NGC 1433

Συντεταγμένες: Sky map 03h 42m 01.553s, −47° 13′ 19.49″

NGC 1433
Σύνθετη απεικόνιση του NGC 1433 με δεδομένα από το ALMA και το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ[1]
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΩρολόγιον
Ορθή Αναφορά03h 42m 01.553s[2]
Απόκλιση-47° 13′ 19.49″[2]
Μετατόπιση προς το ερυθρό0.003590[2]
Ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα1076±1 km/s[3]
Απόσταση32 Mly[4]
Φαινόμενο μέγεθος (V)9.99[2]
Φαινόμενο μέγεθος (B)10.84[2]
Χαρακτηριστικά
Τύπος Γαλαξία(R'_1)SB(rs)ab [3]
Φαινόμενη διάμετρος (V)6′.5 × 5′.9[3]
Άλλες ονομασίες
HIPASS J0342-47, QDOT B0340269-472245, [CHM2007] LDC 266, J034201.55-4713194,

AM 0340-472, IRAS 03404-4722, SGC 034027-4722.8, [VDD93] 31, 6dFGS gJ034201.5-471319, LEDA 13586, SINGG HIPASS J0342-47, ESO 249-14, 2MASX J03420155-4713194, [A81] 034029-4724,

ESO-LV 249-0140, PSCz Q03404-4722, [CHM2007] HDC 257 J034201.55-4713194
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 1433 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό του Ωρολογίου. Απέχει περίπου 30 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Ο πυρήνας του γαλαξία είναι ενεργός, τύπου Σίφερτ. Η κεντρική περιοχή του γαλαξία παρουσιάζει έντονη αστρογέννεση και έχει ασθενή εκπομπή ραδιοκυμάτων. Αυξημένη δραστηριότητα παραγωγής άστρων παρουσιάζουν επίσης οι δακτυλιοειδείς βραχίονες του γαλαξία, αλλά όχι η ράβδος.[5] Ο γαλαξίας είναι αντικείμενο μελέτης από την έρευνα LEGUS, η οποία μελετά την εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας από 50 γαλαξίες. Έχει βρεθεί ένας πίδακας υλικών, ο οποίος θεωρείται ότι προέρχεται από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο γαλαξία. Με μήκος 150 έτη φωτός είναι ο μικρότερος που έχει βρεθεί εκτός του Γαλαξία.[6]

Τον γαλαξία ανακάλυψε ο Τζέιμς Ντάνλοπ το 1826. Στο γαλαξία έχει παρατηρηθεί ένας υπερκαινοφανής, ο SN 1985P, τύπου ΙΙ και με φαινόμενο μέγεθος 13,5 κατά τη ανακάλυψή του τις 10 Οκτωβρίου 1985[7].

Ο γαλαξίας ανήκει στην ομάδα γαλαξιών NGC 1433, τμήμα της ομάδας γαλαξιών της Δοράδος.

Φωτογραφίες

  • NGC 1433 από το (LEGUS).[8]
    NGC 1433 από το (LEGUS).[8]
  • HST
    HST

Παραπομπές

  1. ↑ «ALMA Probes Mysteries of Jets from Giant Black Holes». ESO Press Release. http://www.eso.org/public/news/eso1344/. Ανακτήθηκε στις 18 October 2013. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Search Results for NGC 1433». Astronomical Database. SIMBAD. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2013. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 1433. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016. 
  4. ↑ «A galaxy with a glowing heart (HST site)». website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2014. 
  5. ↑ Beck, R.; Shoutenkov, V.; Ehle, M.; Harnett, J. I.; Haynes, R. F.; Shukurov, A.; Sokoloff, D. D.; Thierbach, M. (Αύγουστος 2002). «Magnetic fields in barred galaxies. I. The atlas». Astronomy and Astrophysics 391: 83-102. doi:10.1051/0004-6361:20020642. http://www.aanda.org/articles/aa/pdf/2002/31/aa2373.pdf. 
  6. ↑ A galaxy with a glowing heart (7 Ιουλίου 2014) Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ
  7. ↑ Spectroscopy and photometry of a type II supernova 1985P in NGC1433 από το εργαστήριο του ESO για τον SN 1987A, Garching, Federal Republic of Germany, 6-8 Ιουλίου 1987, Proceedings (A88-35301 14-90). Garching, Federal Republic of Germany, European Southern Observatory, 1987, p. 655-661.
  8. ↑ «A galaxy with a glowing heart». ESA/Hubble Picture of the Week. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-09-27. https://web.archive.org/web/20180927204144/https://www.spacetelescope.org/images/potw1427a/. Ανακτήθηκε στις 8 August 2014. 

Αναφορές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 1433 στο Wikimedia Commons