Η Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1897 (Απρίλιος - Σεπτέμβριος1897), σχηματίστηκε ύστερα από πρωτοβουλία του βασιλιά Γεωργίου, με σκοπό να αντικαταστήσει την κυβέρνηση Δηλιγιάννη, που είχε χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του.
Μετά την άρνηση του Δηλιγιάννη, να παραιτηθεί, ώστε να διευκολύνει τον βασιλιά στις αποφάσεις του, ο Γεώργιος συγκάλεσε σύσκεψη πολιτικών προσωπικοτήτων με σκοπό την εύρεση λύσης στο αδιέξοδο που ακόμα μια φορά δημιουργήθηκε μεταξύ Γεωργίου και Δηλιγιάννη. (βλέπε Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1890)
Στην σύσκεψη συμμετείχαν οι Δημήτριος Ράλλης (αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης), Στέφανος Σκουλούδης (βουλευτής του «Τρικουπικού κόμματος»), Σωτήριος Σωτηρόπουλος (βουλευτής του «Ραλλικού κόμματος»), Λεωνίδας Δεληγιώργης (αρχηγός μικρής ομάδας βουλευτών), Κωνσταντίνος Καραπάνος (αρχηγός του «Προοδευτικού κόμματος», που κατείχε 8 έδρες στη Βουλή) και Ανάργυρος Σιμόπουλος (βουλευτής του «Τρικουπικού κόμματος»), οι οποίοι και πρότειναν να υπάρξει κοινοβουλευτική συζήτηση και ψηφοφορία για την αλλαγή ή όχι της κυβέρνησης. Ο Δηλιγιάννης, όμως δεν εμφανίστηκε στις δυο συνεδριάσεις που κανονίστηκαν για αυτό το σκοπό και έτσι ο βασιλιάς προχώρησε στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση, εμφανίστηκε στη Βουλή στις 19 Απριλίου και πήρε «ψήφο ανοχής» από το Σώμα, που συνταγματικά ισοδυναμούσε με «ψήφο εμπιστοσύνης»[2]
Το κυβερνητικό έργο, περιστράφηκε κυρίως στο θέμα του πολέμου και ειδικώτερα στην σύναψη ανακωχής με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τελικά, η ανακωχή υπογράφηκε στις 7 Μαΐου του 1897.
Τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση θα αποδυθεί στην προσπάθεια υπογραφής της επίσημης συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, προσπάθεια που θα χρειαστεί μεγάλο διπλωματικό αγώνα, και θα τελεσφορήσει στις 20 Σεπτεμβρίου1897, με την υπογραφή μιας συνθήκης με ιδιαίτερα δυσβάστακτους - για την Ελλάδα- όρους (βλέπε, Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος της Ελλάδας 1898).[3]
Το κείμενο της συνθήκης εγκρίθηκε από την Ελληνική βουλή στις 18 Σεπτεμβρίου του 1897, αλλά η κυβέρνηση Ράλλη έχασε πλέον την ανοχή του σώματος και παραιτήθηκε.
«Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Αθανάσιος Ευταξίας
«Επί των Ναυτικών υπουργός»: Δημήτριος Ράλλης
Παραπομπές
↑Έτσι χαρακτήρισε την εποχή εκείνη την κυβέρνηση ο βουλευτής Γεώργιος Φιλάρετος. Πρακτικά κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων, περίοδος ΙΔ, έκτακτη σύνοδος, σ. 1266.-