Απογραφές Πληθυσμού
← 1907	1920	→ 1928

Η ελληνική απογραφή του 1920 ήταν η εικοστή πρώτη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους από ιδρύσεώς του. Διενεργήθηκε την 19η Δεκεμβρίου 1920. Σε αυτήν την απογραφή έγινε η πληρέστερη κάλυψη όσον αφορά τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού,^[1] αφού συλλέχθηκαν στοιχεία για το φύλο, την ηλικία, τη γλώσσα, το θρήσκευμα αλλά και την απασχόληση.^[2]

Την εποχή που διεξάχθηκε η απογραφή το Βασίλειο της Ελλάδας αποτελούταν από τις εξής περιοχές: Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Νησιά Ιονίου, Νησιά Αιγαίου, Κρήτη, Θεσσαλία, Ήπειρος, Μακεδονία και Θράκη. Ειδικές παρατηρήσεις: α) από τα νησιά του Αιγαίου εξαιρούνται τα Δωδεκάνησα ενώ περιλαμβάνονται η Ίμβρος και η Τένεδος και β) στη Γενική Διοίκηση Θράκης συμπεριλαμβάνεται και μέρος της Ανατολικής Θράκης, που παραχωρήθηκε στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Σεβρών, διαιρεμένο σε 4 νομούς, Αδριανούπολης, Καλλίπολης, Ραιδεστού και Σαράντα Εκκλησιών.^[3]

Ωστόσο, επίσημα το Ελληνικό Βασίλειο διαιρείτο σε δέκα διαμερίσματα: α) Στερεά Ελλάς και Εύβοια, β) Θεσσαλία και Άρτα, γ) Ιόνιοι Νήσοι, δ) Κυκλάδες Νήσοι, ε) Πελοπόννησος, στ) Μακεδονία, ζ) Ήπειρος, η) Νήσοι Αιγαίου, θ) Κρήτη και ι) Θράκη.^[4]