El Mundo (Ισπανία)

El Mundo
Τύποςημερήσια εφημερίδα
Μορφήταμπλόιντ
Berliner
ΙδιοκτήτηςUnidad Editorial
ΙδρυτήςΑλφόνσο ντε Σάλας
Πέδρο Χοσέ Ραμίρεθ
Χουάν Γκονζάλες
ΕκδότηςUnidad Editorial
Ίδρυση1989
ΓλώσσαΙσπανικά[1]
ΈδραΜαδρίτη
ISSN1697-0179
1576-6969
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Σελίδα στο Twitter
δεδομένα

Η El Mundo (σημαίνει «Ο Κόσμος»), επίσημος τίτλος El Mundo del Siglo Veintiuno (el ˈmundo ðel ˈsiɣlo βejnˈtjuno, «Ο κόσμος του εικοστού πρώτου αιώνα»), είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα στην Ισπανία.

Ιστορία και προφίλ

Η El Mundo δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 23 Οκτωβρίου 1989.[2][3] Ίσως ο πιο γνωστός από τους ιδρυτές της ήταν ο Πέδρο Χοσέ Ραμίρεθ, ο οποίος διετέλεσε συντάκτης μέχρι το 2014.[4] Ο Ραμίρεθ είχε αναδειχθεί στη δημοσιότητα ως δημοσιογράφος κατά τη διάρκεια της ισπανικής μετάβασης στη δημοκρατία.[5] Οι άλλοι ιδρυτές, Αλφόνσο ντε Σάλας, Μπαλμπίνο Φράγκα και Χουάν Γκονζάλεθ, μοιράζονταν με τον Ραμίρεθ μία προιστορία στο Grupo 16, τους εκδότες της εφημερίδας Diario 16. Οι Αλφόνσο ντε Σάλας, Χουάν Γκονζάλεθ και Γκρεγκόριο Πένια ξεκίνησαν επίσης την El Economista το 2006.[6]

Η El Mundo, μαζί με την Marca και την Expansión, ελέγχεται από την ιταλική εκδοτική εταιρεία RCS MediaGroup[2] μέσω της ισπανικής θυγατρικής της, Unidad Editorial SL.[7][8] Ο πρώην ιδιοκτήτης της ήταν η Unedisa, η οποία συγχωνεύτηκε με την Grupo Recoletos το 2007 για να σχηματίσει την Unidad Editorial, τρέχων ιδιοκτήτη της εφημερίδας.[9]

Η εφημερίδα έχει την έδρα της στη Μαδρίτη,[10] αλλά διατηρεί αρκετά γραφεία ειδήσεων σε άλλες πόλεις. Η ημερήσια έκδοση έχει μια εθνική έκδοση και δέκα διαφορετικές περιφερειακές εκδόσεις,[11] συμπεριλαμβανομένων εκείνων για την Ανδαλουσία, τη Βαλένθια, την Καστίλλη και Λεόν, τις Βαλεαρίδες Νήσους και το Μπιλμπάο. Δημοσιεύεται σε μορφή ταμπλόιντ.[12]

Το 2005, η El Mundo ξεκίνησε ένα ένθετο για τις γυναίκες, το Yo Donna, το οποίο διαμορφώθηκε στο IO Donna, ένα ένθετο της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera.[13]

Τον Ιανουάριο του 2014, ο Πέδρο Χοσέ Ραμίρεθ, εκδότης της εφημερίδας, απολύθηκε από τη θέση του.[14][15] Υποστήριξε ότι η αναφορά σχετικά με σκάνδαλα διαφθοράς που αφορούσαν τον Πρωθυπουργό της Ισπανίας, Μαριάνο Ραχόι, οδήγησε στην απόλυση του. Ο Κασιμίρο Γκαρθία-Αμπαντίγιο υπηρέτησε ως συντάκτης μέχρι τον Απρίλιο του 2015, όταν αντικαταστάθηκε με τη σειρά του από τον Νταβίντ Χιμένεθ.[4][16]

Πολιτικός αντίκτυπος

Εκδοτικά, η El Mundo εκφράζει συχνά τις κύριες απόψεις της κεντροδεξιάς[14][17] με ανεξάρτητους και φιλελεύθερους τόνους. 

Η El Mundo διαδραμάτισε βασικό ρόλο στην αποκάλυψη ορισμένων σκανδάλων, μεταξύ των οποίων υπεξαίρεση από τον διοικητή της Ισπανικής Πολιοφυλακής, κατηγορίες για εσωτερικές συναλλαγές και φορολογική απάτη από τον κυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας της Ισπανίας και πτυχές της υπόθεσης Μπάρθενας.[18] Οι ερευνητικές αναφορές του προσωπικού της El Mundo αποκάλυψαν επίσης συνδέσεις μεταξύ της τρομοκρατικής Grupos Antiterroristas de Liberación (GAL) και της σοσιαλιστικής διοίκησης του Φελίπε Γκονθάλεθ, αποκαλύψεις που συνέβαλαν στην ήττα του στις εκλογές του 1996.

Τον Οκτώβριο του 2005, η El Mundo αποκάλυψε ότι ο Ναζί Άριμπερτ Χάιμ (γνωστός και ως «Δρ. Θάνατος») ζούσε στην Ισπανία για 20 χρόνια, πιθανώς με τη βοήθεια του δικτύου Οντέσσα, σε συνεργασία με τον Ότο Σκορτσένυ, ο οποίος είχε βοηθήσει στη δημιουργία μίας από τις πιο σημαντικές βάσεις λειτουργίας της Οντέσσα στην Ισπανία, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Φρανθίσκο Φράνκο.[19]

Μετά τις βομβιστικές επιθέσεις της 11ης Μαρτίου 2004 στη Μαδρίτη, οι εφημερίδες El Mundo και La Razón, το περιφερειακό τηλεοπτικό κανάλι Telemadrid και το ραδιοφωνικό δίκτυο COPE ισχυρίστηκαν ότι υπήρξαν ασυνέπειες στις εξηγήσεις που έδωσε η ισπανική δικαστική αρχή σχετικά με τους βομβαρδισμούς. Άλλα ισπανικά μέσα ενημέρωσης, όπως το El País, το ABC και το ραδιοφωνικό δίκτυο Cadena SER, κατηγόρησαν την El Mundo και τα άλλα μέσα ενημέρωσης για χειραγώγηση αυτού του ζητήματος. Οι βομβαρδισμοί και τα αποτελέσματα της επακόλουθης δικαστικής έρευνας συζητούνται έως σήμερα στην Ισπανία.

Κυκλοφορία

Η κυκλοφορία της El Mundo αυξήθηκε τη δεκαετία του 1990. Ήταν:

  • 209.992 αντίτυπα το 1993
  • 268.748 αντίτυπα το 1994[20]
  • 68.813 αντίτυπα το 2020[21]

Το 2001, η El Mundo είχε κυκλοφορία 291.000 αντιτύπων[22] και 312.366 αντιτύπων το επόμενο έτος.[23] Η εφημερίδα κυκλοφόρησε 300.000 αντίτυπα το 2003, καθιστώντας την την τρίτη εφημερίδα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα.[24]

Με βάση τα ευρήματα της Ευρωπαϊκής Έρευνας για την Αναγνώριση Επιχειρήσεων, η El Mundo είχε 11.591 αναγνώστες ανά τεύχος το 2006.[25] Η κυκλοφορία της μεταξύ Ιουνίου 2006 και Ιουλίου 2007 ήταν 337.172 αντίτυπα.[10] Η κυκλοφορία του 2007 ήταν 337.000 αντίτυπα.[2] Ήταν 338.286 αντίτυπα το 2008[26] και είχε 200.000 αναγνώστες για την έντυπη έκδοση το 2009.[27] Η κυκλοφορία της εφημερίδας ήταν 266.294 αντίτυπα το 2011. Τον Απρίλιο του 2020 η εφημερίδα είχε 51.526 αναγνώστες της έντυπης έκδοσης.[28]

Ψηφιακό αναγνωστικό κοινό

Το El Mundo (elmundo.es) είναι σήμερα η δεύτερη ψηφιακή εφημερίδα στα ισπανικά.[21] Ήταν προηγουμένως πρωτοπόρος μετά την εισαγωγή της El País ενός συστήματος πληρωμών για πρόσβαση στα περιεχόμενα της ηλεκτρονικής της έκδοσης. Είχε 24 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες στο διαδίκτυο το μήνα το 2009.

Πολλοί διαδικτυακοί αναγνώστες βρίσκονται στη Λατινική Αμερική και ο ιστότοπος έχει μια έκδοση για την Αμερική.[27] Ωστόσο, η ψηφιακή επέκταση δεν έκανε τίποτα για να αντισταθμίσει τη μείωση των εσόδων από Ισπανούς διαφημιστές από το 2008.[4][5] Η εφημερίδα στοχεύει στην αύξηση των ψηφιακών κερδών μέσω ενός μοντέλου συνδρομής.[29] Ξεκίνησε μια έξοδο τωρινών υποθέσεων μόνο προσβάσιμη σε συνδρομητικούς πελάτες, με το όνομα ORBYT.

Παραπομπές

  1. ↑ «The ISSN portal» (Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Simplified Chinese, Αραβικά) ISSN International Centre. Παρίσι. 1576-6969.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 José A. García Avilés; Klaus Meier; Andy Kaltenbrunner; Miguel Carvajal; Daniela Kraus (2009). «Newsroom integration in Austria, Spain and Germany». Journalism Practice 3 (3): 285–303. doi:10.1080/17512780902798638. 
  3. ↑ Anna Galluzzi (20 Σεπτεμβρίου 2014). Libraries and Public Perception: A Comparative Analysis of the European Press. Elsevier Science. σελ. 28. ISBN 978-1-78063-425-8. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2014. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Raphael Minder (3 Φεβρουαρίου 2014). «Founding Editor is Dismissed as Head of El Mundo». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 March 2014. https://web.archive.org/web/20140305030613/http://www.nytimes.com/2014/02/03/business/media/ousted-el-mundo-editor-assails-government.html?_r=0. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2014. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Ramirez (2014). «Fired for speaking out». New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2014. https://web.archive.org/web/20141226132704/http://www.nytimes.com/2014/02/06/opinion/in-spain-fired-for-speaking-out.html. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2014. 
  6. ↑ «El Economista». Presseurope. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2013. 
  7. ↑ Frank R. Baumgartner· Laura Chaqués Bonafont (2014). «All News is Bad News: Newspaper Coverage of Political Parties in Spain» (PDF). Political Communication. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014. 
  8. ↑ «Daily Press» (PDF). Unidad Editorial. Δεκεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  9. ↑ Laura Chaqués Bonafont; Frank R. Baumgartner (Απριλίου 2013). «Newspaper attention and policy activities in Spain». Journal of Public Policy 33 (1): 65–88. doi:10.1017/S0143814X12000219. http://journals.cambridge.org/abstract_S0143814X12000219. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2015. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Andrea Czepek· Melanie Hellwig (2009). Press Freedom and Pluralism in Europe: Concepts and Conditions. Intellect Books. σελ. 280. ISBN 978-1-84150-243-4. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014. 
  11. ↑ Donn James Tilson; Pilar Saura Pérez (2003). «Public relations and the new golden age of Spain: a confluence of democracy, economic development and the media». Public Relations Review 29. http://ac.els-cdn.com/S0363811103000183/1-s2.0-S0363811103000183-main.pdf?_tid=17f7128e-e34a-11e4-9b97-00000aab0f6b&acdnat=1429086989_568eae8309ab91e2924b4c8e2a3d3eef. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2015. 
  12. ↑ Jesús del-Olmo-Barbero; Sonia Parratt-Fernández (2011). «Typography and colour: A comparative analysis of the free and paid-for newspapers in Spain». Revista Latina de Comunicacion Social (66). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. https://web.archive.org/web/20150924090528/http://www.revistalatinacs.org/11/art/938_Complutense/17_DelolmoEN.html. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2015. 
  13. ↑ «El Mundo – new readership record». OSP. 25 Απριλίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2016. https://web.archive.org/web/20160106225728/http://www.osp-uk.com/OliverSmith/osp.nsf/ArchivedNewsInFrame/82226621899D9EE680256FEE00524DCC?OpenDocument. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2015. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Spain's press freedom under fire in US media». The Local. 3 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2015. https://web.archive.org/web/20150101214527/http://www.thelocal.es/20140203/spains-press-freedom-under-fire-in-us-media. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015. 
  15. ↑ Ashifa Kassam (25 March 2014). «Media revolution in Spain as readers search for new voices». The Guardian (Madrid). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2015. https://web.archive.org/web/20150101214531/http://www.theguardian.com/world/2014/mar/25/media-revolution-spain-readers-new-voices. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015. 
  16. ↑ «El Consejo de Administración...». 30 Απριλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2015. 
  17. ↑ Lisa Abend (17 Οκτωβρίου 2008). «At Last, Spain Faces Up to Franco's Guilt». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2008. https://web.archive.org/web/20081021074244/http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1851334,00.html. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2008. 
  18. ↑ Πρέστον, Πίτερ (2014). «All hail Pedro J Ramírez, Spain's crown prince of muckraking». The Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 March 2014. https://web.archive.org/web/20140327080558/http://www.theguardian.com/world/2014/feb/09/el-mundo-pedro-j-ramirez-departure-spain. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2014. 
  19. ↑ «Report: Nazi 'Doctor Death' Has Been Hiding in Spain Since 1985». Haaretz. 30 Οκτωβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2017. https://web.archive.org/web/20170118031237/http://www.haaretz.com/news/report-nazi-doctor-death-has-been-hiding-in-spain-since-1985-1.172825. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2017. 
  20. ↑ «Facts of Spain». Florida International University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2015. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «El País el periódico digital en español más leído del mundo» (στα ισπανικά). El Pais. 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2016. https://web.archive.org/web/20161124133420/http://elpais.com/elpais/2016/11/22/actualidad/1479853627_478107.html. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016. 
  22. ↑ Adam Smith (15 Νοεμβρίου 2002). «Europe's Top Papers». campaign. http://www.campaignlive.co.uk/news/164161/. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  23. ↑ David Ward (2004). «A Mapping Study of Media Concentration and Ownership in Ten European Countries» (PDF). Dutch Media Authority. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014. 
  24. ↑ Roland Schroeder (2004). «Interactive Info Graphics in Europe-- added value to online mass media: a preliminary survey». Journalism Studies 5 (4): 563–570. doi:10.1080/14616700412331296473. 
  25. ↑ Craig Carroll (1 Σεπτεμβρίου 2010). Corporate Reputation and the News Media: Agenda-setting Within Business News Coverage in Developed, Emerging, and Frontier Markets. Routledge. σελ. 177. ISBN 978-1-135-25244-1. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  26. ↑ Alan Albarran (10 Σεπτεμβρίου 2009). Handbook of Spanish Language Media. Routledge. σελ. 25. ISBN 978-1-135-85430-0. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2014. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «elmundo.es launches Americas edition». Editors Weblog. 27 Οκτωβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2013. 
  28. ↑ «OJD: El País cae por debajo de los 100.000 ejemplares y ABC supera a El Mundo en ventas». El Español (στα Ισπανικά). 3 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020. 
  29. ↑ «'El Mundo' establece un modelo de pago en su web similar al del 'New York Times'» (στα ισπανικά). Europa Press. Heraldo de Aragón. 4 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2017. https://web.archive.org/web/20170202081222/http://www.heraldo.es/noticias/comunicacion/2013/11/04/mundo_establece_modelo_pago_web_similar_del_new_york_times_255561_311.html. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι