Ο Ηγεμόνας Χαλίλ (Οθ. τουρκικά:شاھزادہ خلیل) (τουρκικά: Şehzade Halil, 1346 - 1362) ήταν γιος του σουλτάνου Ορχάν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.^[1][2]

Στα μέσα του 14ου αιώνα, η πειρατεία κατά μήκος του Αιγαίου και των ακτών της Θάλασσας του Μαρμαρά ήταν ευρέως διαδεδομένη. Το 1357 απήγαγαν τον Χαλίλ κοντά στο Ιζμίτ (αρχαία Νικομήδεια) στην ακτή του Μαρμαρά. Ο Ορχάν απευθύνθηκε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Δ´ Παλαιολόγο για να σώσει τον γιο του. Ο Ανδρόνικος συμφώνησε και προσπάθησε να σώσει τον Χαλίλ, αλλά ο Λέων ήταν απρόθυμος και το 1358 ο Ανδρόνικος έπρεπε να πολιορκεί τη Φώκαια με ένα μικρό στόλο τριών πλοίων (τα έξοδα του οποίου βάρυναν ο Ορχάν).^[3][4]

Μετά την αποτυχία των επιχειρήσεων του 1358, ο Ορχάν πήγε στο Σκούταρι (σημερινό Ουσκουντάρ) στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου για συνομιλίες και συμφώνησε να καταβάλει 30.000 δουκάτα ως λύτρα. Το 1359, ο Χάλιλ απελευθερώθηκε.

Ως μέρος της συμφωνίας, ο Χαλίλ αρραβωνιάστηκε την πρώτη του εξαδέλφη, την πριγκίπισσα Ειρήνη Παλαιολογίνα, την 10χρονη κόρη του Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου.^[5] Ο οθωμανός πρίγκιπας και η βυζαντινή πριγκίπισσα παντρεύτηκαν αργότερα και είχαν δύο γιους τον ηγεμόνα Γκιουντούς Μπέη και τον ηγεμόνα Ομέρ Μπέη.

Δεδομένου ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του Χαλίλ, ο ηγεμόνας Σουλεϊμάν είχε ήδη πεθάνει, η οικογένεια των Παλαιολόγων ήλπιζε να τον δει ως το νέο ηγέτη του οθωμανικού κράτους. Αλλά, προς απογοήτευσή τους, μετά το θάνατο του Ορχάν, ο αδελφός του Χαλίλ, ο Μουράτ Α΄ ενθρονίστηκε ως ο νέος Μπέης. Αν και ο Χαλίλ προσπάθησε να διεκδικήσει το θρόνο, εκτελέστηκε το 1362 από τον αδελφό του.

• Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
• Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)