NGC 4147

Συντεταγμένες: Sky map 12h 10m 06.1s, +18° 32′ 32″

NGC 4147
Φωτογραφία του NGC 4147 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ
Παρατηρησιακά δεδομένα (εποχή J2000)
ΤάξηIX
ΑστερισμόςΚόμη Βερενίκης
Ορθή αναφορά12h 10m 06,1s
Απόκλιση+18° 32′ 32″
Απόσταση60.000 έ.φ.[1] (19 kpc)
Φαινόμενο μέγεθος (V)+10,74
Φαινόμενες διαστάσεις (V)1,7′ × 1,6′
Φυσικά χαρακτηριστικά
Μάζα(37.200 Μ)
Εκτιμώμενη ηλικία> 13 δισεκ. έτη
Άλλοι προσδιορισμοίGCl 18,
C 1207+188
Δείτε επίσης: Σφαιρωτό σμήνος, Κατάλογος σφαιρωτών σμηνών

Το NGC 4147 είναι σφαιρωτό σμήνος στον αστερισμό Κόμη Βερενίκης. Ανακαλύφθηκε από τον Γερμανοβρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ στις 14 Μαρτίου 1784. Ο Χέρσελ το περιέγραψε ως «πολύ φωτεινό, αρκετά μεγάλο, βαθμιαία λαμπρότερο προς το μέσον».[2] Το φαινόμενο μέγεθός του είναι 10,74[3], οπότε είναι ορατό με μεγάλα κιάλια, και απέχει περίπου 60 χιλιάδες[1] έτη φωτός από τη Γη, όντας στο σχετικώς υψηλό γαλαξιακό πλάτος των 77,2°.[4]

Είναι ένα σχετικώς μικρό σφαιρωτό σμήνος: εκτιμάται ότι είναι το 112ο σε απόλυτη λαμπρότητα μεταξύ των γνωστών σφαιρωτών σμηνών του Γαλαξία μας. Με βάση το φάσμα του, θεωρείται σμήνος τύπου Oosterhoff I (OoI), παρά το ότι έχει σχετικώς μικρή μεταλλικότητα. Στην πραγματικότητα έχει τη μικρότερη μεταλλικότητα από όλα τα γνωστά σμήνη τύπου OoI.

Το NGC 4147 βρίσκεται σε απόσταση 70,4 ± 7,5 χιλιάδες έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας[4] και είναι σχετικώς απομονωμένο από τα άλλα σφαιρωτά σμήνη του.[1] Η θέση του σμήνους αυτού το καθιστά πιθανό μέλος του λεγόμενου «Ρεύματος του Τοξότη», δηλαδή είναι δυνατόν να έχει συλληφθεί βαρυτικά από τον Γαλαξία αποχωριζόμενο από τον Σφαιροειδή Νάνο του Τοξότη.[4] Σε χάρτη περιγραμμάτων φωτεινότητας, το σμήνος εμφανίζει παλιρροϊκούς βραχίονες σε σχήμα S, που εκτείνονται προς τα βόρεια και τα νότια σε μήκος πολλών μέσων ακτίνων από το κέντρο του σμήνους. Τέτοια χαρακτηριστικά προβλέπονται για σφαιρωτά σμήνη που ακολουθούν ελλειπτικές τροχιές και βρίσκονται στο «απογαλάκτιο» της τροχιάς τους περί το κέντρο του Γαλαξία.[5] Στο NGC 4147 έχουν εντοπισθεί 19 υποψήφιοι μεταβλητοί αστέρες τύπου RR Λύρας.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Stetson, Peter B.; Catelan, M.; Smith, Horace A. (Δεκέμβριος 2005), «Homogeneous Photometry. V. The Globular Cluster NGC 4147», The Publications of the Astronomical Society of the Pacific 117 (838): 1325-1361, doi:10.1086/497302 
  2. ↑ O'Meara, Stephen James (2011), Deep-Sky Companions: The Secret Deep, 4, Cambridge University Press, σελ. 225-228, ISBN 978-1139500074, https://books.google.com/books?id=v859bKO0A4gC&pg=PA225 
  3. ↑ Dalessandro, Emanuele; Schiavon, Ricardo P.; Rood, Robert T.; Ferraro, Francesco R.; Sohn, Sangmo T.; Lanzoni, Barbara; O'Connell, Robert W. (Νοέμβριος 2012), «Ultraviolet Properties of Galactic Globular Clusters with Galex. II. Integrated Colors», The Astronomical Journal 144 (5): 13, doi:10.1088/0004-6256/144/5/126, 126 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Carballo-Bello, Julio A.; Sollima, Antonio; Martínez-Delgado, David; Pila-Díez, Berenice; Leaman, Ryan; Fliri, Jürgen; Muñoz, Ricardo R.; Corral-Santana, Jesús M. (Δεκέμβριος 2014), «A search for stellar tidal debris of defunct dwarf galaxies around globular clusters in the inner Galactic halo», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 445 (3): 2971-2993, doi:10.1093/mnras/stu1949 
  5. ↑ Jordi, K.; Grebel, E.K. (Νοέμβριος 2010), «Search for extratidal features around 17 globular clusters in the Sloan Digital Sky Survey», Astronomy and Astrophysics 522: 23, doi:10.1051/0004-6361/201014392, A71 

Αναφορές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 4147 στο Wikimedia Commons