Η Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη (Μάιος 1886 – Οκτώβριος 1890) σχηματίστηκε όταν μετά την κατάρρευση της προηγούμενης κυβέρνησης Δηλιγιάννη, και την μεσολάβηση της υπηρεσιακής κυβέρνησης Βάλβη, ο Τρικούπης, κατακτώντας την πλειοψηφία των αποσχισθέντων από την παράταξη του Δηλιγιάννη, βουλευτών, [1]κατόρθωσε να σχηματίσει πλειοψηφία στη Βουλή, εκλέγοντας μάλιστα, στην θέση του προέδρου του Σώματος, τον υποψήφιό του, Στέφανο Στεφανόπουλο.
Βγαίνοντας νικητής από τις εκλογές του 1887 [2]ανανέωσε την θητεία του για ακόμα 3 χρόνια, όταν όμως έχασε τις επόμενες, παραιτήθηκε.
Η τετραετία της κυβέρνησης αυτής - η πιο μακρόβια διακυβέρνηση του Τρικούπη - υπήρξε μια τετραετία αφιερωμένη στην διεύρυνση της οργάνωσης του κράτους, αφού ήταν και μια περίοδος χωρίς στρατιωτικές ή διπλωματικές συγκρούσεις. Έτσι, αναδιοργανώθηκαν οι γεωργικές σχολές, δημιουργήθηκε υπηρεσία Δημοσίων Έργων, συνεχίστηκαν οι εργασίες στον Ισθμό της Κορίνθου (διάνοιξη) και στον πορθμό του Ευρίπου (διαπλάτυνση), υπογράφηκε η σύμβαση για την κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου από Πειραιά προς Λάρισα, ενώ αγοράστηκαν και τα τρία πρώτα ελληνικά θωρηκτά, «Ύδρα», «Σπέτσαι» και «Ψαρά».
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
[3]
- - αντικαταστάθηκε λόγω ασθένειας στις 5 - 7 - 1888 από τον Χαρίλαο Τρικούπη ως προσωρινό υπουργό
- - αντικαταστάθηκε στις 2 - 11 - 1888 από τον Στέφανο Δραγούμη, και πάλι ως προσωρινό υπουργό
- - αντικαταστάθηκε στις 30 - 7 - 1890 από τον Γεώργιο Θεότοκη
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Χαρίλαος Τρικούπης
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: προσωρινά, Χαρίλαος Τρικούπης
- - στις 30 - 7 - 1890 το υπουργείο ανέλαβε, ο αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Τσαμαδός
- - αντικαταστάθηκε στις 15 - 2 -1889 προσωρινά από τον Γεώργιο Θεοτόκη
- -στις 30 - 7 - 1890 το υπουργείο ανέλαβε ο Θάνος Κανακάρης
- - στις 30 - 7 - 1890 ο ίδιος διορίστηκε προσωρινός υπουργός Ναυτικών
Παραπομπές
- ↑ Ηλίας Ζέγγελης:«Το εν Ελλάδι κρατούν κοινοβουλευτικόν δίκαιον», έκδοση 1912, σσελ. 482
- ↑ Από αυτές τις εκλογές, προέκυψαν 90 «Τρικουπικοί» βουλευτές, 25 «Δηλιγιαννικοί» και 35 ανεξάρτητοι. «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», εκδ. «Εκδοτική Αθηνών» τόμος ΙΔ', σελ. 30
- ↑ ΦΕΚ Α114 /1886, Α171 / 1888, Α280 /1888, Α41 /1889, Α185 /1890