499 π.Χ.: Ιωνική επανάσταση:[3] Ενωμένες δυνάμεις των Ιώνων, Αθηναίων και Ερετριέων κάνουν αιφνιδιαστική επίθεση στις Σάρδεις και τις πυρπολούν.[2] Ήττα των Ελλήνων κατά την επιστροφή τους στην Έφεσο.[2] Οι Ελληνικές αποικίες του Ελλησπόντου, καθώς και η Καρία και η Κύπρος εισέρχονται στη συμμαχία εναντίον των Περσών.[2]
496 π.Χ.: Άλωση της Μιλήτου από τους Πέρσες.[2][4] Νίκη της Σπάρτης κατά του Άργους.[2]
493 π.Χ.: Οι Πέρσες καταλαμβάνουν τα νησιά του Αιγαίου και τις Ελληνικές πόλεις στα βόρεια παράλια του Ελλήσποντου και της Προποντίδας.[2]
492 π.Χ.: Πρώτη εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδας.[2] Ο στόλος του Μαρδόνιου ναυαγεί στον Άθω.[2][5]
491 π.Χ.: Οι Πέρσες καταλαμβάνουν τη Μίλητο και την Ιωνία.[1] Πολλές πόλεις αναγνωρίζουν την κυριαρχία των Περσών.[2]
490 π.Χ.: Εκστρατεία Δάτη και Αρταφέρνη.[2] Ο Περσικός στόλος υπό του Δάτη και του Αρταφέρνη προχωρεί στο Αιγαίο και καταλαμβάνει την Εύβοια και την Ερέτρια.[2] Απόβαση των Περσών στον Μαραθώνα.[2] Νίκη του Μιλτιάδη κατά των Περσών στη Μάχη του Μαραθώνα.[1][3][4][5]
489 π.Χ.: Αποτυχημένη επιχείρηση του Μιλτιάδη στην Πάρο. Εξορία και θάνατός του.[2]
484 π.Χ.: Ο Ξέρξης καταλαμβάνει την Αίγυπτο και εγκαθιστά στον θρόνο τον αδερφό του Αχαιμένη.[4]
481 π.Χ.: Ο Ξέρξης ξεχειμωνιάζει στις Σάρδεις και την επόμενη άνοιξη, διαπερνώντας τον Ελλήσποντο ξεκινάει εκστρατεία κατά των Ελλήνων.[4]
478 π.Χ.: Η Αθήνα ανακαινίζεται και, παρά την αντίδραση της Σπάρτης, χτίζει τείχη.[2] Πολλοί Αθηναίοι επισκέπτονται την αυλή του Ιέρωνα στις Συρακούσες.[3]
477 π.Χ.: Στην Αθήνα καταργείται η απαγόρευση δημόσιων θέσεων για τους πολίτες της τέταρτης κλάσης.[2] Απελευθέρωση του Βυζαντίου[2] και σημαντική κατάληψη της Κύπρου από τους Έλληνες του Παυσανία.[6] Η Αθήνα γίνεται θαλάσσια ηγεμονία υπό του Αριστείδη και Κίμωνα.[2][5] Κτίζεται το λιμάνι του Πειραιά.[5]
476 π.Χ.: Προδοσία του Παυσανία.[2] Θάνατος του Αναξίλα, τυράννου το Ρηγίου, Έλληνες ζητούν καταφύγιο στη Νεάπολη.[3]
471 π.Χ.: Ο Θεμιστοκλής κατηγορείται για συνωμοσία με τον Παυσανία κατά της ελευθερίας των Ελλήνων και εξορίζεται.[4]
463 π.Χ.: Οι Αθηναίοι καταλαμβάνουν τη Θάσο.[2] Επανάσταση των Αιγυπτίων κατά των Περσών υπό την ηγεσία του Θήρα που ζήτησε και πήρε τη βοήθεια των Αθηναίων.[4]
462 π.Χ.: Ήττα των Περσών από τους Αθηναίους σε ναυμαχία.[4]
461 π.Χ.: Οι Αθηναίοι αποχωρούν από την συμμαχία με τη Σπάρτη, εξορίζουν τον Κίμωνα και κλείνουν συμμαχία με το Άργος στην οποία προσχωρούν οι Θεσσαλοί και αργότερα και τα Μέγαρα.[2]
460 π.Χ.: Οι Αθηναίοι κάνουν εκστρατεία στην Αίγυπτο για να βοηθήσουν τον σατράπη Ίναρο που επαναστάτησε εναντίον του βασιλιά της Περσίας.[2] Ίδρυση νομισματοκοπείου στη Νεάπολη.[3]
459 π.Χ.: Η Αθήνα ασκεί ηγεμονιστική πολιτική επί των πόλεων-μελών της ΑθηναΙκής συμμαχίας.[4]
458 π.Χ.: Πόλεμος της Αθήνας με την Κόρινθο, Επίδαυρο και Αίγινα.[2] Ήττα των Αθηναίων στην μάχη με τους Αλιείς.[2] Νίκη των Αθηναίων στη ναυμαχία της Κεκρυφάλειας και στην Αίγινα.[2] Πολιορκία της Αίγινας.[2] Έφοδος των Κορινθίων στη Μεγαρίδα στην προσπάθεια να απελευθερώσουν την Αίγινα.[2] Αποκρούονται από τον Μυρωνίδη και τους άμαχους πολίτες της Αθήνας.[2]
457 π.Χ.: Πόλεμος της Αθήνας με την Αίγινα, Κόρινθο, Θήβα, Σπάρτη και με τους Πέρσες στην Αίγυπτο.[5]Μάχη της Τανάγρας[2][5] και νίκη των Σπαρτιατών.[2] Επιστροφή του Κίμωνα.[2]
456 π.Χ.: Νίκη του Μυρωνίδη και των Αθηναίων στη μάχη των Οινοφύτων εναντίον των Βοιωτών.[2] Οι Βοιωτία, Φωκίδα και Οπούντια Λοκρίδα γίνονται μέρος της Αθηναϊκής συμμαχίας.[2] Αποπερατώνονται τα τείχη των Αθηνών στον Πειραιά και το Φάληρο.[2] Εκστρατεία του Τολμίδη στην Πελοπόννησο.[2]
455 π.Χ.: Ο Τολμίδης και ο Περικλής με τους Αθηναίους νικούν τους Σπαρτιάτες.[4] Τέλος του τρίτου Μεσσηνιακού Πολέμου και πτώση της Ιθώμης.[2] Οι Αθηναίοι παραχωρούν το Ναύπλιο στους Μεσσήνιους.[2] Καταστροφή και διάλυση των δυνάμεων ξηράς και ναυτικού των Αθηναίων στην Αίγυπτο.[2]
454 π.Χ.: Αποστολή των Ρωμαίων στην Αθήνα για να γνωρίσουν τους νόμους του Σόλωνα.[4] Εκστρατεία του Περικλή στον κόλπο της Κρίσας.[2] Οι Αχαιοί προσχωρούν στην Αθηναϊκή συμμαχία.[2]
450 π.Χ.: Αρχίζει τριακονταετής περίοδος ειρήνης μεταξύ Σπάρτης και Άργους.[2] Ο Κίμων που επέστρεψε από την εξορία κηρύττει πενταετή ανακωχή μεταξύ των πόλεων της Πελοποννήσου και των Αθηναίων [2] και στέλνεται με στρατό στην Κύπρο.[4] Ξεκινάει πόλεμος με τους Πέρσες στη θάλασσα που θα διαρκέσει δύο χρόνια.[4]
449 π.Χ.: Διπλή νίκη των Αθηναίων[5] κατά των Περσών στην Κύπρο.[1]
449 π.Χ.: Μάχη των Αθηναίων εναντίον των Περσών.[2] Νίκη του Ξάνθιππου και του στόλου των Ελλήνων κατά του Σέστου που συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τους Έλληνες.[2] Ο Κίμων αναγκάζει τον βασιλιά της Περσίας Αρταξέρξη[1] να υπογράψει ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης.[4]
448 π.Χ.: Εκ νέου εχθροπραξίες μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης.[2] Δεύτερος ιερός πόλεμος
447 π.Χ.: Νίκη των Βοιωτών κατά των Αθηναίων στη Μάχη της Χαιρώνειας.[4] Πρόβλημα στην Αθηναϊκή συμμαχία.[2]
446 π.Χ.: Αποστατεί η Εύβοια από Αθηναϊκή Συμμαχία αλλά επανέρχεται με εκστρατεία των Αθηναίων. Αποστατούν τα Μέγαρα - σκοτώνουν αθηναϊκή φρουρά
445 π.Χ.: Επαναστατούν οι Βοιωτοί και αποχωρούν από τη συμμαχία με τους Αθηναίους.[2][4] Ο Περικλής καταλαμβάνει τη Βοιωτία και την επαναφέρει στην Αθηναϊκή συμμαχία.[2] Με την πάροδο της πενταετίας ανανεώνεται η ανακωχή μεταξύ Πελοποννήσου και Αθηναίων για άλλα τριάντα χρόνια.[2][4][5] Η Αθηναϊκή δημοκρατία στο απόγειο.[5]
444 π.Χ.: Ο Περικλής κυβερνάει χωρίς κανέναν πολιτικό αντίπαλο.[2] Βρίσκεται στην εξουσία εδώ και 25 χρόνια και πρόκειται να συνεχίσει να κυβερνάει για άλλα δεκαπέντε χρόνια.[4] Η Αθήνα γνωρίζει την υψηλότερη ακμή του πολιτισμού της.[5] Επεκτείνονται τα τείχη από την Αθήνα στον Πειραιά.[2] Οι Αθηναίοι στέλνουν αποικιακή αποστολή στους Θούριους[3] της Μεγάλης Ελλάδας, την οποία συνοδεύουν οι Ηρόδοτος, Πρωταγόρας και Ιππόδαμος.[4]
431 π.Χ.: 7 Μαΐου: Αιφνιδιαστική επίθεση των Θηβαίων εναντίον των Πλαταιών[2] και έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου[2][5] που θα διαρκέσει 27 χρόνια.[4] Οι Σπαρτιάτες με τον βασιλιά Αρχίδαμο εισβάλλουν στην Αθήνα.[2] Οι Αθηναίοι για να εκδικηθούν τις λεηλασίες που σημειώθηκαν κάνουν ναυτική εκστρατεία στα παράλια της Πελοποννήσου.[2] Καταλαμβάνουν τους Σολούς και τον Αστακό και προσαρτούν την Κεφαλλονιά στην Αθηναϊκή συμμαχία.[2] Καταλαμβάνουν τμήματα της Οπούντιας Λοκρίδας και εκδιώκουν τους Αιγινίτες από το νησί τους.[2] Το φθινόπωρο εισβολή των Αθηναίων στην περιοχή των Μεγάρων.[2] Συνέχεια της πολιορκίας της Ποτίδαιας.[2]
430 π.Χ.: Ξεσπά ο λοιμός των Αθηνών[2] που θα διαρκέσει πέντε χρόνια.[4][5] Δεύτερη εισβολή των Αθηναίων στην Πελοπόννησο.[2] Ναυτικές εκστρατείες των Αθηναίων.[2] Ο Περικλής αντιμετωπίζει τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού της Αθήνας, και για μικρό χρονικό διάστημα στερείται του αξιώματος του στρατηγού.[2] Πτώση της Ποτίδαιας.[2] Οι Νεάπολη, ο Κρότων και η Πανδοσία κόβουν χάλκινα νομίσματα.[3]
429 π.Χ.: Οι Πελοποννήσιοι κυριεύουν τις Πλαταιές.[2] έξοχη νίκη στη Ναυμαχία του Φορμίου.[2]
428 π.Χ.: Τρίτη εισβολή των Πελοποννησίων στην Αττική.[2] Η Λέσβος εκτός από τα Μήθυμνα επαναστατεί εναντίον της Αθήνας.[2] Οι Αθηναίοι πολιορκούν τη Μυτιλήνη από ξηρά και θάλασσα.[2]
427 π.Χ.: Τέταρτη εισβολή των Πελοποννησίων στην Αττική.[2] Οι Λεοντίνοι επιζητούν και αποκτούν τη συμμετοχή των Αθηναίων στο πλευρό τους ενάντια των Συρακουσών.[4] Πόλεμος των Αθηναίων ενάντια της Μυτιλήνης με νίκη των Αθηναίων.[4][5] Οι Θηβαίοι και οι Σπαρτιάτες καταστρέφουν τις Πλαταιές.[5]
426 π.Χ.: Οι Αθηναίοι καθαρίζουν το νησί της Δήλου.[4]
425 π.Χ.: Κατάληψη της Πύλου από τους Αθηναίους.[4][5] Συλλαμβάνονται 300 Σπαρτιάτες στη νήσο Σφακτηρία.[5]
424 π.Χ.: Οι Σικελοί κλείνουν ειρήνη και οι Αθηναίοι επιστρέφουν στην Αθήνα.[4]
423 π.Χ.: Ξεσπάει καταστροφική φωτιά στον ναό της Ήρας του Άργους.[4]
421 π.Χ.: Νικίειος Ειρήνη:[5] Ανακωχή διάρκειας πενήντα ετών συμφωνείται μεταξύ Σπάρτης και Αθήνας, η οποία θα διαρκέσει έξι χρόνια και δέκα μήνες μόνο.[4]
404 π.Χ.: Κατάληψη της Αθήνας από τους Λακαιδαιμόνιους.[4] Ο Λύσανδρος καταστρέφει τον στόλο των Αθηναίων[5] και εγκαθιστά στην Αθήνα το πολίτευμα των τριάντα τυράννων που θα διαρκέσει μόλις οκτώ μήνες.[4]
402 π.Χ.: Αμνηστία και εκ νέου αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Αθήνα.[4]
496 π.Χ.: Γεννιέται ο Δημόκριτος που έζησε ενενήντα χρόνια.[4] Ο Ίππαρχος άρχοντας της Αθήνας.[2]
495 π.Χ.: Ο Φίλιππος επώνυμος άρχοντας της Αθήνας.[2]
494 π.Χ.: Ο Πυθόκριτος επώνυμος άρχοντας της Αθήνας.[2]
493 π.Χ.: Ο Θεμιστοκλής επώνυμος άρχοντας της Αθήνας.[2]
492 π.Χ.: Ο Διόγνητος επώνυμος άρχοντας της Αθήνας.[2]
491 π.Χ.: Ο Γέλων τύραννος των Συρακουσών.[4] Ο Υβριλίδης επώνυμος άρχοντας της Αθήνας.[2] Εκθρόνιση του Δημάρατου,[2] θάνατος του Κλεομένη,[2] ο Λεωτυχίδας και ο Λεωνίδας βασιλιάδες της Σπάρτης.[2]
480 π.Χ.: Γεννιέται ο ρήτορας Αντιφών.[4] Ο Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες πεθαίνουν στη Μάχη των Θερμοπυλών.[5]Ευρυβιάδης των Σπαρτιατών[5] και Θεμιστοκλής των Αθηναίων.[5] Ο Καλλιάδης άρχοντας της Αθήνας.[2] Ο Πλείσταρχος βασιλιάς της Σπάρτης και διάδοχος του Λεωνίδα υπό της επιτήρησης του Κλεόμβροτου και κατόπιν αυτού, του Παυσανία.[2]
471 π.Χ.: Γεννιέται ο Θουκυδίδης.[4] Ο Κίμων μεταφέρει τα οστά του Θησέα στην Αττική.[4] Γεννιέται ο Σωκράτης.[4] Ο Πραξίεργος άρχοντας της Αθήνας.[2] Εξοστρακισμός του Θεμιστοκλή.[2]
465 π.Χ.: Πεθαίνει ο Ξέρξης, βασιλιάς της Περσίας.[2][4] Διάδοχός του ο Αρταξέρξης[1][2][5] και θα βασιλέψει σαράντα χρόνια.[4] Ο Λυσίθεος άρχοντας της Αθήνας.[2]
464 π.Χ.: Εξορία του Κίμωνα.[5] Ο Αρχεδημίδης άρχοντας της Αθήνας.[2]
490 π.Χ. - Ο Ηράκλειτος διατυπώνει τη ρήση «τα πάντα ρει».[7]
480 π.Χ. - Ο Αλκμαίων ιδρύει την εμβρυολογία και την υγιεινή.[7]
480 π.Χ. - Ο Παρμενίδης διατυπώνει τη θεωρία των δύο καταστάσεων των σωμάτων, του ψυχρού και του ζεστού.[7]
470 π.Χ. - Ο Λεύκιππος διατυπώνει τη θεωρία του ατόμου, που θα τελειοποιήσει ο Δημόκριτος το 420 π.Χ.[7]
464 π.Χ. - Ο Αναξαγόρας από τις Κλαζομενές αναπτύσσει τα στοιχεία της πλάγιας άποψης στην αρχιτεκτονική.[7]
460 π.Χ. - Ο Αναξαγόρας παρατηρεί ότι η επιφάνεια της Σελήνης έχει όρη και πεδιάδες.[7]
458 π.Χ. - Ο Αισχύλος αναφέρει στο έργο του «Αγαμέμνων» τον οπτικό τηλέγραφο που χρησιμοποιήθηκε για να διαδοθεί η είδηση της πτώσης της Τροίας.[7]
450 π.Χ. - Ο Εμπεδοκλής διατυπώνει τη θεωρία του.[7]
450 π.Χ. - Ο Εμπεδοκλής κάνει τις πρώτες συστηματικές έρευνες σεισμολογίας στη Σικελία.[7]
450 π.Χ. - Ο Ηρόδοτος πραγματοποιεί ένα μεγάλο ταξίδι στη νότια Ρωσία, Ελλάδα, Κυρήνη, Κάτω Ιταλία, Αίγυπτο, Παλαιστίνη και Περσία και καταγράφει τις εντυπώσεις του.[7]
450 π.Χ. - Ο Ηρόδοτος αναφέρει για πρώτη φορά την παρασκευή βουτύρου από τους Σκύθες.[7] Ο Ηρόδοτος περιγράφει τη μέθοδο βαλσάμωσης των Αιγυπτίων.[7] Ο Κλεόξενος και ο Δημόκριτος εφευρίσκουν μια μέθοδο κωδικοποιήσεως των γραμμάτων του αλφαβήτου για τη τηλεμεταφορά τους δια του οπτικού τηλέγραφου.[7]
444 π.Χ. - Ο Διονύσιος επιβάλει τη χρήση χάλκινων νομισμάτων.[7] Ο Ηρόδικος ο Σελύμβριος διατυπώνει την «Ιατραλειπτική».[7] Ο Ηρόδοτος αναφέρει για πρώτη φορά τον άβακο.[7]
430 π.Χ. - Ο Καλλίμαχος ανακαλύπτει σύμφωνα με τον Πλίνιο το τρυπάνι για τα μάρμαρα.[7]
424 π.Χ. - Οι Βοιωτοί σύμφωνα με τον Θουκυδίδη χρησιμοποιούν ένα φλογοβόλο ως επιθετικό όπλο.[7]
423 π.Χ. - Ο Αριστοφάνης αναφέρει στο έργο του «Νεφέλαι» για πρώτη φορά τον ηλιακό φακό με τον οποίο μπορούμε να ανάψουμε φωτιά.[7]
420 π.Χ. - Ο Δημόκριτος διατυπώνει τη θεωρία του για το άτομο.[7] Ο Ιππίας ανακαλύπτει την πρώτη καμπύλη που εκφράζεται με μαθηματικούς νόμους και δεν είναι κύκλος.[7] Ο Ιπποκράτης ιδρύει την ιατρική του σχολή και διατυπώνει την πρώτη του διατριβή περί κρανιοτρυπανισμού.[7] Ο Φιλόλαος ο Κρότων διατυπώνει ένα μοντέλο για το σύμπαν που αποτελείται από δέκα ουράνια σώματα: ένα αστέρι στο κέντρο, τον ήλιο, το Φεγγάρι, πέντε πλανήτες, τη Γη και την Αντιγή.[7]
410 π.Χ. - Ο πυθαγόρειος φιλόσοφος Θεόδωρος ισχυρίζεται για πρώτη φορά ότι η ρίζα των αριθμών 3, 5, 7, 11 κλπ. δεν είναι αριθμοί («άλογον» = δεν λέγονται) και εφευρίσκει τον όρο του άρρητου αριθμού.[7]
496 π.Χ.: Ο Φρύνικος, μαθητής του Θέσπη γράφει την τραγωδία "Μιλήτου Άλωσις".[4] Στην τραγωδία αυτή παίρνουν μέρος στη σκηνή για πρώτη φορά γυναικείοι χαρακτήρες.[4]
495 π.Χ.: γεννιέται ο ιστορικός Ελλάνικος από τη Λέσβο.[4]
488 π.Χ.: Ο Χιονίδης ο Αθηναίος ανεβάζει μια κωμωδία του.[4]
445 π.Χ.: Ακμή των καλών τεχνών στην Αθήνα.[5] Κτίζονται τα Προπύλαια και ο Παρθενώνας.[5] Στους Ολυμπιακούς αγώνες ο Ηρόδοτος διοργανώνει δημόσια ανάγνωση του ιστορικού του έργου και καταχειροκροτείται.[2][4] Διαπρέπουν ο Μέλισσος, ο Πρωταγόρας, ο Εμπεδοκλής και άλλοι.[4] Οι τραγωδίες του Σοφοκλή.[5] Οι περίφημοι γλύπτες Μύρων,[2]Πολύκλειτος[2] και Φειδίας.[2] Ο ζωγράφος Πολύγνωτος.[2][5] Ανθίζει η ζωγραφική και η αγγειογραφία.[2]
442 π.Χ.: Ο Ευριπίδης σε ηλικία 43 χρονών βραβεύεται για πρώτη του φορά για τραγωδία του.[4]
440 π.Χ.: Οι κωμωδίες απαγορεύονται στην Αθήνα για τρία χρόνια.[4]
438 π.Χ. - Ο Φειδίας σύμφωνα με τον Πλούταρχο κατασκευάζει το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός.[7] Αποπεράτωση του Παρθενώνα.[1]
437 π.Χ.: Ανέγερση των Προπυλαίων στην Ακρόπολη των Αθηνών.[4]