Διορίστηκε Διοικητής Ναυτικού (1494) μια σχετικά εύκολη δουλειά σε περίοδο ειρήνης αφού το μοναδικό του καθήκον ήταν να διατηρήσει την ηρεμία στην Αδριατική Θάλασσα. Η έκρηξη του πολέμου με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1499) τον έφερε σε πολύ δύσκολη θέση, άπειρος στον πόλεμο γνώρισε δυο διαδοχικές συντριβές : στην Σαπιέντζα (19 Αυγούστου 1499) και στην Ναυμαχία του Ζόγκλου (25 Αυγούστου 1499). Ο Αντόνιο Γκριμάνι καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή μετατράπηκε σε εξορία στο νησί Τσρες, από εκεί δραπέτευσε για την Ρώμη (1509).
Δόγης της Βενετίας
Με την παρέμβαση των γιων του που είχαν πολύ ψηλές θέσεις στην Δημοκρατία της Βενετίας επέστρεψε στην πατρίδα του, οι μεγάλες γνωριμίες που είχαν ιδιαίτερα οι γιοι του τον βοήθησαν να εκλεγεί Δόγης της Βενετίας αλλά υπέργηρος (6 Ιουλίου 1521). Οδήγησε την Βενετία στους Ιταλικούς πολέμους του 1521, μοναδικός του σύμμαχος ήταν ο Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Μετά την Γαλλική ήττα στην μάχη του Μπικόκα άρχισε να ανησυχεί έντονα για την πορεία του πολέμου αλλά πέθανε, έδωσε εντολή στον διάδοχο του Αντρέα Γκρίττι να προχωρήσει σε συμφωνία με τον αυτοκράτορα Κάρολο Κουίντο. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Λορεντάν, ένας από τους γιους του ήταν ο διάσημος καρδινάλιος Ντομένικο Γκριμάνι(1493).[2]
