NGC 1316

Συντεταγμένες: Sky map 3h 22m 41.7s, −37° 12′ 30″

NGC 1316
Ο NGC 1316 από το ΔΤΧ
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΚάμινος
Ορθή Αναφορά3h 22m 41,7s [1]
Απόκλιση-37° 12′ 30″ [1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό1760 ± 10 km/s [1]
Απόσταση62 ± 3 MLy
Φαινόμενο μέγεθος (V)9,4[1]
Χαρακτηριστικά
Τύπος Γαλαξία(R')SAB(s)0^0 Liner [1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)12' x 8,5'[1]
Άλλα χαρακτηριστικάαξιοπρόσεκτος ραδιογαλαξίας στα 1,4 GHz
Άλλες ονομασίες
Κάμινος Α, PGC 12651, Arp 154, FCC 21[1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 1316 (γνωστός και ως Κάμινος Α) είναι ένας γιγάντιος φακοειδής ραδιογαλαξίας σε απόσταση περίπου 60 εκατομμύριων ετών φωτός στον αστερισμό της Καμίνου. Ανήκει στο σμήνος της Καμίνου, αν και σε αντίθεση με τον Μεσιέ 87 βρίσκεται στην άκρη του σμήνους.[2] Είναι η τέταρτη ισχυρότερη ραδιοπηγή στον ουρανό.[3]

Ιστορικό

Ο Κάμινος Α ανακαλύφθηκε το 1826 από τον Τζέιμς Ντάνλοπ (James Dunlop). Στο γαλαξία έχουν παρατηρηθεί δύο υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia, οι SN1980n και SN1981d.[4]

Δομή και σχηματισμός

Ο Φρανσουά Σβέιζερ (François Schweizer) μελέτησε εκτενώς τον NGC 1316 στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Βρήκε ότι ο γαλαξίας φαίνεται να μοιάζει με ένα μικρό ελλειπτικό γαλαξία με κάποιες ασυνήθιστες λωρίδες σκόνη ενσωματωμένες σε ένα πολύ μεγαλύτερο φάκελο των άστρων. Ο εξωτερικός φάκελος περιείχε πολλές κυματισμούς, βρόχους, και τόξα. Επισήμανε επίσης την παρουσία του ενός συμπαγή δίσκου του αερίου κοντά στο κέντρο που μοίαχει να έχει κλίση σε σχέση με τα αστέρια και φάνηκε να περιστρέφεται πιο γρήγορα από τα αστέρια. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, ο Schweizwer πρότεινε ότι ο NGC 1316 αναπτύχθηκε μέσα από τη συγχώνευση αρκετών μικρότερων γαλαξιών. Αυτά τα γεγονότα συγχώνευσης μπορεί να έχουν τροφοδοτήσει τη κεντρική υπερμεγέθη μαύρη τρύπα με φυσικό αέριο, προκαλώντας τον γαλαξία να γίνει ένας ραδιογαλαξίας. Δηλώνσε επίσης ότι ο NGC 1316 είναι συγκρίσιμος με τους γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες βρίσκονται στα κέντρα των άλλων γαλαξιακών σμηνών. Χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία στα φωτεινότερα σφαιρωτά σμήνη του, η συγχώνευση εκτιμάται ότι συνέβη περίπου 3 δις χρόνια πριν.[5]

Συνοδοί και περιβάλλων χώρος

Ο NGC 1316 βρίσκεται εντός του σμήνους της Καμίνου, ένα σμήνους γαλαξιών στον αστερισμό Κάμινου. Ωστόσο, σε αντίθεση με το Μεσιέ 87, ο οποίος είναι ένας παρόμοιος ελλειπτικός γαλαξίας που βρίσκεται στο κέντρο του σμήνους της Παρθένου, ο NGC 1316 βρίσκεται στην άκρη του σμήνους της Καμίνου.[2]

Ο NGC 1316 φαίνεται να αλληλεπιδρά με το NGC 1317, ένα μικρό σπειροειδή γαλαξία προς τα βόρεια. Ωστόσο, ο μικρός σπειροειδής γαλαξίας δεν φαίνεται να είναι αρκετά μεγάλος για να προκαλέσει τις στρεβλώσεις που φαίνονται στη δομή αυτού του γαλαξία.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 1316. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2006. 
  2. ↑ 2,0 2,1 H. C. Ferguson (1989). «Population studies in groups and clusters of galaxies. II - A catalog of galaxies in the central 3.5 deg of the Fornax Cluster». Astronomical Journal 98: 367–418. doi:10.1086/115152. http://adsabs.harvard.edu/abs/1989AJ....98..367F. 
  3. ↑ F. Schweizer (1980). «An Optical Study of the Giant Radio Galaxy NGC 1316 (Fornax A)». Astrophysical Journal 237: 303–318. doi:10.1086/157870. http://adsabs.harvard.edu/abs/1980ApJ...237..303S. 
  4. ↑ Feldmeier, John J.; Jacoby, George H.; Phillips, Mark M. (November 2006). «Calibrating Type Ia Supernovae using the Planetary Nebula Luminosity Function I. Initial Results». Eprint arXiv:astro-ph/0611231 657 (1): 76. doi:10.1086/510897. Bibcode: 2006astro.ph.11231F. 
  5. ↑ Goudfrooij, Paul; Alonso, M. Victoria; Maraston, Claudia; Minniti, Dante (November 2001). «The star cluster system of the 3-Gyr-old merger remnant NGC 1316: clues from optical and near-infrared photometry». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 328 (1): 237–256. doi:10.1046/j.1365-8711.2001.04860.x. Bibcode: 2001MNRAS.328..237G. 

Αναφορές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι