Μετά την απογοητευτική υποδοχή από κοινό και κριτικούς, που έλαβε το "Hot Space", όπως και τη μακροσκελή περιοδεία για την προώθηση του, το συγκρότημα αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα. Τον Απρίλιο του 1983, ο Μπράιαν Μέι δούλευε με φίλους του πάνω στους Star Fleet Project,[3] ενώ οι Φρέντι Μέρκιουρι και Ρότζερ Τέιλορ δούλεψαν πάνω στα προσωπικά τους άλμπουμ. Ο Τζον Ντίκον ασχολήθηκε ελάχιστα με τη μουσική σε αυτό το διάστημα.
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, ο μάνατζερ τους, Τζιμ Μπιτς, βρισκόταν σε συζητήσεις με τον σκηνοθέτη Τόνι Ρίτσαρντσον, ο οποίος δούλευε πάνω σε μία ταινία βασισμένη στη νουβέλα "The Hotel New Hampshire" του Τζον Ίρβινγκ.[4] Ο μάνατζερ πρότεινε στο συγκρότημα να ηχογραφήσουν το σάουντρακ για την ταινία και παρά την αρνητική εμπειρία τους με το σάουντρακ του "Flash Gordon", τα μέλη των Queen δέχτηκαν την πρόταση. Παρ' όλα αυτά, την ίδια περίοδο είχαν συμφωνήσει να ξεκινήσουν τη σύνθεση και ηχογράφηση του νέου τους άλμπουμ, κάτι που σήμαινε ότι θα δούλευαν πάνω σε δύο πρότζεκτ ταυτόχρονα. Τον Αύγουστο, μπήκαν στα "Record Plant" του Λος Άντζελες, τη μοναδική φορά στην καριέρα τους που ηχογράφησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.[5] Η χρονοβόρα και οικονομικά απαιτητική διαδικασία της ηχογράφησης του σάουντρακ διακόπηκε, με την αιτιολογία του χαμηλού μπάτζετ, αν και το συγκρότημα είχε ήδη ηχογραφήσει μία σύνθεση, το "Keep Passing The Open Windows" του Μέρκιουρι.[6]
Στα μέσα των ηχογραφήσεων, το συγκρότημα αποφάσισε να συνεχίσει στο Μόναχο. Δέκα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν κατέληξαν στον δίσκο, όπως και το "I Go Crazy" από το σινγκλ του "Radio Ga Ga",[7] ενώ τα "There Must Be More To Life Than This", "Love Kills" και "Man Made Paradise" κατέληξαν στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Μέρκιουρι.[8] Επίσης, το "Let Me In (Your Heart Again)" ηχογραφήθηκε αλλά δεν κυκλοφόρησε, με το συγκρότημα να το δίνει στην Ανίτα Ντόμπσον για το άλμπουμ της "Talking Of Love" του 1987.[9]
Σύνθεση
Ο δίσκος περιείχε αρκετά κομμάτια που παρέπεμπαν σε άλλες εποχές του συγκροτήματος, με το "Tear It Up" να φέρνει στον ρυθμό του "We Will Rock You", ενώ το "Man On The Prowl" θυμίζει το "Crazy Little Thing Called Love". Στον δίσκο υπήρχαν ροκ συνθέσεις, όπως τα "Tear It Up" και "Hammer To Fall",[10] όπως και ποπ κομμάτια σαν τα "Radio Ga Ga" και "I Want To Break Free".[11][12] Χρησιμοποιήθηκαν drum machine και συνθεσάιζερ, κάτι που ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή, αν και το συγκρότημα αρνούνταν στο παρελθόν τη χρήση συνθεσάιζερ.
Εμπορική επιτυχία
Οι Queen στη Φρανκφούρτη το 1984
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1984, έναν μήνα μετά το σινγκλ "Radio Ga Ga", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 2 στη Μεγάλη Βρετανία και το # 16 στις Ηνωμένες Πολιτείες.[13] Το "The Works" σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση των τσαρτ της πατρίδας τους, αλλά πήγε απογοητευτικά στο αμερικάνικοBillboard, φθάνοντας μέχρι το # 23. Όλα τα σινγκλ που ακολούθησαν μπήκαν στο βρετανικό Top-20, με το "I Want To Break Free" να σκαρφαλώνει στην τρίτη θέση,[14] το "It's A Hard Life" στην έκτη και το "Hammer To Fall" στη δέκατη τρίτη.[15][16] Η κυκλοφορία για ένα ακόμη σινγκλ, το "Man On The Prowl", ήταν προγραμματισμένη για τον Νοέμβριο του 1984, αλλά ακυρώθηκε για να εκδοθεί το "Thank God It's Christmas".[17] Κανένα από αυτά τα σινγκλ δεν κατάφερε να μπει στο αμερικάνικο Top-40 και ως αιτία παρουσιάζεται το ο,τι το συγκρότημα άλλαξε δισκογραφική εταιρεία για την προώθηση του στην Αμερική από την "Elektra" στην "Capitol", η οποία μετά από ένα σκάνδαλο δωροδοκίας απέκτησε ιδιαίτερα αρνητική φήμη, με αποτέλεσμα να επηρεαστούν έντονα οι πωλήσεις των Queen. Η δημοτικότητα του συγκροτήματος δεν επανήλθε ποτέ στα επιθυμητά επίπεδα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ η αρνητική αντιμετώπιση των ΜΜΕ από τον μάνατζερ του Μέρκιουρι, Πολ Πρέντερ, επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ως αποτέλεσμα, οι Queen δεν περιόδευσαν ξανά στη Βόρεια Αμερική.
Ο δίσκος παρέμεινε στο βρετανικό Top-10 για 25 εβδομάδες και για 93 εβδομάδες στους καταλόγους επιτυχιών,[18] ενώ στις ΗΠΑ παρέμεινε είκοσι εβδομάδες. Σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ της Ολλανδίας και τα περισσότερα Top-10 της Ευρώπης, ενώ έχει βραβευθεί ως πλατινένιος στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, τον Καναδά και την Ελβετία και ως χρυσός στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ισπανία και την Ολλανδία. Επίσης, ως ασημένια βραβεύθηκαν τα σινγκλ "Radio Ga Ga" και "I Want To Break Free", το δεύτερο εκ των οποίων έγινε χρυσό και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Επανεκδόσεις
Το άλμπουμ επανεκδόθηκε από τη "Hollywood Records" το 1991, με επιπλέον κομμάτια το "I Go Crazy" και διαφορετικές μίξεις των "Radio Ga Ga" και "I Want To Break Free".[19]
Το 2011, η "Universal Records" το κυκλοφόρησε σε μορφή διπλού CD, με ένα επιπλέον ΕΡ έξι κομματιών, με εναλλακτικές μίξεις, δύο ζωντανές εκτελέσεις από την εμφάνιση τους στο Ρίο ντε Τζανέιρο τον Ιανουάριο του 1985 και το "Thank God It's Christmas".[20]
Η ειδική έκδοση των iTunes περιελάμβανε, επίσης, το βίντεο της ζωντανής εκτέλεσης του "Tear It Up" από το στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1986, τη ζωντανή εκτέλεση του "I Want To Break Free" από το "Rock In Rio" του 1985 και το βίντεο κλιπ του "Radio Ga Ga".[21]
