεωρητής μηχανημάτων.[18] Ο Σιν μεγάλωσε στη γειτονιά Σάουθ Παρκ. Ήταν το έβδομο από δέκα παιδιά (εννιά αγόρια και ένα κορίτσι).[17] Λόγω της δουλειάς του πατέρα του, η οικογένεια ζούσε στο νησί των Βερμούδων, όπου γεννήθηκαν πέντε από τα αδέρφια του. Ο Μάρτιν ήταν το πρώτο παιδί που γεννήθηκε στο Ντέιτον του Οχάιο, μετά την επιστροφή της οικογένειας από τις Βερμούδες.[19]  Ο Σιν προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα ως παιδί και αναγκάστηκε να μείνει κλινήρης για έναν χρόνο. Η θεραπεία τον βοήθησε να ανακτήσει τη χρήση των ποδιών του.[17]

Όταν ήταν έντεκα χρονών, η μητέρα του Σιν πέθανε και τα παιδιά αντιμετώπισαν την πιθανότητα να ζήσουν σε ορφανοτροφείο ή με ανάδοχες οικογένειες. Η οικογένεια μπόρεσε να παραμείνει μαζί με τη βοήθεια της Καθολικής Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στο Ντέιτον.[20] Μεγάλωσε ως καθολικός και τελείωσε το λύκειο.[17][21] Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών οργάνωσε μια απεργία ενώ εργαζόταν ως υπάλληλος σε μια ιδιωτική λέσχη γκολφ στο Ντέιτον του Οχάιο.[22]

Ο Σιν στράφηκε στην υποκριτική σε νεαρή ηλικία, αλλά ο πατέρας του αποδοκίμαζε το ενδιαφέρον του για αυτόν τον τομέα. Παρά την αντίθεση του πατέρα του, ο Σιν δανείστηκε χρήματα από έναν καθολικό ιερέα και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη στα είκοσί του, ελπίζοντας να τα καταφέρει ως ηθοποιός.[18] Πέρασε δύο χρόνια στον θίασο του Living Theatre. Στη Νέα Υόρκη γνώρισε την καθολική ακτιβίστρια Νρόροθι Ντέι. Δουλεύοντας στο Καθολικό Εργατικό Κίνημά της, ξεκίνησε να συνεισφέρει στην κοινωνική δικαιοσύνη[17][23] και μια μέρα θα έπαιζε τον Πίτερ Μόριν, συνιδρυτή του Καθολικού Εργατικού Κινήματος, στην ταινία Entertaining Angels: The Dorothy Day Story. Ο Σιν απέτυχε εσκεμμένα στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο του Ντέιτον για να μπορέσει να ακολουθήσει την καριέρα του ως ηθοποιός.[24]

Υιοθέτησε το καλλιτεχνικό του όνομα, Μάρτιν Σιν, από έναν συνδυασμό του υπέυθυνου κάστινγκ του CBS, Ρόμπερτ Ντέιλ Μάρτιν, που του έδωσε την πρώτη του μεγάλη ευκαιρία, και του καθολικού αρχιεπισκόπου και ραδιοτηλεοπτικού αστέρα Φούλτον Τζέι Σιν.[25]

Καριέρα

Ο Σιν με την Αϊρίν Ντέιλι στο θεατρικό έργο The Subject Was Roses το 1965

Ο Σιν επηρεάστηκε πολύ από τον ηθοποιό Τζέιμς Ντιν.[17] Μιλώντας για τον αντίκτυπο που είχε ο Ντιν πάνω του, ο Σιν δήλωσε: «Όλες οι ταινίες του είχαν βαθιά επίδραση στη ζωή μου, στη δουλειά μου και σε όλη τη γενιά μου. Ξεπέρασε την υποκριτική του κινηματογράφου. Δεν ήταν πια υποκριτική, ήταν ανθρώπινη συμπεριφορά».[26] Ο Σιν δημιούργησε έναν θεατρικό θίασο με άλλους ηθοποιούς. Το 1963, εμφανίστηκε στο "Nightmare", ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς επιστημονικής φαντασίας Στα σύνορα της φαντασίας. Το 1964, συμπρωταγωνίστησε στο έργο του Μπρόντγουεϊ The Subject Was Roses. Αργότερα επανέλαβε τον ρόλο του στην ομώνυμη ταινία του 1968 και ήταν υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Β΄ Ανδρικού Ρόλου.[27] Ο Σιν πρωταγωνίστησε και στην τηλεταινία Ten Blocks on the Camino Real (1966), μια προσαρμογή του θεατρικού έργου του Τενεσί Ουίλιαμς Camino Real σε σκηνοθεσία Τζακ Λάνταου. Το 1968, έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στον Άμλετ, σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Παπ στο θέατρο The Public, με διαλόγους κυρίως στα αγγλικά και μερικούς στα ισπανικά ως το άλτερ έγκο του Άμλετ.[28]

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Σιν εμφανίστηκε ως γκεστ σταρ σε πολλές δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως Insight (δεκαετίες 1960-1980), My Three Sons (1964), Φλίπερ (1967), The FBI (1968), Επικίνδυνες αποστολές (1969), Χαβάη Πέντε-0 (1970), Dan August (1971), The Rookies (1973), Columbo (1973) και The Streets of San Francisco (1973). Έπαιξε επίσης έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο ως "Ντάνι Μόργκαν" στο Mod Squad (1970–1971).[29] Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Σιν επικεντρώθηκε περισσότερο σε τηλεοπτικές ταινίες και κινηματογραφικές ταινίες.

Ο Σιν υποδύθηκε τον Ντομπς στην κινηματογραφική μεταφορά του Catch-22 το 1970. Στη συνέχεια συμπρωταγωνίστησε στην αμφιλεγόμενη και βραβευμένη με Βραβείο Έμμυ τηλεοταινία του 1972 That Certain Summer, που θεωρείτε η πρώτη τηλεοπτική ταινία στην Αμερική που απεικόνιζε την ομοφυλοφιλία με συμπάθεια. Ο επόμενος σημαντικός ρόλος του σε μεγάλου μήκους ταινία ήταν το 1973, όταν πρωταγωνίστησε με Σίσι Σπέισεκ στο αστυνομικό δράμα Badlands, υποδυόμενος έναν κατά συρροήν δολοφόνο. Ο Σιν έχει δηλώσει ότι ο ρόλος του στο Badlands ήταν ένας από τους δύο αγαπημένους του, ενώ ο άλλος ήταν ο ρόλος του ως αξιωματικός ειδικών επιχειρήσεων του αμερικανικού στρατού στο Αποκάλυψη, τώρα![17][30] Επίσης το 1973, ο Σιν εμφανίστηκε δίπλα στον Ντέιβιντ Γιάνσεν στο "Such Dust As Dreams Are Made On", το πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Harry O.

Το 1974, ο Σιν έλαβε υποψηφιότητα για Βραβείο Έμμυ[31] καλύτερυ ηθοποιού σε τηλεοπτικό δράμα για την ερμηνεία του στην τηλεοταινία The Execution of Private Slovik.[17] Βασισμένη σε ένα περιστατικό στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ταινία αφηγείται την ιστορία του μοναδικού στρατιώτη των ΗΠΑ που εκτελέστηκε για λιποταξία από τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Ο Σιν στο Φεστιβάλ Καννών το 1990

Η ερμηνεία του Σιν έκανε τον Φράνσις Φορντ Κόπολα να του δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ως λοχαγό του Στρατού των ΗΠΑ Μπέντζαμιν Γουίλαρντ στο Αποκάλυψη, τώρα! του 1979, χαρίζοντάς του ευρεία αναγνώριση. Στα γυρίσματα στη ζούγκλα των Φιλιππίνων την εποχή των τυφώνων του 1976, ο Σιν παραδέχτηκε ότι δεν ήταν στην καλύτερη φόρμα και ότι έπινε πολύ.[17] Για τη θρυλική εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Σαϊγκόν, η απεικόνιση του Γουίλαρντ από τον Σιν ως μεθυσμένου υποβοηθήθηκε από το γεγονός ότι ο Σιν γιόρταζε τα 36α γενέθλιά του στο πλατό εκείνη την ημέρα και ήταν πραγματικά μεθυσμένος.[32] Δώδεκα μήνες μετά τα γυρίσματα, ο Σιν υπέστη ελαφρύ καρδιακό επεισόδιο και αναγκάστηκε να συρθεί μέχρι τον δρόμο για να βρει βοήθεια.[17] Ενώ ανάρρωνε, ο μικρότερος αδερφός του Τζο Εστέβες τον αντικατέστηκε σε μια σειρά από μακρινά πλάνα και σε μερικά ηχητικά.[33] Ο Σιν κατάφερε να συνεχίσει τα γυρίσματα λίγες εβδομάδες αργότερα.[32] Το 1979, ο Σιν έπαιξε στην ταινία Αεροπλανοφόρο Νίμιτς: Επιστροφή στην κόλαση με τον Κερκ Ντάγκλας, έναν άλλο ηθοποιό με οικογενειακές σχέσεις με τις Βερμούδες (η Νταϊάνα Ντιλ, πρώτη σύζυγος του Ντάγκλας και η μητέρα των γιων τους Μάικλ Ντάγκλας και Τζόελ Ντάγκλας ήταν από τις Βερμούδες).

Ο Σιν ενσάρκωσε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στη μίνι σειρά Κένεντι, τον γενικό εισαγγελέα Ρόμπερτ Κένεντι στο τηλεοπτικό αφιέρωμα Οι πύραυλοι του Οκτώβρη, τον Επικεφαλής του Επιτελείου του Λευκού Οίκου Α. Τζ. Μακίνερνεϊ στο The American President, τον σύμβουλο του Λευκού Οίκου Τζον Ντιν στη μίνι τηλεοπτική σειρά Blind Ambition, τον μοχθηρό επίδοξο πρόεδρο Γκρεγκ Στίλσον στη Νεκρή ζώνη, τον πρόεδρος στη μίνι τηλεοπτική σειρά Medusa's Child και στην ταινία μικρού μήκους Family Attraction.

Το 1993, η ερμηνεία του στρατηγού Ρόμπερτ Λι από τον Σιν στην ταινία Gettysburg πήρε καλές κριτικές.

Ερμήνευσε τον φανταστικό δημοκρατικό πρόεδρο Τζοσάια Μπάρτλετ (Τζεντ) στο διάσημο τηλεοπτικό δράμα, Η δυτική πτέρυγα.[17] Έπαιξε τον Χόλιστε στο Εξουσία πυρός δίπλα στους Ντρου Μπάριμορ και Ντέιβιντ Κιθ.

Τον Νοέμβριο του 2010, ο Σιν επιλέχτηκε για το ρόλο του θείου Μπεν στην επανεκκίνηση της σειράς ταινιών Spider-Man το 2012 από τη Sony με τίτλο The Amazing Spider-Man σε σκηνοθεσία Μαρκ Γουέμπ.

Ο Σιν συμμετείχε με τη φωνή του στο αμφιλεγόμενο επεισόδιο της σειράς The Simpsons με τίτλο «The Principal and the Pauper». Επιπλέον, έπαιξε τον ρόλο του Illusive Man στο διάστημο βιντεοπαιχνίδι Mass Effect 2 και στη συνέχειά του, Mass Effect 3.[34]

Το 2009, ο Σιν πήγε στην Πόλη του Μεξικού για να πρωταγωνιστήσει στο Chamaco με τους Κερκ Χάρις και Άλεξ Περέα. Ο Σιν εμφανίστηκε στον Πληροφοριοδότη του Μάρτιν Σκορσέζε ως αξιωματικός που παρακολουθεί τον μυστικό αστυνομικό που υποδυόταν ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ο Μάρτιν Σιν και ο γιος του Ραμόν Εστέβες ίδρυσαν την εταιρεία Estevez Sheen Productions που συνεργάζεται με τη Warner Bros. Το 2010 η εταιρεία έβγαλε την ταινία The Way, σε σενάριο και σκηνοθεσία του γιου του Σιν, Εμίλιο Εστέβες, ο οποίος επίσης πρωταγωνιστεί στην ταινία ως ο γιος του Μάρτιν στην οθόνη, και πεθαίνει κατά τη διαδρομή του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα. Στην ταινία συμμετέχει και η κόρη του, Ρενέ. Μέσα στη θλίψη του, ο χαρακτήρας του Μάρτιν, ένας Αμερικανός γιατρός, εγκαταλείπει τη ζωή του στην Καλιφόρνια και ξεκινάει και ο ίδιος το προσκύνημα από τα γαλλικά Πυρηναία μέχρι το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας μαζί με την τέφρα του γιου του. Το The Way έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2010.

Το 2010, γύρισε το Stella Days[35] στο Τιπερέρι της Ιρλανδίας, κοντά στη γενέτειρα της μητέρας του. Το 2016, ο Σιν πρωταγωνίστησε στην ταινία The Vessel και ερμήνευσε τον ρόλο του τόσο στην αγγλική όσο και στην ισπανόφωνη έκδοση.[36]

Ο Σιν έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Γκρέις και Φράνκι του Netflix (2015–2022). Τον Δεκέμβριο του 2019 ο Σιν υπέγραψε συβόλαιο για να υποδυθεί τον θρυλικό διευθυντή του FBI Τζέι Έντγκαρ Χούβερ μαζί με τους Λακίθ Στάνφιλντ, Τζέσι Πλέμονς και Ντάνιελ Καλούγια στην ταινία Ο Ιούδας και ο Μαύρος Μεσσίας, παραγωγής Warner Bros. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2021 και εξιστορεί το θάνατο του ηγέτη του Κόμματος Μαύρων Πανθήρων Φρεντ Χάμπτον στο Σικάγο στις 4 Δεκεμβρίου 1969.

Πολιτικές απόψεις

Ο Μάρτιν Σιν έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες μη βίαιες πράξεις πολιτικής ανυπακοής και συνελήφθη 66 φορές υπέρ της ειρήνης και κατά της πυρηνικής ενέργειας, των πυρηνικών δοκιμών, της επικίνδυνης συσσώρευσης όπλων, της κακομεταχείρισης των αγροτών και άλλων.[37] Αν και δεν σπούδασε, ο Σιν αναγνώρισε στους Μαριανιστές του Πανεπιστημίου του Ντέιτον ως σημαντική επιρροή για τον ακτιβισμό του, όπως και στον Αρχιεπίσκοπο Ντέσμοντ Τούτου.[38] Ο Σιν είναι γνωστός για την υποστήριξή του σε φιλελεύθερα πολιτικά ζητήματα, όπως η αντίθεσή του στη στρατιωτική δράση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Σιν αντιστάθηκε σε προτάσεις να θέσει υποψηφιότητα, λέγοντας: «Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνω πρόεδρος. Δεν μπορείς να έχεις έναν ειρηνιστή στον Λευκό Οίκο... Εγώ είμαι ηθοποιός. Αυτό κάνω για να ζήσω».[39]Ντέιτον .

Ο Μάρτιν Σιν με μια επιζήσασα από τη ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1995

Σύμφωνα με το περιοδικό The American Conservative, ο Σιν αντιτίθεται στις αμβλώσεις, την ευθανασία, τη θανατική ποινή και τον πόλεμο.[40]

Ο Σιν πρωταγωνίστησε στο θρησκευτικό δράμα Gospa το 1995.[41][42]

Ο Μάρτιν Σιν σε αντιπολεμική διαμαρτυρία τον Οκτώβριο του 2007

Στις αρχές του 2003 ο Σιν υπέγραψε τη δήλωση «Όχι στο όνομά μου» κατά της εισβολής στο Ιράκ (μαζί με εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Νόαμ Τσόμσκι και η Σούζαν Σαράντον). Η δήλωση δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Nation. Ο Σιν επισκέφτηκε το στρατόπεδο Κέισι στις 28 Αυγούστου 2005 για να προσευχηθεί με την ακτιβίστρια κατά του πολέμου στο Ιράκ, Σίντι Σιχάν, η οποία είχε απαιτήσει μια δεύτερη συνάντηση με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους.[43]

Στη διάρκεια των προκριματικών προεδρικών εκλογών του Δημοκρατικού Κόμματος το 1980, υποστήριξε τον γερουσιαστή Τεντ Κένεντι και έδωσε πολλές ομιλίες υποστηρίζοντάς τον στη Φλόριντα.[44] Ο Σιν έκανε εκστρατεία με τον Ρομπ Ράινερ για τους Δημοκρατικούς προεδρικούς υποψηφίους Χάουαρντ Ντιν και Τζον Κέρι το 2004.[45] Μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος στο Οχάιο φέρεται να επικοινώνησαν με τον Σιν το 2006 για να τον πείσουν να θέσει υποψηφιότητα για τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Σιν απέρριψε την προσφορά, δηλώνοντας: "Δεν έχω τα προσόντα. Μπερδεύετε τη φήμη με την αξιοπιστία". [46] Στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2008, ο Σιν αρχικά υποστήριξε τον Μπιλ Ρίτσαρντσον και βοήθησε στη συγκέντρωση χρημάτων για την εκστρατεία του. Όταν ο Ρίτσαρντσον αποχώρησε από την εκστρατεία, ο Σιν υποστήριξε τον Μπαράκ Ομπάμα.[46]

Το 2006, ενώ ο Σιν ζούσε στην Ιρλανδία, επέκρινε τους Ιρλανδούς καλλιεργητές μανιταριών ότι εκμεταλλεύονται τους ξένους εργάτες πληρώνοντάς τους μόλις με 2,50 ευρώ την ώρα κάτω από τον κατώτατο μισθό της χώρας (7,65 ευρώ την ώρα). [47]

Ο Σιν έχει οριστεί πρεσβευτής της οργάνωσης Free The Children και έχει υποστηρίξει πρωτοβουλίες όπως η καμπάνια We are Silent.[48] Ο Σιν υποστήριξε το Help Darfur Now, μια φοιτητική οργάνωση για τη στήριξη των θυμάτων της γενοκτονίας στο Νταρφούρ, στο δυτικό Σουδάν. Εμφανίστηκε επίσης σε ένα ντοκιμαντέρ κατά της γούνας με τίτλο "Skin Trade" το 2009.[49]

Ο Σιν εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις προτρέποντας τους κατοίκους της πολιτείας της Ουάσιγκτον να ψηφίσουν «όχι» στην Πρωτοβουλία 1000, έναν προτεινόμενο νόμο για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία το 2008.[50]

Τον Μάρτιο του 2012, ο Σιν και ο Τζορτζ Κλούνεϊ έπαιξαν στην παράσταση του Ντάστιν Λανς Μπλακ, «8» - μια σκηνοθετημένη αναπαράσταση της ομοσπονδιακής δίκης που ανέτρεψε την απαγόρευση του Prop 8 στην Καλιφόρνια για τους γάμους ομοφύλων.[51] Η παραγωγή μεταδόθηκε και στο YouTube για να συγκεντρωθούν χρήματα για το Αμερικανικό Ίδρυμα για Ίσα Δικαιώματα.[52][53]

Στην πρεμιέρα της ταινίας Μποπάλ: Μια προσευχή για τη βροχή το 2014, ο Σιν υποστήριξε την εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας Justice for Bhopal.[54]

Ο Σιν δώρισε $1000 στο ιρλανδικό πολιτικό κόμμα Σιν Φέιν.[55]

Προσωπική ζωή

Ο Σιν με τον γιο Εμίλιο Εστέβες στην πρεμιέρα του BFI της ταινίας The Way στο Λονδίνο, Φεβρουάριος 2011

Οικογένεια

Ο Σιν παντρεύτηκε την Τζάνετ Τέμπλετον στις 23 Δεκεμβρίου 1961 και έχουν τρεις γιους και μια κόρη, όλοι τους ηθοποιοί: Εμίλιο, Ραμόν, Κάρλος και Ρενέ. Ο Κάρλος, ωστόσο, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του όταν άρχισε να παίζει, αποκαλώντας τον εαυτό του Τσάρλι Σιν[17] αφού πήρε την απόφαση να πάρει το επώνυμό του από το καλλιτεχνικό όνομα του πατέρα του.

Ο Τσάρλι και ο πατέρας έπαιξαν στον ευατό τους σε παρωδία στην ταινία του 1993 Στραβοί πιλότοι σε F-16, όταν τα σκάφη τους προσπέρασαν το ένα το άλλο, φωνάζοντας και οι δύο: «Μου άρεσες πολύ στο Wall Street!», μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσαν και οι δύο ως πατέρας και γιος το 1987.

Έχει υποδυθεί τον πατέρα των γιων του Εμίλιο και Κάρλος σε διάφορα έργα. Εμφανίστηκε επίσης ως γκεστ σταρ σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Two and a Half Men παίζοντας τον πατέρα της γειτόνισσας του Τσάρλι, Ρόουζ, και σε ένα άλλο ως πατέρας της επίσης γκεστ σταρ Ντενίζ Ρίτσαρντς. Την εποχή που προβλήθηκε εκείνο το επεισόδιο, η Ρίτσαρντς ήταν παντρεμένη με τον Τσάρλι. Ο Μάρτιν έπαιξε και μια «μελλοντική» εκδοχή του Τσάρλι σε μια διαφήμιση της Visa. Ο Μάρτιν έχει παίξει και άλλους ρόλους με τα παιδιά του. Πρωταγωνίστησε στην ταινία Bobby, την οποία σκηνοθέτησε ο Εμίλιο, ο οποίος έπαιξε επίσης στην ταινία μαζί με τον πατέρα του. Η Ρενέ έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στη Δυτική πτέρυγα, ως γραμματέας προσωπικού Λευκού Οίκου. Ο Εμίλιο εμφανίστηκε επίσης, χωρίς αναγραφή του ονόματός του στους τίτλους, σε ένα επεισόδιο της Δυτικής πτέρυγας.[56]

Ο Σιν έγινε παππούς στα 43 του, όταν ο Εμίλιο απέκτησε γιο με την κοπέλα του, Κάρεϊ Σάλεϊ. Ο Σιν έχει συνολικά δέκα εγγόνια και δύο δισέγγονα.[57][58][59][60][61][62][63][64][65]

In 2012, Sheen was a guest on the U.S. version of Who Do You Think You Are?, tracing his Irish and Galician ancestry.

Ο Σιν υποβλήθηκε σε τετραπλό μπαϊπάς τον Δεκέμβριο του 2015.[66]

Ακαδημαϊκές αναζητήσεις

Μετά το τέλος των γυρισμάτων της Δυτικής πτέρυγας, ο Σιν σχεδίαζε να συνεχίσει τις σπουδές του: «Το σχέδιό μου είναι να σπουδάσω αγγλική λογοτεχνία, φιλοσοφία και θεολογία στο Γκόλγουεϊ της Ιρλανδίας, από όπου καταγόταν η μητέρα μου και του οποίου είμαι πολίτης».[67] Αν και εξέφρασε την ανησυχία του ότι μπορεί να αποσπά την προσοχή των άλλων φοιτητών στο πανεπιστήμιο, παρακολουθούσε τις διαλέξεις όπως όλοι οι άλλοι. Μιλώντας την εβδομάδα μετά τα γυρίσματα του τελευταίου επεισοδίου του στη Δυτική πτέρυγα, είπε: «Το έχω πάρει πολύ σοβαρά».[68] Την 1η Σεπτεμβρίου 2006, ο Σιν ήταν από τους πρώτους που γράφηκαν ως φοιτητής στο πανεπιστήμιο στο Γκόλγουεϊ, όπου παρακολούθησε μαθήματα αγγλικής λογοτεχνίας, φιλοσοφίας και ωκεανογραφίας.[69]

Ο Σιν διατηρεί δεσμούς με το Γκόλγουεϊ και υποστήριξε τον Μάικλ Ντ. Χίγκινς (αποφοίτου του ίδιου πανεπιστημίου) στις προεδρικές εκλογές της Ιρλανδίας το 2011.[70]

Διαμαρτυρίες

Σε μια ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 2009, ο Σιν δήλωσε ότι είχε συλληφθεί 66 φορές για διαμαρτυρίες και πράξεις πολιτικής ανυπακοής.[71]

Θρησκεία

Ο Σιν είναι καθολικός, έχοντας αποκαταστήσει την πίστη του το 1981 μετά από συνομιλίες στο Παρίσι με τον Τέρενς Μάλικ, σκηνοθέτη της πρωτοποριακής ταινίας του Σιν Badlands (1973).[21][30][32] Ο Σιν δήλωσε σε συνέντευξή του το 1983 στο The Varsity ότι είναι καθολικός σε «πνευματικό επίπεδο» και ότι «δεν θα μπορούσε να τον ενδιαφέρει λιγότερο η θρησκεία».[72] Ο Σιν δήλωσε επίσης ότι πιστεύει στη μετενσάρκωση.[72] Είναι υποστηρικτής του κινήματος των Καθολικών Εργατών.[73]

Οικογενειακή ζωή και στάση απέναντι στις αμβλώσεις

Σε μια συνέντευξη του 2011 στο RTÉ, ο Σιν δήλωσε ότι η σύζυγός του συνελήφθη από βιασμό και αν η μητέρα της είχε κάνει άμβλωση ή την είχε πετάξει στον ποταμό Οχάιο όπως είχε σκεφτεί, η γυναίκα του δεν θα υπήρχε. Αποκάλυψε επίσης ότι τρία από τα εγγόνια του συνελήφθησαν εκτός γάμου.[74]

Βραβεία και διακρίσεις

Την άνοιξη του 1989, ο Σιν ονομάστηκε επίτιμος δήμαρχος του Μαλιμπού της Καλιφόρνιας. Αμέσως υπέγραψε διάταγμα που κήρυττε την περιοχή "αποπυρηνικοποιημένη ζώνη, καταφύγιο για εξωγήινους και άστεγους και προστατευμένο περιβάλλον για κάθε ζωή, άγρια και ήμερη". [75] Μερικοί πολίτες εξοργίστηκαν από το διάταγμα και το Εμπορικό Επιμελητήριο του Μαλιμπού συνεδρίασε τον Ιούνιο του ίδιου έτους για να εξετάσει την ανάκληση του τίτλου του, αλλά ψήφισε ομόφωνα να τον διατηρήσει.[76]

Ο Σιν το 1987

Ο Σιν έλαβε έξι υποψηφιότητες για Βραβεία Έμμυ ως πρωταγωνιστής δραματικής σειράς για την ερμηνεία του στη Δυτική πτέρυγα, για την οποίο κέρδισε ένα Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ερμηνείας από ηθοποιό σε τηλεοπτικό δράμα, καθώς και δύο βραβεία SAG για εξαιρετική ερμηνεία από άνδρα ηθοποιό σε δραματική σειρά και ήταν μέρος του καστ που έλαβε δύο βραβεία SAG για εξαιρετική ερμηνεία από καστ σε δραματική σειρά.

Στην καριέρα του ως ηθοποιός, ο Σιν ήταν υποψήφιος για δέκα Βραβεία Έμμυ, κερδίζοντας ένα. Έχει επίσης κερδίσει οκτώ υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες. Ο Σιν έχει ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.[77]

Φιλμογραφία

Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
Δεκαετία 1960
1967 The Incident Νέα Υόρκη, ώρα 3 Άρτι Κόνορς
1968 The Subject Was Roses Τίμι Κλίαρι
Δεκαετία 1970
1970 Catch 22 Ντομπς
1972 No Drums, No Bugles Άσμπι Γκατρέλ
Pickup on 101 Περιπλανήσεις μιας μαθήτριας Λέστερ Μπαουμγκάρτνερ
Rage Οργισμένη εκδίκηση ταγματάρχης Χόλιφορντ
1973 Badlands Κιτ
When the Line Goes Through Μπλαφ Τζάκσον
1974 The Legend of Earl Durand Λούθερ Σάικς
1976 The Little Girl Who Lives Down the Lane Το κελάρι της αγωνίας Φρανκ Χάλετ
The Cassandra Crossing Το πέρασμα της Κασσάνδρας Ρόμπι Ναβάρο
1979 Apocalypse Now Αποκάλυψη τώρα! λοχαγός Μπέντζαμιν Γουίλαρντ
Eagle's Wing Τα φτερά των αετών Πάικ
Δεκαετία 1980
1980 The Final Countdown Αεροπλανοφόρο Νίμιτς: Επιστροφή στην κόλαση Γουόρεν Λάσκι
1981 Loophole Ληστεία Στίβεν Μπούκερ
1982 Enigma Το αίνιγμα των κατασκόπων Άλεξ Χόλμπεκ
In the King of Prussia δικαστής Σαμουήλ Σάλους Β΄
Gandhi Γκάντι Γουόκερ
That Championship Season Τομ Ντέιλεϊ
1983 No Place to Hide αφηγητής (φωνή)
Man, Woman and Child Το δίλημμα Ρόμπερτ Μπέκγουιθ
The Dead Zone Νεκρή ζώνη Γκρεγκ Στίλσον
1984 Firestarter Εξουσία πυρός Χόλιστερ
1985 A State of Emergency Άλεξ Κάρμοντι
1987 The Believers Οι δαιμονισμένοι Καλ Τζέιμσον
Siesta Ριψοκίνδυνοι δεσμοί Ντελ
Wall Street Καρλ Φοξ
1988 Da Τσάρλι
Judgment in Berlin Η δίκη του Βερολίνου Χέρμπερτ Τζ. Στερν
1989 Beyond the Stars Πέρα απ' τ' άστρα Πολ Άντριους
Cold Front Στα ίχνη του δολοφόνου Τζον Χάιντ
Beverly Hills Brats δρ Τζέφρι Μίλερ
Another Time, Another Place Ρίτσαρντ Κόνλεϊ
Δεκαετία 1990
1990 Cadence Χωρίς προορισμό Μακίνεϊ
1991 JFK JFK: Η ιστορία που χαράχτηκε στη μνήμη μας αφηγητής (φωνή)
1993 Grey Knight Εγκλήματα πολέμου στρατηγός Χάουγουορθ
Hear No Evil Ο ήχος της σιωπής Μπροκ
Hot Shots! Part Deux Στραβοί πιλότοι σε F-16: Μέρος δεύτερο λοχαγός Μπέντζαμιν Γουίλαρντ
Gettysburg στρατηγός Ρόμπερ Λι
1994 Fortunes of War Η μοίρα του πολέμου Φράνσις Λαμπέκ
When the Bough Breaks Στη σκιά του δολοφόνου Σουόγκερτ
Trigger Fast Για την τιμή των όπλων Τζάκσον Μπέινς Χάρντιν
Boca Στο πάθος του καρναβαλιού Τζέσι Τζέιμς Μοντγκόμερι
Hits! Κέλι
1995 Les cent et une nuits de Simon Cinéma Εκατό και μία νύχτες ηθοποιός του Χόλιγουντ
Running Wild Περιπέτεια στη μαύρη ήπειρο Νταν Γουόκερ
Gospa πατήρ Τζόζο Ζόβκο
The Break Γκιλ Ρόμπινς
Dead Presidents Το ρίσκο δικαστής
The American President Ο έρωτας του προέδρου Α. Τζ. Μακίνερεϊ
Sacred Cargo Ιερό καθήκον πατήρ Άντριου Κανβέσκι
1996 The War at Home Οικογενειακό μέτωπο Μπομπ Κόλιερ
Entertaining Angels: The Dorothy Day Story Πίτερ Μορίν
Captain Nuke and the Bomber Boys Ο κάπτεν Νουκ και τα παιδιά της βόμβας Τζεφ Σνάιντερ
The Elevator Άνω κάτω λοχίας
1997 Truth or Consequences, N.M. Αλήθεια ή συνέπειες κύριος
Spawn Σκοτεινός εκδικητής Τζέισον Γουίν
1998 Snitch Χαμένα κορμιά Χάνλον
Shadrach αφηγητής (φωνή)
No Code of Conduct Το μεγάλο κόλπο Μπιλ Πίτερσον
A Letter from Death Row Καταδικασμένος σε θάνατο πατέρας του Μάικλ
Free Money Το χρήμα στο λαιμό σου νέος δεσμοφύλακας
Family Attraction πρόεδρος
1999 Ninth Street πατήρ Φρανκ
Gunfighter Ο πιστολάς ξένος
Lost & Found Στους δύο ο τρίτος δεν χωρεί Μίλστοουν
A Texas Funeral παππούς
A Stranger in the Kingdom Ένας ξένος ανάμεσά μας Σίγκουρντ Μάουλτον
Δεκαετία 2000
2001 O Οθέλλος δούκας του Γκάουλντινγκ
2002 Catch Me If You Can Πιάσε με αν μπορείς Ρότζερ Στρονγκ
2003 Milost mora Φρέντερικ
The Commission Νίκολας Κάτζενμπαχ
Los reyes magos Οι τρεις μάγοι Γάσπαρ (φωνή)
2006 Bobby Τζακ
The Departed Ο πληροφοριοδότης Κίναν
2007 Bordertown Τζορτζ Μόργκαν
Talk to Me Συντονιστείτε στην αλήθεια Ε. Τζ. Σόντερλινγκ
Flatland: The Movie Άρθουρ Σκουέρ (φωνή)
2008 Man in the Mirror πεσών πολέμου / μαυροντυμένος
2009 Echelon Conspiracy Echelon: Συνωμοσία εκ των έσω Ρέιμοντ Μπερκ
Imagine That Για φαντάσου Ντάντε Ντέντσο
Love Happens Η αγάπη θέλει το χρόνο της πεθερός
Chamaco δρ Φρανκ Έργουιν
Δεκαετία 2010
2010 The Way Τομ
2011 Arrugas Εμίλιο (φωνή)
Stella Days Ντάνιελ Μπάρι
The Double Χάιλαντ
2012 The Amazing Spider-Man θείος Μπεν
Seeking a Friend for the End of the World Χάρηκα που σε γνώρισα Φρανκ
2013 Amazonia Αμαζονία αφηγητής (φωνή)
2014 Bhopal: A Prayer for Rain Μπαοπάλ: Μια προσευχή για τη βροχή Γουόρεν Άντερσον
The Boxcar Children παππούς Άλντεν (φωνή)
The Amazing Spider-Man 2 θείος Μπεν
Ask Me Anything Γκλεν Γόρμπεργκ
Trash Σκουπίδια πατήρ Τζούλιαρντ
Selma δικαστής Φρανκ Μίνις Τζόνσον
2015 Badge of Honor Ντάνιελ Ρίτσαρντς
Ooops! Noah Is Gone... Ουπς! Ο Νώε έφυγε... λιοντάρι (φωνή)
2016 Popstar: Never Stop Never Stopping Popstar: Και δεν τον σταματάει τίποτα Μάρτιν Σιν
The Vessel πατήρ Ντάγκλας
Rules Don't Apply H εξαίρεση στον κανόνα Νόα Ντίτριχ
2018 Come Sunday Όταν έρθει η Κυριακή Όραλ Ρόμπερτς
The Boxcar Children: Surprise Island Τζέιμς Άλντεν (φωνή)
2019 Princess of the Row Τζον Όστιν
The Devil Has a Name Ο Διάβολος έχει όνομα Ραλφ
Δεκαετία 2020
2021 Judas and the Black Messiah Ο Ιούδας και ο μαύρος Μεσσίας Τζέι Έντγκαρ Χούβερ
12 Mighty Orphans Ντοκ Χολ
Benedict Arnold: Hero Betrayed αφηγητής (φωνή)

Παραπομπές

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ www.tvrage.com/person/id-7571/Martin+Sheen.
  3. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6k36m53. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.independent.ie/woman/celeb-news/president-sheen-returns-to-his-holy-land-25947908.html.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ www.tvguide.com/news/animal-planet-martin-sheen-1079967/.
  7. ↑ www.dcclothesline.com/2014/12/28/filmmaker-author-sues-big-media-sandy-hook/.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0000640.
  9. ↑ laetare.nd.edu/recipients/#info2008.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  11. ↑ narodne-novine.nn.hr/clanci/sluzbeni/1995_04_27_558.html.
  12. ↑ www.thomasmertoncenter.org/tma2019.
  13. ↑ Belcher, David (February 22, 2010). «Sheen's Circle, From Son to Father». The New York Times. https://www.nytimes.com/2010/02/23/theater/23sheen.html. Ανακτήθηκε στις April 14, 2011. 
  14. ↑ «Ancestry of Charlie Sheen». Genealogy.com. 7 Μαρτίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2010. 
  15. ↑ Thomson, David (17 Μαρτίου 2008). «Martin Sheen: The Elder Statesman». More Intelligent Life. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2010. 
  16. ↑ Zagursky, Erin (24 Φεβρουαρίου 2011). «Pilgrimage brings together Hollywood stars, academics». College of William and Mary. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2011. 
  17. ↑ 17,00 17,01 17,02 17,03 17,04 17,05 17,06 17,07 17,08 17,09 17,10 17,11 Stated in interview on Inside the Actors Studio, May 18, 2003.
  18. ↑ 18,0 18,1 Moorhead, Joanna (March 25, 2011). «Martin Sheen: Being a dad». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2011/mar/25/martin-sheen-emilio-estevez-charlie-sheen. Ανακτήθηκε στις March 26, 2011. 
  19. ↑ «Martin Sheen Biography». Monsters and Critics. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013. 
  20. ↑ Archdeacon, Tom (May 9, 2015). «Arch interviews Martin Sheen: 'Activism is what I do to stay alive'». Dayton Daily News. http://www.mydaytondailynews.com/news/news/local/activism-is-what-i-do-to-stay-alive/nmCxd/?icmp=daytondaily_internallink_textlink_apr2013_daytondailystubtomydaytondaily_launch#16bce8e4.3970211.735729. Ανακτήθηκε στις May 13, 2015. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Johnson, Reed (August 25, 2010). «'Chamaco' a one-two punch of boxing, bilingualism». Los Angeles Times. http://www.latimes.com/entertainment/news/la-et-chamaco-20100825,0,2597362.story. Ανακτήθηκε στις September 9, 2010. «The actor born Ramón Antonio Gerard Estévez is a devout Roman Catholic» 
  22. ↑ van Diggelen, Alison (25 Νοεμβρίου 2008). «Martin Sheen, the Activist and Actor». Fresh Dialogues. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2011. 
  23. ↑ «A Prairie Home Companion». 29 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2008. 
  24. ↑ Community: The Magazine of Wright State University, Fall, 2000.
  25. ↑ Ramirez, Erika (28 Φεβρουαρίου 2011). «The True Identity of Charlie Sheen: Tracing The Roots of The Estevez Family». Latina. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2011. 
  26. ↑ «Friends of James Dean remember iconic star». today.com (στα Αγγλικά). 9 Φεβρουαρίου 2005. 
  27. ↑ «Winners & Nominees 1969». Golden Globe Awards. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018. 
  28. ↑ Della Gatta, Carla (2023). Latinx Shakespeares: Staging US Intracultural Theater. Ann Arbor: University of Michigan Press. σελ. 27. ISBN 978-0-472-05577-7. 
  29. ↑ «Martin Sheen». TV Guide. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Kupfer, David (1 Ιουλίου 2003). «Martin Sheen Interview». The Progressive. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  31. ↑ «Martin Sheen». Television Academy. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 McLean, Craig (March 21, 2011). «The Way: interview with Martin Sheen and Emilio Estevez». The Daily Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 10, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220110/https://www.telegraph.co.uk/culture/8385806/The-Way-interview-with-Martin-Sheen-and-Emilio-Estevez.html. Ανακτήθηκε στις March 26, 2011. 
  33. ↑ Archived at Ghostarchive and the Shane Devins (2 Ιουνίου 2008). Joe Estevez shares an incredible story. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. CS1 maint: Unfit url (link) : Shane Devins (2 Ιουνίου 2008). Joe Estevez shares an incredible story. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  34. ↑ Fahri, Paul (December 27, 2012). «Production firms stir suspicion among networks, would-be clients». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/lifestyle/style/production-firms-stir-suspicion-among-networks-would-be-clients/2012/12/26/d6eda81a-4a04-11e2-ad54-580638ede391_story_1.html. Ανακτήθηκε στις June 3, 2019. 
  35. ↑ Hayes, Cathy (2 Νοεμβρίου 2010). «Martin Sheen set to film 'Stella Days' in Tipperary». Irish Central. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013. 
  36. ↑ Della Gatta, Carla (2023). Latinx Shakespeares: Staging US Intracultural Theater. Ann Arbor: University of Michigan Press. σελ. 209. ISBN 978-0-472-05577-7. 
  37. ↑ «How Martin Sheen Came to be the Most Arrested Man in Hollywood». 4 Απριλίου 2019. 
  38. ↑ Kielburger, Craig· Kielburger, Marc (1 Οκτωβρίου 2013). «Star Power: Martin Sheen's Fight for Justice». The Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  39. ↑ «For a pacifist, Martin Sheen plays a pretty good president». The Cincinnati Enquirer. October 17, 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 8, 2012. https://archive.today/2012.09.08-045312/http://www.enquirer.com/columns/kiese/1999/10/17/jki_for_pacifist_martin.html. 
  40. ↑ Antle III, W. James (12 Σεπτεμβρίου 2005). «Beyond Abortion». The American Conservative. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  41. ↑ Fisher, Sharon (3 Σεπτεμβρίου 2006). Political Change in Post-Communist Slovakia and Croatia: From Nationalist to Europeanist. Springer. σελ. 112. ISBN 978-0-23060-088-1. 
  42. ↑ «Titles with Martin Sheen & Jakov Sedlar». IMDb. 
  43. ↑ Beaucar Vlahos, Kelley (28 Δεκεμβρίου 2006). «Worn Out Welcome? Cindy Sheehan No Longer on Tips of Everyone's Tongues». Fox News. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2010. 
  44. ↑ «Actor Sheen Glad To Be In Ted Kennedy's Corner». The Palm Beach Post: σελ. 26. February 26, 1980. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 25, 2020. https://web.archive.org/web/20200225154249/https://www.newspapers.com/clip/45597339/the-palm-beach-post/. Ανακτήθηκε στις February 25, 2020. 
  45. ↑ Snyder, Gabriel (12 Ιανουαρίου 2004). «Inside Move: Duo hit road for Dean». Variety (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2021. 
  46. ↑ 46,0 46,1 «Martin Sheen tells Graham Norton who he backs as President». Unreality TV. April 24, 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 28, 2008. https://web.archive.org/web/20080428233452/http://primetime.unrealitytv.co.uk/martin-sheen-tells-graham-norton-who-he-backs-as-president/. Ανακτήθηκε στις April 24, 2008. 
  47. ↑ MacConnell, Sean (Nov 27, 2006). «Migrant mushroom workers call for end to exploitation». The Irish Times. https://www.irishtimes.com/news/migrant-mushroom-workers-call-for-end-to-exploitation-1.1264363. 
  48. ↑ «Free The Children - Celebrity Ambassadors». Free The Children. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2013. 
  49. ↑ Archived at Ghostarchive and the Uncaged Films (28 Σεπτεμβρίου 2009). Skin Trade Theatrical Trailer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013. CS1 maint: Unfit url (link) : Uncaged Films (28 Σεπτεμβρίου 2009). Skin Trade Theatrical Trailer. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013. 
  50. ↑ «Martin Sheen to appear in ads against I-1000». Yakima Herald-Republic. September 29, 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 22, 2011. https://archive.today/20110522190737/http://www.yakima-herald.com/blogs/valley-vox/posts/8018. Ανακτήθηκε στις December 12, 2008. 
  51. ↑ «Martin Sheen Honored To Be Part Of Prop 8 Play». Starpulse. 5 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2012. 
  52. ↑ Archived at Ghostarchive and the American Foundation for Equal Rights (3 Μαρτίου 2012). "8": A Play about the Fight for Marriage Equality. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2012. CS1 maint: Unfit url (link) : American Foundation for Equal Rights (3 Μαρτίου 2012). "8": A Play about the Fight for Marriage Equality. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2012. 
  53. ↑ Gray, Stephen (March 1, 2012). «YouTube to broadcast Proposition 8 play live». PinkNews. http://www.pinknews.co.uk/2012/03/01/youtube-to-broadcast-proposition-8-play-live/. Ανακτήθηκε στις March 15, 2012. 
  54. ↑ Martin Sheen for Amnesty International: Justice for Bhopal survivors. YouTube. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2019. 
  55. ↑ «Hollywood stars among Sinn Fein donors who pledged $12m to party». Irish Independent. https://www.independent.ie/regionals/herald/news/hollywood-stars-among-sinn-fein-donors-who-pledged-12m-to-party-31043008.html. 
  56. ↑ «5 Stars you didn't know were in The West Wing». The Daily Edge. 23 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2016. 
  57. ↑ «Charlie Sheen Officially a Grandpa -- It's a 'Wondrous Day'». TMZ. 17 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  58. ↑ Buchalter, Gail (28 Φεβρουαρίου 1983). «Emilio Estevez acts up, and no one's prouder than his father, Martin Sheen». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2011. 
  59. ↑ «Charlie Sheen, New Wife Have Baby On the Way». Fox News. 25 Αυγούστου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2008. 
  60. ↑ «Cassandra Sheen». A11news.com. 25 Αυγούστου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2011. 
  61. ↑ Silverman, Stephen M. (16 Μαρτίου 2004). «Sheen, Richards Welcome a Baby Girl». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2007. 
  62. ↑ Midler, Caryn (2 Ιουνίου 2005). «Denise Welcomes Baby Lola!». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2007. 
  63. ↑ Wihlborg, Ulrica (30 Μαΐου 2008). «Charlie Sheen & Brooke Mueller Get Married». People. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2008. 
  64. ↑ Finn, Natalie (30 Μαΐου 2008). «Charlie's Got That Newlywed Sheen». E! Online. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2008. 
  65. ↑ «Charlie Sheen and His Wife Welcome Twins». E! Online. 15 Μαρτίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2009. 
  66. ↑ Lou, Shane (18 Δεκεμβρίου 2015). «Martin Sheen Recovering From Heart Surgery». ABC News. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2018. 
  67. ↑ «Sheen to study in Galway». Breaking News.ie. 30 Μαρτίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2005. 
  68. ↑ «'President Bartlett' retiring to new role at NUIG». The Irish Times. April 4, 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 23, 2012. https://web.archive.org/web/20121023165939/http://www.irishtimes.com/newspaper/front/2006/0408/1142365532972.html. 
  69. ↑ «Martin Sheen among first to register as a student at NUI Galway, Ireland». NUI Galway. 1 Σεπτεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2007. 
  70. ↑ Ní Fhlatharta, Bernie (September 2, 2011). «'President' Sheen adds lustre to Michael D bid for Áras». Galway City Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 26, 2012. https://web.archive.org/web/20120826035032/http://www.galwaynews.ie/21331-president%E2%80%99-sheen-adds-lustre-michael-d-bid-%C3%A1ras. Ανακτήθηκε στις June 3, 2019. 
  71. ↑ Wardrop, Murray (May 7, 2009). «Martin Sheen: 'I don't have the aptitude for real life politics'». The Daily Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 10, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220110/https://www.telegraph.co.uk/news/celebritynews/5287861/Martin-Sheen-I-dont-have-the-aptitude-for-real-life-politics.html. Ανακτήθηκε στις February 4, 2013. 
  72. ↑ 72,0 72,1 Shuster, Aaron (February 4, 1983). «Martin Sheen's Spiritual Journey». The Varsity. https://archive.org/details/thevarsity103/page/n489. Ανακτήθηκε στις December 8, 2021. 
  73. ↑ Pringle, Paul (25 Μαρτίου 2007). «Catholic Worker altruism isn't deductible». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013. 
  74. ↑ «RTÉ Player - Catch up with your favourite TV programmes online». rte.ie. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2011. 
  75. ↑ Stuttaford, Andrew (March 14, 2003). «The President of The Left». National Review. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 20, 2012. https://web.archive.org/web/20121020201134/http://www.nationalreview.com/articles/206188/president-left/andrew-stuttaford. Ανακτήθηκε στις July 20, 2011. 
  76. ↑ «Malibu Keeping Sheen as Honorary Mayor». The New York Times. June 12, 1989. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=950DE3D61F3DF931A25755C0A96F948260&n=Top%2fReference%2fTimes%20Topics%2fPeople%2fS%2fSheen%2c%20Martin. Ανακτήθηκε στις March 7, 2010. 
  77. ↑ «Martin Sheen». Hollywood Walk of Fame. 25 Αυγούστου 1989. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι