Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	3 Μαΐου 1893
Ημερομηνία διάλυσης	30 Οκτωβρίου 1893
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Σωτήριος Σωτηρόπουλος
Συνολικός αριθμός Μελών	6
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση μειοψηφίας κατ' επιταγή του βασιλιά
Ιστορία
Απερχόμενες εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1892
Θητεία νομοθετικού σώματος	25 Μαΐου 1892 - 9 Ιανουαρίου 1895 (ΙΓ' κοινοβουλευτική περίοδος)
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1892
Διάδοχη	Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1893

Η Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου 1893 (Μάιος - Οκτώβριος 1893) ανέλαβε -και πάλι ύστερα από πρωτοβουλία του βασιλιά - την διακυβέρνηση της Ελλάδας, τους κρίσιμους μήνες λίγο πριν την πτώχευση της χώρας.

Όταν ο Χαρίλαος Τρικούπη υπέβαλε την παραίτησή του, ο βασιλιάς "χρησιμοποίησε" και πάλι την πολιτική ομάδα που είχε συστήσει ο Δημήτριος Ράλλης, για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Ράλλης έχοντας μόνο 18 βουλευτές υπό την επιρροή του, συμμετείχε στην κυβέρνηση ως υπουργός Εσωτερικών, νομιμοποιώντας έτσι την επιλογή του Σωτήριου Σωτηρόπουλου (που τότε δεν είχε εκλεγεί βουλευτής) από τον βασιλιά. Ο ηλικιωμένος πολιτευτής υπήρξε πάντα αντίπαλος του Τρικούπη, χωρίς όμως να είναι υπέρμαχος του Δηλιγιάννη. Έτσι όταν ο Δημήτριος Ράλλης, πήρε την πρωτοβουλία σχηματισμού της πολιτικής αυτής ομάδας, ο Σωτηρόπουλος εντάχτηκε στις τάξεις της. Ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης - που στην ουσία περιθωροποιούσε και το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο - συνάντησε την κατακραυγή όλου του πολιτικού κόσμου. Ο Δηλιγιάννης, μάλιστα, την χαρακτήρισε «σταυλιτική» κυβέρνηση, δηλαδή, πολιτικοί στην υπηρεσία των Ανακτόρων (σταυλίτες).^[1].

Αν και όλοι πίστευαν ότι η Ελλάδα θα χρεωκοπούσε τις ημέρες διακυβέρνησης Σωτηρόπουλου, ωστόσο η κυβέρνηση μετερχόμενη το τέχνασμα της κεφαλαιοποιήσεως (funding) , ήρθε στις 30 Μαΐου του 1893 ^[2]σε συμφωνία με τον τραπεζιτικό οίκο Χάμπρο του Λονδίνου, και πήρε ένα δάνειο αξίας 4.000.000 λιρών. Αν και οι απαιτήσεις τόκων του δανείου πλησίαζαν την καθαρή τοκογλυφία,^[3] ωστόσο η κυβέρνηση - και μάλιστα με βασιλικό διάταγμα αφού η Βουλή βρισκόταν σε αργία - δέχτηκε τους όρους, αφού θα της επέτρεπε να καθυστερήσει την πτώχευση μερικούς μήνες.Με το δάνειο αυτό, κεφαλαιοποιούνταν τα τοκομερίδα των δανείων 1881, 1884, 1889 και 1890. Η κυβέρνηση θα πλήρωνε τις άμεσες υποχρεώσεις της, με τίτλους του νέου δανείου αντί για μετρητά. Μάλιστα, η τράπεζα Χάμπρο (en:Hambros Bank) προθυμοποιήθηκε να εκδίδει προσωρινές αποδείξεις (σκριπ)^[4], για τα τοκομερίδια που έληγαν, μέχρι να εκδοθούν και να καταρτιστούν οι οριστικοί τίτλοι.

Η κυβέρνηση έμεινε στην εξουσία για 6 περίπου μήνες, εκμεταλλευόμενη τις θερινές διακοπές της Βουλής. Όταν η Βουλή συνέρχεται στις 27 Οκτωβρίου για την Γ' σύνοδο της ΙΓ' κοινοβουλευτικής περιόδου, ο «τρικουπικός» υποψήφιος πρόεδρος της Βουλής, Βασίλειος Βουδούρης κέρδισε με μεγάλη διαφορά τον αντίπαλο υποψήφιο όπως ήταν και αναμενόμενο - αφού ο Τρικούπης είχε όλο αυτό το διάστημα την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο - και η κυβέρνηση παραιτήθηκε. Η ακύρωση του παραπάνω δανείου ήταν από τις πρώτες κινήσεις του Τρικούπη.

^[5]

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου» («Πρωθυπουργός»): Σωτήριος Σωτηρόπουλος (Ο Σωτηρόπουλος δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί στις τελευταίες εκλογές)
• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος - (δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί στις τελευταίες εκλογές)
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Ράλλης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Σωτήριος Σωτηρόπουλος
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: αντισυνταγματάρχης, Γεώργιος Κόρπας - (ο Γεώργιος Κόρπας δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί στις τελευταίες εκλογές, επομένως δεν ήταν μέλος της Βουλής)
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: προσωρινά, Σωτήριος Σωτηρόπουλος
• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Αθανάσιος Ευταξίας
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Επαμεινώνδας Κριεζής

Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.