Ο Χαρίδημος, από τους Ωρεούς της Εύβοιας, ήταν αρχαίος Έλληνας, μισθοφόρος αρχηγός τού 4ου αι. π.Χ.

Περί το 367 π.Χ. πολέμησε υπό τον Αθηναίο στρατηγό Ιφικράτη κατά της Αμφίπολης. Έχοντας διαταγή από τον Ιφικράτη να πάρει τους Αμφιπολίτες ομήρους στην Αθήνα, τους επέτρεψε να επιστρέψουν στους δικούς τους ανθρώπους και ενώθηκε με τον Κότυ Α΄, βασιλιά της Θράκης, εναντίον της Αθήνας. ^[3] Νυμφεύτηκε μία κόρη του βασιλιά.

Αμέσως μετά έπεσε στα χέρια των Αθηναίων και δέχτηκε την πρόταση του Τιμόθεου να επανέλθει στην υπηρεσία τους. Αφού απολύθηκε από τον Τιμόθεο (362 π.Χ.) προσχώρησε στους επαναστατημένους σατράπες και τούς στρατηγούς τους Μέμνονα και Μέντορα στην Ασία, αλλά σύντομα έχασε την εμπιστοσύνη τους και αναγκάστηκε να ζητήσει την προστασία των Αθηναίων. Ωστόσο διαπιστώνοντας ότι δεν είχε κάτι να φοβηθεί από τους Πέρσες, προσχώρησε και πάλι στον Κότυ Α΄, μετά τον φόνο τού οποίου διορίστηκε κηδεμόνας τού νεαρού γιου του Κερσοβλέπτη. ^[3]

Το 357 π.Χ., με την άφιξη του Χάρη με σημαντικές δυνάμεις, η Θρακική Χερσόνησος αποκαταστάθηκε στην Αθήνα. Οι υποστηρικτές του Χαρίδημου θεωρούσαν ότι οφειλόταν στις προσπάθειές του και, παρά την αντίθεση του Δημοσθένη, τιμήθηκε με χρυσό στεφάνι και το προνόμιο να ψηφίζει στην πόλη. Περαιτέρω αποφασίστηκε ότι το πρόσωπό του έπρεπε να είναι απαραβίαστο. ^[3]

Το 351 π.Χ. διοικούσε τις αθηναϊκές δυνάμεις στη Χερσόνησο κατά του Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας και το 349 π.Χ. αντικατέστησε τον Χάρη ως διοικητή στον Ολυνθιακό πόλεμο. Έφερε ελάχιστη επιτυχία, αλλά έκανε να μισείται για την αυθάδεια και την ασυδοσία του, έτσι αντικαταστάθηκε με τη σειρά του από τον Χάρη. ^[3]

Μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, η φιλοπόλεμη παράταξη είχε αναθέσει στον Χαρίδημο τη διοίκηση εναντίον του Φιλίππου Β΄, αλλά η ειρηνική παράταξη εξασφάλισε τον διορισμό του Φωκίωνα. Ο Χαρίδημος ήταν ένας από αυτούς, των οποίων η παράδοση ζητήθηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο μετά την καταστροφή της Θήβας, αλλά διέφυγε σε εξορία. Κατέφυγε στον Δαρείο Γ΄, ο οποίος τον δέχθηκε με τιμές. Όμως, έχοντας εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τις προετοιμασίες που έκανε ο βασιλιάς λίγο πριν τη μάχη της Ισσού (333 π.Χ.), θανατώθηκε. ^[3]

• Διόδωρος Σικελιώτης xvii.30
• Πλούταρχος, Φωκίων, 16, 17
• Φλάβιος Αρριανός, Anabasis, i.10
• Κόιντος Κούρτιος Ρούφος iii.2
• Δημοσθένης, Contra Aristocratem
• A. Schafer, Demosthenes und seine Zeit (1885)
• HW Parke, Έλληνες μισθοφόροι στρατιώτες (1933)
•  
  Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Charidemus» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 5 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 859 </img>
   
  Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Charidemus» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 5 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 859